[[Z]]
"သခင္လုကလဲြၿပီးက်န္တဲ့သူေတြကိုရံုးေတာ္မွာစစ္ေမးဖို႔ေခၚသြား"
လုခ်န္နဲ႔သူ႔အၾကားခေလာက္ဆန္ေအာင္ေမႊခဲ့ေသာလုခ်န္ညီအစ္ကိုေတြကိုအလြန္တရာေဒါသထြက္မိေပမဲ့လည္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ၿပီးအမိန႔္ေပးလိုက္သည္။
ေခ်ာင္ရွင္ႏွင့္အျခားသူမ်ားကိုက်န္းဇီတုန္လက္ထဲထၫ့္ေပးလိုက္ျခင္းသည္က်ားလက္ထဲသိုးအပ္လိုက္သလိုပင္
အႏၲရာယ္မ်ားကိုယ္က်ိဳးနည္းလွတာေၾကာင့္လုခ်န္လက္မခံႏိုင္ေပ။
"အဲ့ေခြးေကာင္က်န္းကိုႏိွပ္စက္ဖို႔ကငါ့အႀကံဥာဏ္ပဲ..ေခ်ာင္ရွင္နဲ႔ညီအစ္ကိုေတြကဘယ္လိုလုပ္ဆိုင္မွာလဲ?အျပစ္ေပးမယ္ဆိုရင္အျပစ္ဒဏ္ခံရမယ့္သူကငါပဲျဖစ္သင့္တယ္!သူတို႔ကိုလႊတ္ေပးလိုက္!မဟုတ္ရင္ငါမင္းကိုခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး"
လုခ်န္ကိုခပ္တင္းတင္းမကိုင္တြယ္ရဲေသာနန္းေစာင့္တပ္မ်ားေၾကာင့္သူ႔ကိုခ်ည္ထားေသာႀကိဳးမွာလည္းခပ္ေျပျပေသာရိွသည္။
ေအာ္ဟစ္ရုန္းကန္ရင္းေျပေလ်ာ့ေနေသာႀကိဳးမွလုခ်န္လြတ္ထြက္သြားကာက်င္းဆီသို႔တရိွန္ထိုးေျပးဝင္သြားသည္။
"ေတာ္ေတာ္မိုက္ရူးရဲဆန္တာပဲ"
က်င္းသည္လုခ်န္ကိုဖမ္းခ်ဳပ္ရပ္တန႔္ေစကာလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ၿမဲျမံစြာလုခ်န္ကိုဖက္တြယ္လိုက္၏။
"ၾကၫ့္ရတာငါမင္းကိုေသခ်ာမၾကပ္မတ္မိဘူးထင္တယ္..ဓားျမအမူအက်င့္ေတြက်န္ရိွေနေသးတာပဲ..ေျပာစမ္းပါၪီး..မင္းစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ငါဘယ္လိုသင္ၾကားျပသေပးရမလဲဆိုတာကို"
ရင္ခြင္ထဲတြင္အျပင္းအထန္ရုန္းကန္ေနေသာလုခ်န္ကိုလွစ္လ်ူရႈလ်က္ပိုမိုပင္တင္းက်ပ္ေအာင္ပင္ဖက္ထားကာ
"တင္းဖန္..ေခ်ာင္ရွင္နဲ႔က်န္တဲ့သူေတြကိုဟန္က်ိဳးစီရင္စုကိုျပန္ပို႔လိုက္"
"အရွင္မင္းႀကီး..ဟန္က်ိဳးကိုပို႔လိုက္တယ္ဆိုတာအျပစ္မမည္ပါဘူး"
ေဘးတြင္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအလြန္ေက်နပ္ေနေသာက်န္းဇီတုန္သည္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရိွေသာအျပစ္ဒဏ္ေၾကာင့္
အသိတရားမရိွက်ယ္ေလာင္စြာပင္ေလ်ွာက္တင္ေတာ့၏။
ယခင္တုန္းကဤကဲ့သို႔ေသာျပစ္မႈမ်ားအတြက္နယ္စပ္ေဒသ၌အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ရန္အျပစ္ေပးျခင္းကိုခံရေပမယ့္ေထာင္သားမ်ားအားဟန္က်ိဳးကိုပို႔တယ္ဆိုတာမ်ိဳးတစ္ခါမ်ွပင္မရိွခဲ့။
က်န္း၏ဖခင္သည္သားျဖစ္သူကိုကူညီေဖးမေထာက္ေပးရန္ပါးစပ္ဟလိုက္ေပမဲ့က်င္းဆီမွအၾကၫ့္ေၾကာင့္ေၾကာက္လန႔္တၾကားတိတ္ဆိတ္သြား၏။က်င္း၏အၾကၫ့္မ်ားမွာျပင္းထန္စြာေအးစက္တင္းမာေနသည္။က်င္းသည္သူႏွင့္လုခ်န္ၾကားေမႊေနွာက္ခဲ့သၫ့္ထိုသားအဖအားလည္းအလြန္ပင္စိတ္သေဘာမက်ျဖစ္ေန၏။သည္းခံက်ိဳးႏြံျခင္းမရိွေသးပဲထပ္ၿပီးအေနွာင့္အယွက္ေပးေနမည္ဆိုလ်င္ေနာက္တစ္ႀကိမ္တြင္ကံဆိုးဖို႔အလွည့္က်ေရာက္လာလိမ့္မည္မလဲြေပ။
"ေကာင္းၿပီ!အကုန္လံုးေက်နပ္သြားၾကၿပီမလား!"
လုခ်န္ကိုရင္ခြင္ထဲထၫ့္ထားရင္းႏွင့္က်င္းတံခါးအျပင္သို႔ထြက္လိုက္သည္။တင္းဖန္သည္အေတာ္ၾကာၾကက္ေသေသေန၏။ငိုရမလိုရယ္ရမလိုမသိေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္လက္ေအာက္ငယ္သားအခ်ိဳ႕ကိုေခ်ာင္ရွင္ႏွင့္အျခားသူမ်ားအားေခၚထုတ္သြားရန္အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။မ်က္ႏွာထားကိုနဂိုအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ျပန္ျပင္ကာက်င္းေနာက္လိုက္သြားလိုက္သည္။
"လူယုတ္မာ!သြားေသပါလား!မင္းငါ့ကိုနည္းနည္းေလးမွေတာင္မႏွစ္သက္ဘူး..ငါ့ညီအစ္ကိုေတြကိုေခြးေကာင္က်န္းဇီတုန္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းတယ္...ငါမင္းကိုဘယ္ေတာ့မွစကားမေျပာ....."
အဆုတ္မွသံကုန္ဟစ္ကာထြက္လ်ွံလာေသာအျပစ္ဖို႔စကားၾကမ္းမ်ားသည္က်င္းလက္ဖဝါးထက္ပလံုးပေထြးအသံမ်ားအျဖစ္အရည္ေပ်ာ္ကုန္ေတာ့၏။က်င္းသည္ပါးစပ္ကိုတင္းက်ပ္စြာပိတ္ကာထား၏။ေဒါသမ်ားမွဝါးၿမိဳျခင္းခံေနရေသာလုခ်န္သည္လက္ကိုကိုက္ခ်လိုက္၏။
"မင္းမရပ္ႏိုင္ေသးဘူးလား!"
ေအာက္တက္လာေသာနာက်င္မႈေၾကာင့္လုခ်န္ကိုေျမၾကီးေပၚသို႔ပစ္ခ်လိုက္သည္။
ရုတ္တရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္လုခ်န္ပက္လက္လန္က်သြားသည္။
ေဒါသတႀကီးေငါက္ငမ္းလာေသာက်င္းေၾကာင့္ထိတ္ျပာသြားေသာလုခ်န္သည္ရုတ္ခ်င္းျပန္လည္မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ျဖစ္ေန၏။ကိုယ္ပိုင္ေဒါသမ်ားကိုခင္းက်င္းလ်က္က်င္းကိုဆက္လက္စိုက္ၾကၫ့္ေနရံုသာ။
"ငါဒီေလာက္ကာကြယ္ေပးေနတာေတာင္မလံုေလာက္ေသးဘူးလား?"
က်င္းမ်က္ႏွာထားကအလြန္အမင္းစိတ္မခ်မ္းမေႁမ့ျဖစ္ေနေသာပံု။
"အေၾကာင္းတရားမရိွပဲနဲ႔ရံုးေတာ္ကိုတိုက္ခိုက္တယ္ဆိုတာလႊတ္ေပးလို႔မရတဲ့ႀကီးေလးတဲ့အျပစ္ေလ..မင္းစိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ငါ့ကိုအားလံုးကိုဒီေနရာမွာပဲအရွင္းျဖတ္ဖို႔အမိန႔္ေပးေစခ်င္ေနတာလား?
"ေသတာကမွပိုျမတ္ဦးမယ္"
က်င္းႏွင့္စေတြ့ခ်ိန္ကတည္းကခံစားခဲ့ရေသာအရာမ်ားကလုခ်န္အေတြးထဲကိုျပန္ေပၚလာသည္။ခါးသီးျခင္းမ်ားကတစ္ခ်ိန္တည္းမွာသြန္းေလာင္းလာေတာ့သည္။ဂဏာမၿငိမ္ေတာ့ေသာအမူအရာႏွင့္အမ်က္ေဒါသမ်ားကက်င္းထံသို႔ပြင့္ထြက္လာေတာ့သည္။
"အစတည္းကမင္းနဲ႔အတူေနလို႔ေကာင္းတာဘာမွမရိွခဲ့ဘူး..ငါကမင္းရဲ့ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေတြလိုမဟုတ္ဘူး..အခန္းထဲမွာပဲေနၿပီးမင္းကိုတေန့လံုးေစာင့္မေနႏိုင္ဘူး..ၿပီးေတာ့ရံုးေတာ္ဝန္မင္းေတြရဲ့ဆဲေရးေစာ္ကားတာကိုလည္းခံရေသးတယ္..ငါေပ်ာ္ၿပီးေနေနတယ္မ်ားထင္ေနလား?ထြက္သြားတာပဲေကာင္းတယ္..အေဝးႀကီးကိုထြက္သြားမယ္..မင္းကိုငါ့ဘဝတစ္သက္တာလံုးမွာဘယ္ေတာ့မွမျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး"
"ငါ့ကိုဘယ္ေတာ့မွမျမင္ခ်င္ဘူး?"
က်င္းမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔လိုက္ၿပီးအႏၲရာယ္ရိွေသာအရိပ္အေယာင္မ်ားကလည္းထြက္ေပၚလာသည္။မ်က္ဝန္းမ်ားကထုတ္ခ်င္းေပါက္ႏိုင္ေသာရက္စက္တက္သည့္အလင္းတန္းမ်ားကိုလႊတ္ထုတ္လ်က္။
က်င္းသည္ထိုအမူအရာကိုခင္းက်င္းျပသလာခ်ိန္တိုင္းလူအေတာ္မ်ားမ်ားေၾကာက္ရြံထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္ၾကမည္ျဖစ္သည္။လုခ်န္ကိုယ္တိုင္လည္းႁခြင္းခ်က္မရိွ။လုခ်န္လည္းမတတ္သာပဲစကားမေျပာရဲေတာ့သည္အထိေတာင္တုန္လႈပ္မိလာသည္။
ေဘးမွက်င္းတျဖည္းျဖည္းေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လာသည္ကိုၾကၫ့္ေနရံုသာ။က်င္းသည္မတူကဲြျပားမမွန္ကန္ေသာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္လက္ေတြကလုခ်န္ေအာက္ပိုင္းသို႔ေရာက္ရိွလာ၏။လုခ်န္ေအာ္ရန္ပင္အခ်ိန္မရလိုက္ပဲႏႈတ္ခမ္းေတြကသိမ္းပိုက္လာျပန္သည္။
"အြန္း.."
မည္မ်ွပင္အျပင္းအထန္ရုန္းကန္ေနေသာ္ျငားလည္းက်င္းလက္တြင္းမွမလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသး။အျပစ္ေပးခ်င္ေသာရည္ရြယ္ခ်က္ကိုသယ္ေဆာင္လာေသာက်င္းႏႈတ္ခမ္းသည္လုခ်န္ကိုအလ်င္းတိုက္ခိုက္ေနသည္။ရက္စက္စြာလ်ွာကိုကိုက္ခ်လိုက္သၫ့္အတြက္နာက်င္မႈေၾကာင့္ေအာ္ဟစ္မိေတာ့သည္။
သိုဝွက္ေသာေနရာကလည္းက်င္း၏ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားျခင္းခံေနရသည္။ပံုမွန္ဆက္ဆံရာ၌ညင္သာျခင္းမ်ိဳးစိုးစဥ္မ်ွမရိွ။အတြင္းအားေတြပါထုတ္သံုးေနသၫ့္အတြက္က်င္းထိလိုက္ေသာေနရာတိုင္းဟာဓားနဲ႔လွီးျဖတ္သလိုပင္နာက်င္လွသည္။
"ဝူး..."
ၾကာျမင့္ေသာအခါက်င္းႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလႊတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ပါးစပ္တစ္ခုလံုးသည္လည္းေသြးမ်ားႏွင့္ျပၫ့္ေနၿပီျဖစ္သည္။လ်ွာ၌ဒဏ္ရာရသြားေလာက္ၿပီ။ဒဏ္ရာမွာလည္းေပါ့ေသးေသးေတာ့ဟုတ္မည္မထင္။က်င္းႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာစီးက်ေနေသာေသြးပမာဏကိုၾကၫ့္ရင္းျဖင့္လုခ်န္ေျပာႏိုင္သည္။
ခံတြင္းမွာနာလြန္း၍ေသသြားေတာ့မလိုပင္။ထိုပုဂၢိုလ္အားက်ိန္ဆဲရန္ပါးစပ္ဖြင့္ဖို႔ေတာင္အားအင္မက်န္ရိွေတာ့။မေရမတြက္ႏိုင္ေသာမေက်နက္ခ်က္မ်ားသည္တစ္ခ်ိန္တည္းမွာစုႃပံုလာရန္မ်က္ဝန္းမ်ား၌စိုစြတ္လာေတာ့၏။
"မင္းမွားတယ္လို႔လက္ခံမယ္ဆိုရင္ငါအလႊတ္ေပးမယ္"
ပါးစပ္ကိုအုပ္ကာထားေသာမ်က္ရည္ေတြအျပၫ့္ႏွင့္လုခ်န္ကိုၾကၫ့္ရင္းက်င္းႏွလံုးသားထဲစူးကနဲေအာင့္တတ္လာသည္။
သို႔ေပမယ့္မည္သူကမွန္းဆမိမွာလဲ?လုခ်န္ကျမည္းထက္ပင္ပိုၿပီးေခါင္းမာေနသည္။ေခါင္းမာေနဆဲလုခ်န္သည္ေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါယမ္းရင္း
"ငါမမွားဘူး..ေသမယ္ဆိုရင္ေတာင္လက္မခံဘူး"
လ်ွာထက္ျပင္းထန္ေသာဒဏ္ရာေၾကာင့္လ်ွာကိုေသခ်ာမလႈပ္ရွားႏိုင္၍စကားသံမွာမပီျပင္ေပမဲ့က်င္းအျပၫ့္အဝနားလည္သည္။အၾကၫ့္မ်ားသည္ပို၍ခက္ထန္လာကာ
"သတၲိရိွေၾကာင္းထုတ္ႂကြားေနတယ္ေပါ့!ၾကၫ့္ရတာငါမင္းကိုေသခ်ာမသင္ျပခဲ့ရဘူးထင္တယ္..ငါ့ေခါင္းကိုနင္းခ်င္ေနတယ္ေပါ့!"
က်င္းသည္လက္ေအာက္ငယ္သားစံအိမ္ေတာ္၌ရိွေနဆဲျဖစ္သည္ကိုလည္းဂရုမစိုက္ေတာ့။မ်က္ႏွာမ်ားနီရဲတြတ္ေနၾကေသာနန္းေစာင့္တပ္မ်ားအားလည္းအာရံုပင္မထား။ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးတြင္လုခ်န္ကိုဘယ္လိုသင္ခန္းစာေပးရမလဲဆိုေသာရည္ရြယ္ခ်က္သာျပၫ့္ေနသည္။
နည္းလမ္းကေတာ့.........ထိုမွလဲြၿပီး။
"တင္းဖန္..လူေတြအကုန္လံုးကိုခန္းမဆီျပန္ေခၚသြား..က်န္းမိသားစုကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကၫ့္ထား..တစ္ေယာက္တစ္ေလမွအျပင္မထြက္ေစနဲ႔"
ခါးပတ္ကိုခၽြတ္ကာကန္ေၾကာက္ေနေသာလုခ်န္လက္ေတြကိုေနာက္မွာပူးခ်ည္လိုက္သည္။စႀကၤန္၌ရိွေသာေက်ာက္သားခံုရွည္ေပၚတြင္တင္ကာဖိထားလိုက္သည္။
ကုန္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ဝက္တြင္က်င္းသည္မ်ားစြာေျပာင္းလဲသြားၿပီျဖစ္ၿပီးအိပ္ရာေပၚတြင္ပိုၿပီးႏူးညံ့လာခဲ့၏။သို႔ရာတြင္က်င္းထံမွမေရမတြက္ႏိုင္ေသာခါးသီးျခင္းမ်ားကိုကိုယ္ေတြ့ခါးစည္းခံထားရေသာလုခ်န္ကေတာ့ညင္းပန္းႏိွပ္စက္လိုေသာသေဘာျဖင့္က်င္းအတင္းအဓမၼလိင္ဆက္ဆံခဲ့ျခင္းမ်ားကိုေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္မွာတဲ့လား။
ပါးစပ္မွာေသေလာက္ေအာင္နာက်င္ေနေပမယ့္လည္းလုခ်န္သည္က်င္းကိုက်ိန္ဆဲေနသံမ်ားအားလက္မေလ်ာ့ႏိုင္ေသး။ေၾကာက္ရြံ႔မႈမ်ားကလည္းသတၲိေပးေနသည္။သိကၡာက်ရေတာ့မည့္ျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ေသဆံုးျခင္းကိုေရာက္ရိွသြားေတာ့မၫ့္အထိေတာင္ေၾကာက္လန႔္လာခဲ့သည္။
မရပ္ဆဲႏိုင္ေသာရုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာစကားမ်ားကိုအာရံုမထားေသာက်င္းကေတာ့ခံုရွည္ေပၚဖိခ်ျခင္းႏွင့္အတူတိုင္လံုးကိုေက်ာကပ္ထားလိုက္ရာမတ္မတ္ထိုင္ေနေသာအသြင္သို႔လုခ်န္ေရာက္ရိွသြားသည္။ေဘာင္းဘီႏွင့္အတူအတြင္းခံကိုပါဆဲြခၽြတ္ေသာလုပ္ရပ္ေၾကာင့္
"မင္း..မင္းတကယ္ပဲ..ေန့လည္ခင္းအခ်ိန္ဒီလိုဟင္းလင္းျပင္ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာမွာလုပ္မယ္ေပါ့..မင္းမွာသိကၡာမရိွဘူးလား!"
အဝတ္မရိွေတာ့ေသာတင္ပါးသည္ေရခဲတမ်ွေအးစက္ေသာေက်ာက္သား၏အထိအေတြ့ကိုခံစားေနရ၏။အစြန္းစြန္ကိုေရာက္ရိွေနၿပီျဖစ္ေသာမသက္သာျခင္းမ်ားေၾကာင့္မည္သို႔မည္ဖံုေျပာမိမွန္းလည္းဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့၊
"မင္းကငါ့ကိုသိကၡာမရိွဘူးလို႔ေျပာေနတာလား?လာေနာက္ေနတာလား"
လုခ်န္ကိုရယ္ဖြယ္ရာျပဳလိုေသာအေနျဖင့္က်င္းေထ့၍ႃပံုးျပလာသည္။ဝတ္ရံုအေရ႔ွပိုင္းကိုဆဲြၿဖဲကာလုခ်န္ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းအားသြားႏွင့္မတရားကိုက္လိုက္သည္။
ခန္းမအတြင္းရိွေနၾကေသာအကုန္လံုးသည္ေအာ္သံနက္ႀကီးကိုအတိုင္းသားၾကားေနရသည္။က်န္းမိသားစုမွာေတာ့ဧကရာဇ္၏ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာနည္းစဥ္ကိုအခ်ိဳ႕မွာခၽြေးစီးမ်ားထြက္လ်က္ေသမတတ္ေၾကာက္ရြံေနၾကၿပီးအခ်ိဳ႕ကေတာ့ဘာမ်ားလဲအားစူးစမ္းသိခ်င္ေနၾကတယ္။တဖက္မွာေခ်ာင္ရွင္နဲ႔ညီအစ္ကိုေတြကေတာ့အလြန္ပင္စိုးရိမ္ေနၾကသည္။သူတို႔ျမင္ရသည္မွာႏွစ္မ်ိဳးေသာအမူအရာမ်ားႏွင့္နန္းေစာင့္တပ္မ်ားကိုသာ။လက္ခ်င္းဆုပ္ကိုင္လ်က္မ်က္ႏွာရဲရဲနီေနသူမ်ားႏွင့္ဘယ္ကိုၾကၫ့္ရမလဲရွာမေတြ့ျဖစ္ေနၾကေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္သူမ်ားသာ။
ၿခံဝင္းထဲမွာရိွေနေသာလူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ခန္းမအတြင္းမွာရိွေသာလူမ်ား၏ရႈပ္ေထြးေနေသာခံစားခ်က္မ်ားကိုနားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းမရိွေသး။
•••••
အျပစ္ေပးျခင္းျဖစ္သၫ့္အတြက္ႏူးညံ့မႈဆိုသည္ကိုက်င္းေမ့ေဖ်ာက္ထားသည္။ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနေသာေတာရိုင္းေကာင္တစ္ေကာင္ႏွယ္။ေနရာအႏွံကိုဆုတ္ၿဖဲကာကိုက္လ်က္သြားရာမ်ားခ်န္ထားခဲ့သည္။ကိုက္ရာမ်ားမွာနက္လြန္း၍ေသြးမ်ားပင္စီးက်လ်က္ရိွသည္။
လုခ်န္၏အားနည္းခ်က္ေနရာကေတာ့ဖ်စ္ညစ္ဆုပ္ကိုင္ထားျခင္းခံေနရသည္။အံတင္းတင္းက်ိတ္ထားရာမွမတတ္သာပဲနာက်င္မႈေၾကာင့္ေအာ္ဟစ္မိသည္။
သံကုန္ဟစ္၍ေအာ္မိေသာ္လည္းအႏွီေယာက်္ားအေပၚသက္ေရာက္မႈမရိွတာေၾကာင့္ၫွင္းပင္းႏိွပ္စက္ေနျခင္းဒဏ္ကိုႀကံ့ႀကံ့ခံရံုသာ။ခုခံျခင္းမစြမ္းရံုသာမကထိုေယာက်္ားသားဆုပ္ကိုင္ထားျခင္းမွလြတ္ေျမာက္ဖို႔ရာကလည္းလမ္းမျမင္။ခႏၶာကိုယ္ကိုတြန႔္လိမ္ေနမိျခင္းကသာကန႔္ကြက္ေနေၾကာင္းသိရိွေစသၫ့္တစ္ခုတည္းေသာေရြးခ်ယ္ရာ။
ၾကမ္းတမ္းေသာေက်ာက္သားခံုတန္းရွည္ႏွင့္ေနာက္ေက်ာႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာပြတ္တိုက္ေနသၫ့္အတြက္အသားမ်ားစုတ္ၿပဲလာသည္။အေပၚမွာရိွေနေသာလူ၏အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ဒဏ္ရာမ်ားကပို၍ပင္ဆိုးရြားလာကာနာက်င္မႈေၾကာင့္တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ယင္လာသည္။က်င္းကေတာ့ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ၫွင္းပန္းေနျခင္းကိုရပ္ဖို႔ဆႏၵလံုးလံုးလ်ားလ်ားရိွပံုမေပၚ။
"ေသခ်ာေပ်ာ္ေမြ့ေနလိုက္ၪီး..အေကာင္းဆံုးကအခုထိမလာေသးဘူး"
လက္လႈပ္ရွားမႈကိုရပ္တန႔္ၿပီးခၽြေးမ်ားႏွင့္ရႊဲစိုေနေသာလုခ်န္ဆံပင္ရွည္မ်ားကိုဆဲြကိုင္လာသည္။လုခ်န္၏မ်က္ဝန္းေရ႔ွတြင္ဆိုးရြားေသာအႀကံမ်ားျပၫ့္ေနသၫ့္က်င္းမ်က္ဝန္းမ်ားကနီးကပ္လ်က္။အၾကၫ့္ဆီမွတစ္ဆင့္ကိုယ္စိတ္ႏွလံုးႀကီးစြာဆင္းရဲေစလိုျခင္းမ်ားကိုလုခ်န္ႏွလံုးသားကသိရိွခံစားေနသည္။
"မင္းပဲငရဲသြားလိုက္ပါလား!"
လုခ်န္သည္ပိုတိုး၍ပင္ေခါင္းမာေနဆဲ။အၾကၫ့္ကိုေရွာင္ရွားလိုက္ေသာအခါက်င္းသည္ခါးထက္လက္ကိုတင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ေစၿပီးတမဟုတ္ခ်င္းထိုးသြင္းဝင္ေရာက္လာ၏။
ေခါင္းမာေနဆဲျဖစ္ေပမဲ့လည္းအတြင္းသို႔ေစာင့္ဝင္လာတိုင္းထြက္ေပၚလာသၫ့္ညည္းျငဴသံကိုမထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသး။
"ငါမင္းကိုဘယ္ေတာ့မွခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး.."
ၾကမ္းတမ္းေသာေက်ာက္သားခံုတန္းရွည္ထက္လုခ်န္ကိုယ္လံုးသည္ႀကီးစြာတုန္ယင္ေန၏။ေနာက္ေက်ာတစ္ျပင္လံုးသည္စုတ္ျပတ္ေပါက္ၿပဲကုန္၏။ျမင္ရတာပင္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။သတိရတစ္ခ်က္မရတစ္ခ်က္အေျခအေနျဖစ္ေနေပမယ့္ဆဲဆိုဖို႔ရန္ကိုလည္းမေမ့။
တစ္နာရီခန႔္ၾကာသၫ့္အခါ........
သတိလစ္ေနေသာလုခ်န္အားက်န္းဖခင္ႏွင့္သားေရ႔ွပစ္ခ်ရင္းက်င္းေဘးတိုက္အေနအထားႏွင့္ၾကၫ့္လိုက္သည္။ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ေတာ့မၫ့္အလားေအးစက္တင္းမာေနေသာမ်က္ဝန္းမ်ားသည္ခံစားခ်က္တစ္စံုတစ္ရာမွမျပသ။ၿမဲတေစေအးခဲေနေသာအသံကၾကားရသူအေပါင္းအားေသမတတ္ထိတ္လန႔္သြားေစသည္။
"သခင္လုကငါအျပစ္ေပးတာခံၿပီးၿပီ..ငါ့နည္းလမ္းကိုဝန္ႀကီးမ်ားေက်နပ္တယ္မလား..ဟမ္?"
အေဖႏွင့္သားသည္အဝတ္တစ္ခုလံုးေသြးေတြစြန္းထင္ေပက်ံေနေသာလုခ်န္အားၾကၫ့္ရင္းခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ပင္ေၾကာက္ရြံ႔သြားၾကသည္။လုခ်န္ပံုစံသည္က်ိဳးျပတ္ေနေသာအရုပ္တစ္ရုပ္ႏွယ္။လူမဆန္ေသာက်င္းနည္းလမ္းေၾကာင့္ရင္တြင္းမွာထိတ္ျပာလာၿပီးစကားပင္မဆိုႏိုင္ရဲၾကေတာ့။ေက်းဇူးႀကီးမားလွေၾကာင္းကိုထုတ္ေဖာ္ျပသသၫ့္အေနႏွင့္ေခါင္းတဆက္ဆက္ၫွိတ္လ်က္ဂါဝရျပဳလာၾကသည္။
"အစ္ကိုႀကီး...အခုလိုထိခိုက္နာက်င္ရတာငါတို႔အျပစ္ေၾကာင့္ပါ"
အားလံုးထဲမွာအငယ္ဆံုးျဖစ္ေသာေကာခ်င္ကေတာ့စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲငိုႂကြေးလာသည္။လုခ်န္ေဘးနားအေျပးသြားၿပီးဆိုးရြားစြာဒဏ္ရာရထားေသာလုခ်န္ကိုမထိရဲျဖစ္ေနသည္။ေဘးနားမွာပဲဒူးေထာက္ထိုင္ကာခါးခါးသီးသီးငိုႂကြေးေနေတာ့သည္။
ေကာခ်င္မွတစ္ဆင့္ညီအစ္ကိုအေပါင္းမွမ်က္ရည္လြယ္သူမ်ားကငိုႀကီးခ်က္မႏွင့္တစ္မ်ိဳးေဒါသထြက္လြယ္သူမ်ားကေတာ့က်င္းကိုရုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာဆဲဆိုျခင္းတဖံု။အသက္ကိုပဓာနမထပဲက်င္းထံတစ္ရိွန္ထိုးေျပးဝင္ၾကေတာ့သည္။နန္းေစာင့္တပ္မ်ားကလည္းအေျခအေနကိုထိန္းသိမ္းေနရသည္။ခန္းမႀကီးတစ္ခုလံုးသည္ဝရုန္းသုန္းကားႏွင့္ဆူညံပြတ္ေလာရိုက္ေနေတာ့၏။
ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္က်င္းမတတ္သာပဲမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔မိသြားသည္။ဆိုးရြားေသာဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္ျပၫ့္ေနေသာပံုေပၚေနေသာ္လည္းတကယ္တမ္းမွာအညိုမည္းေလာက္ႏွင့္ခပ္ေပါ့ေပါ့ဒဏ္ရာမ်ားေလာက္သာ။ေသေစႏိုင္ေသာဒဏ္ရာလည္းမဟုတ္။သတိလစ္ေနသည္ျဖစ္ေသာ္လည္း
မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္နာက်ဥ္ေနေသာဒဏ္ရာေတြမွာအေၾကာင္းအရင္း၏တစ္ဝက္ခန႔္သာျဖစ္ၿပီးက်န္တစ္ဝက္မွာသာယာေသာအထိအေထြ့ကိုမခံႏိုင္ေသာအားနည္းလွသၫ့္ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။အႏွီလူတစ္စုကေတာ့လုခ်န္ေသသြားသၫ့္အလားပင္။
"တပ္မွဴးတင္း..ဒီကလူေတြကိုေတာ့မင္းဆီပဲလႊဲလိုက္ၿပီ..သခင္လုျပႆနာေတာ့ငါပဲလုပ္လိုက္မယ္..ဝန္မင္းက်န္း..ဒီကေန့အျဖစ္အပ်က္ေတြအျပင္ကိုမေပါက္ၾကားေစဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္"
အၾကည့္မ်ားမွတစ္ဆင့္က်င္းသတိေပးလိုက္သည္။ေခါင္းၿငိမ့္ျခင္းႏွင့္ဂါဝရျပဳျခင္းသာလုပ္ႏိုင္ေတာ့ေသာသားအဖႏွစ္ၪီးကိုၾကၫ့္ကာက်င္းေက်နပ္အားရသြားသည္။
လုခ်န္ကိုရင္ခြင္အတြင္းေပြ့ခ်ီကာဤအတိုင္းပဲအျပင္သို႔ထြက္သြားေတာ့သည္။ေခ်ာင္ရွင္ႏွင့္ညီအစ္ကိုမ်ားသည္က်ယ္ေလာင္စြာငိုယိုကာအျပင္သို႔ေျပးလိုက္ရန္ျပင္ေပမယ့္တင္းဖန္ႏွင့္ေနာက္လိုက္မ်ားမွတားဆီးျခင္းကိုခံလိုက္ရ၏။
"သခင္လုကအႏၲရာယ္မ်ားတဲ့အေျခအေနမွာမဟုတ္ပါဘူး"
လုခ်န္ကိုႏွစ္သက္ျခင္းမ်ားအပ္ႏွင္းေနသည္အားမ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ့ျဖစ္ေပမယ့္ခ်စ္ရည္လူးရာမွလုခ်န္ေမ့ေမ်ာသြားသည္အားတင္းဖန္နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။သို႔ေပမယ့္ထိုကဲ့သို႔ေသာအျပစ္ဒဏ္သည္ေသသြားေလာက္ႏိုင္သည္အထိေတာ့မသြားေၾကာင္းကိုသိ၏။လုခ်န္၏ညီအစ္ကိုမ်ားကိုခပ္တိုးတိုးႏွစ္သိမ့္ေပးရင္းဗ်ာမ်ားေနေတာ့သည္။
"မျဖစ္ႏိုင္တာ..အစ္ကိုႀကီးကိုငါေတြ့လိုက္တယ္...သူ႔အဂၤါမွာေတာင္ေသြးထြက္ေနတယ္..ငါတို႔အစ္ကိုႀကီးေတာ့ေသၿပီထင္ပါတယ္.."
ေကာခ်င္၏စကားေၾကာင့္လူအမ်ားအံ့ၾသသင့္ကုန္ေတာ့သည္။ခန္းမေဆာင္အတြင္းရိွေနသည္မွာေယာက်္ားသားမ်ားသာျဖစ္ေသာ္လည္းေကာခ်င္စကားၾကားၿပီးေနာက္နားရြက္မ်ားနီရဲလာေတာ့သည္။က်င္းႏွင့္လုခ်န္အၾကားဆက္ဆံေရးကိုနားလည္ေသာေခ်ာင္ရွင္၏မ်က္ရည္မ်ားရပ္တန႔္သြားကာေကာခ်င္ဘက္လွၫ့္ၿပီး
"ဘာ...ဘာေျပာတယ္"
"အစ္ကိုႀကီးရဲ့အဲ့ဒီေနရာေတာင္မွႀကီးစြာဒဏ္ရာရေနတယ္!!အစ္ကိုႀကီးရဲ့ဝတ္ရံုရွည္ေအာက္မွာဘာမွ
မဝတ္ထားဘူး..ငါခိုးၾကၫ့္လိုက္ေတာ့အစ္ကိုႀကီးရဲ့ေပါင္
တြင္းသား..ၿပီးေတာ့အဲ့ဒီေနရာမွာ..ေသြးထြက္ေနတယ္!!ၿပီးေတာ့ေသြးနဲ႔အတူဘာမွန္းမသိတဲ့အျဖဴေရာင္အရည္ေတြကေပါင္တစ္ေလ်ွာက္စီးက်ေနတယ္..ဒဏ္ရာကစိုးရိမ္ရေလာက္တယ္!!"
ေကာခ်င္ေတြးေလေလပိုၿပီးေၾကာက္စိတ္ဝင္လာေလေလပင္။က်ယ္ေလာင္စြာပင္ျပန္လည္ငိုႂကြေးလာေတာ့သည္။
"ဟား..ဟား..ဟား"
ေခ်ာင္ရွင္သည္အရူးတစ္ေယာက္လိုပင္ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာကာ
"ညီအစ္ကိုတို႔ငိုမေနၾကနဲ႔ေတာ့!ငါတို႔အစ္ကိုႀကီးအဆင္ေျပတယ္!"
"ဘာေျပာတယ္!?အကိုရွင္..ႏွစ္သိမ့္ဖို႔မႀကိဳးစားပါနဲ႔..
အစ္ကိုႀကီးကေသၿပီထင္ပါတယ္"
ေကာခ်င္ကေတာ့မယံုၾကည္ေသး။
"ဟူး.."
တင္းဖန္သက္ျပင္းခ်မိသည္။ေဘးနားမွာၾကားေနရေသာတင္းဖန္ကေတာ့ဆက္နားေထာင္လိုစိတ္မရိွေတာ့။နန္းတြင္းေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာသူ၏ခႏၶာကိုယ္အေၾကာင္းေျပာေနေသာစကားဝိုင္းမွာေတာ္သင့္ေလာက္ၿပီ။
"သခင္လုအဆင္ေျပတယ္ဆိုေတာ့အကုန္လံုးဟန္က်ိဳးရံုးေတာ္ကိုသြားမယ္"
ဘယ္လိုကိစၥရပ္မ်ားပါလိမ့္!အရွင္မင္းႀကီး၏ဘုရင္တစ္ပါး၏နည္းဝါဒမ်ားအတိုင္းစီရင္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းမ်ား၏ျပန္ေျပာင္းေျပာျဖစ္ၾကေသာပံုျပင္မ်ားကိုျပန္ေတြးမိေတာ့အႏွီအရႈပ္ပံုကိုေျဖရွင္းရမည့္ကိုယ့္အျဖစ္အားတိုးတိတ္စြာပဲညည္းၫူမိသည္။
လက္ေအာက္ငယ္အားအခ်ိဳ႕အားေရြးထုတ္ကာအမိန႔္အတိုင္းေဆာင္ရြက္ေစသည္။'ဘယ္လိုမ်က္ႏွာထားထားသင့္လည္းမသိေတာ့ဘူး'ဆိုေသာမ်က္ႏွာထားကိုတင္လ်က္နန္းတြင္းသို႔တင္းဖန္ျပန္သြားၿပီျဖစ္သည္။ၾကက္ေသေသလ်က္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကၫ့္ေနၾကေသာက်န္းသားအေဖကိုထားခဲ့လ်က္။
"အဲ့ဒီေနရာကဘာလို႔ေသြးထြက္ေန...."
ပညာရိွတစ္ၪီးျဖစ္ေသာက်န္းဇီတုန္သည္လိင္အဂၤါအားႏႈတ္ျဖင့္ထုတ္မေျပာႏိုင္။
"ေပါင္တစ္ေလ်ွာက္စီးက်ေနတဲ့အျဖဴေရာင္အရည္ေတြ...?"
က်န္းဖခင္သည္ထိုစကားကိုထပ္ခါထပ္ခါေရရြတ္ရင္းႏွင့္မူးလဲေတာ့မလိုပင္ျဖစ္သြားသည္။
"ငါ့သား..မင္းေကာင္းဖို႔အတြက္ေျပာတာ..ေနာက္တစ္ခါသခင္လုကိုစိတ္အေနွာင့္အယွက္မေပးမိေစနဲ႔"
တခဏတာခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားၿပီးေနာက္က်န္းဖခင္သည္သားျဖစ္သူအားအႀကံဥာဏ္ေပးလာေတာ့၏။
•••••
"အား..မလိုခ်င္ဘူး..မလိုခ်င္ဘူး"
ခၽြေးစီးမ်ားသည္မနည္းမေနာနဖူးမွစီးက်ရင္းလုခ်န္အိမ္မက္ဆိုးမက္ေနသည္။အိပ္ရာေပၚမွာလူးလိမ့္ရင္းႏႈတ္မွကေယာင္ကတမ္းေအာ္ဟစ္ေနသည္။
ခၽြေးေတြကိုက်င္းပိုးလက္ကိုင္ပဝါႏွင့္အကူအညီမဲ့လ်က္ဆက္တိုက္သုတ္ေပးေနမိသည္။က်င္းမ်က္လံုးေထာင့္မွလည္းေရမ်ားစီးက်လ်က္ရိွသည္။လုခ်န္ကိုေစာင့္ၾကၫ့္ျပဳစုေပးေနသည္မွာေျခာက္နာရီခန႔္ပင္ရိွၿပီ။
အစတုန္းကေတာ့လုခ်န္၏ခံႏိုင္ရည္အားႏွင့္ျပန္လည္သက္သာရန္လြယ္ကူေသာစြမ္းရည္ေၾကာင့္အလြယ္တကူႏိုးထလာမည္ဟုထင္ခဲ့သည္။နန္းတြင္းအိပ္ေဆာင္ကိုေခၚလာခ်န္ကစၿပီးယခုအခ်ိန္အထိအခ်ိန္မ်ားလည္းၾကာျမင့္လာသည္။သတိေမ့ေနဆဲလုခ်န္သည္ျပန္လည္သတိဝင္လာမၫ့္လကၡဏာမ်ိဳးမျပသလာေသး။
နန္းတြင္းသမားေတာ္မ်ားမွလည္းစစ္ေဆးၾကၫ့္ရႈၿပီးသြားခဲ့ၿပီ။လုခ်န္ဒဏ္ရာေတြသည္အသက္ကိုအႏၲရာယ္မျပဳေပမဲ့လည္းလုခ်န္စိတ္အေျခအေနေၾကာင့္သာသတိျပန္မရေသးတာျဖစ္ေၾကာင္းစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအျမင္အရဆိုလာသည္။ဤကဲ့သို႔ေသာအေၾကာင္းအရာသည္က်င္းကိုစိတ္အညစ္ၫူးေစဆံုးသာျဖစ္ေစ၏။
သူ႔အတြက္ဘာမွမထူးျခားေသာဓားျမေလးအေပၚခ်စ္ခင္တြယ္တာမိသည္ဟုဝန္ခံခဲ့သည္မွာမွန္ေပမဲ့လည္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုကန႔္သက္ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္မည္ဟုက်င္းယံုၾကည္ခ်က္ရိွသည္။လုခ်န္ထံတြင္နက္ရိႈင္းစြာရစ္တြယ္မိသြားကာအခ်စ္ေနာက္ကိုေမ်ာပါသြားတာမ်ိဳးကိုယ့္ကိုယ္ကိုခြင့္ျပဳလိုက္၍မျဖစ္။ငယ္စဥ္အခါတစ္ပါးကေလးသူငယ္မ်ားျမက္ခင္းျပင္၌ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနခိုက္ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္မ်ားကိုထိန္းခ်ဳပ္ရန္သင္ၾကားခဲ့ရသဘ္မဟုတ္ပါေလာ။
သမိုင္းတြင္အလားတူအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကိုမေရမတြက္ႏိုင္စြာသက္ၪီးဆံပိုင္ဘုရင္မ်ားထံတြင္ရိွခဲ့စၿမဲ။ကိုယ္၌ကေမြ့ေလ်ွာ္ေပ်ာ္ပါးမိသြားၿပီးေနာက္က်ရႈံးပ်က္ဆီးသြားၾကသူမ်ားသာ။ထို႔ေၾကာင့္ပဲတူညီေသာအမွားမ်ိဳးကိုထပ္တလဲလဲအျဖစ္မခံႏိုင္။သမိုင္းတြင္ခဲ့သၫ့္သာယာျခင္းတြင္ေမြ့ေလ်ွာ္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကဲ့သို႔လိင္စိတ္တဏွာမ်ား၌သာလူးလိွမ့္ေပ်ာ္ျမဴးေနေသာတူညီသၫ့္သူမ်ိဳးဟုကိုယ့္ကိုယ္၌ကျဖစ္သြားမည္မ်ိဳးကိုလက္သင့္မခံႏိုင္။
ထိုကဲ့သို႔ေသာနိယာမမ်ားကိုလက္ကိုင္ဆဲြကာလုခ်န္ကိုဘယ္ေသာအခါမွၾသဇာအာဏာမ်ားမအပ္ႏွင္းခဲ့သလိုကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်နန္းတြင္းေရးရာမ်ား၌ဝင္ပါခြင့္မျပဳခဲ့။ထိုအခ်ိန္တုန္းကေတာ့လုခ်န္ျပစ္မႈတစ္စံုတစ္ရာသာက်ူးလြန္ခဲ့လ်ွင္ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်သီးသန႔္အျပစ္ေပးမည္ဟုေတြးေတာထားခဲ့သည္။ဤတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ျပစ္ဒဏ္ေနာက္ကြယ္တြင္ခိုင္မာေသာအေၾကာင္းျပခ်က္လည္းရိွသည္။ေနာက္ပါမ်ားေရ႔ွတြင္လုခ်န္သည္သူ႔အားရိုင္းစိုင္းစြာဆက္ဆံလာခဲ့၏။ဧကရာဇ္တစ္ပါးျဖစ္ေသာက်င္းအားကိုးယိုးကားယားႏိုင္လွေသာအေျခအေနကိုရွင္းလင္းခြင့္မေပးခဲ့။လုခ်န္၏ေစာ္ကားေမာက္မာျခင္းမ်ားသည္က်င္း၏ဘုရင္တစ္ပါးဆိုေသာဂုဏ္ပုဒ္အားသာမန္ထက္လြန္ကဲကာထိပါးလာခဲ့သည္။
ျပစ္ဒဏ္ၿပီးသၫ့္ေနာက္လုခ်န္စိတ္ကိုျပန္လည္ရရိွမၫ့္ဗ်ူဟာမ်ားကိုႀကိဳတင္ေတြးေတာထားခဲ့သည္။လုခ်န္သည္စိတ္တိုလြယ္ေသာ္လည္းတကယ္တမ္းမွာအာဃာတထားတတ္ေသာသူမဟုတ္။
ေသခ်ာစြာသိထားေသာထိုအျခင္းအရာေၾကာင့္သာလုခ်န္အေပၚက်င္းအႏိုင္ယူခဲ့ျခင္း။ျပစ္ဒဏ္ႏွင့္ဆုလာဒ္တန္းတူညီမ်ွမႈရိွအေရးကိုမွီခိုလ်က္အုပ္ခ်ဳပ္သူမင္းတစ္ပါး၏ဂုဏ္သိကၡာတရားႏွင့္ခ်စ္သူအၾကားဆက္ဆံေရးကိုထိန္းသိမ္းရန္မ်ွေျခညီေစသည္။
သို႔ေပမယ့္လည္းဤတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့အတန္ငယ္ျပႆနာရိွလာပံုေပၚသည္။
လုခ်န္အားအၾကမ္းကိုင္ဆက္ဆံသည္မွာပထမဆံုးအႀကိမ္မဟုတ္ေပမဲ့လည္း'ဘယ္ေတာ့မွခြင့္မလႊတ္ဘူး'ဆိုေသာစကားကိုတစ္ခါမွႏႈတ္ထြက္မေျပာခဲ့။
ထို႔အတူယခုအခ်ိန္ထိလည္းသတိရရန္ျငင္းဆန္ေနေသးသည္။လုခ်န္ႏွလံုးသားကိုလႊမ္းမိုးႏိုင္သည္ဟုယံုၾကည္ခ်က္လြန္ကဲစြာရိွေနေသာက်င္းထံ၌စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈအတန္ငယ္ကစတင္ဝင္ေရာက္လာသည္။
ခံစားခ်က္ေတြကိုေတြးဆေနရင္းမ်က္လံုးေထာင့္၌လုခ်န္မ်က္ခြံအနည္းငယ္လႈပ္လာသည္ကိုေတြ့လိုက္ရသည္။ေနာက္တခဏတြင္ႀကီးမာလံုးဝန္းေသာမ်က္ဝန္းမ်ားသည္ဆက္ကနဲပြင့္လာ၏။က်င္းသည္အနားသို႔အျမန္တိုးသြားကာ
"မင္းႏိုးလာၿပီ"
သတိမထားမိလိုက္ပဲေနြးေထြးမႈမ်ားကိုခင္းက်င္းျပသလာခဲ့သည္။
•••••
YOU ARE READING
Hua Hua You Long[花花遊龍]
Historical FictionMyanmar translation of Hua Hua You Long (Zawgyi+Unicode) Author : Xing Bao Er(星寶兒) Associated Names : Flower Flower Dragon, Hoa Hoa Du Long, 花花遊龍 English translator-Luxiufer Genre : Adult Drama Mature Psychological Smut Yaoi ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူဖူးစာရ...
![Hua Hua You Long[花花遊龍]](https://img.wattpad.com/cover/121605652-64-k935662.jpg)