SOLUK

• AŞERMEK (+18) •

3 Gün Sonra ;

Gözyaşlarımı silip yataktan kalktığımda hava kararmaya başlamıştı.Kaç saat uyumuştum kim bilir.

Tam 3 gün geçmişti.O korkunç yüzleşmenin ardından babamın beni eve kapattığı tam 3 gün.

Begüm'ün bakışlarını hala unutamıyordum.Babam kolumdan tuttuğu gibi beni arabaya bindirdiğinde itiraz bile edememiştim.

Bebeğimi öldürmemişti.'Onu aldırmaya gitmeyeceğiz.' dediği an ki mutluluğumu şuan bile anlatamazdım.Tek bir kural koymuştu.Bebeğimi öldürmemek için tek bir kural.Serkan bebeğimizin yaşadığını bilmeyecekti.Ve evden dışarı çıkmam da yasaklanmıştı.

Begüm bir kez bile aramamıştı.Suratımı dahi görmek istemiyordu biliyordum.
Lavin de Begüm'ün yanında olduğundan arayamıyordur beni.Yatağa yeniden yattım ve gözyaşlarım tekrar dökülmeye başlamıştı.

Yalnızdım.Tek başımaydım.Yanımda sadece bebeğim vardı ve ondan güç almaya çalışıyordum.

Babam telefonuma bile el koymuştu.Serkan'ıma ulaşamıyordum.
Acaba...
Şuan ne yapıyor diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum.

O kadar korkuyordum ki.Ne yapacağımı bu şekilde nasıl yaşayacağımı bilmiyordum.Annem kapıyı araladığında gözyaşlarımı silmeden doğruldum. "Gel kızım."

"Ne oldu?"dediğimde kaç göz yaptı ve "Gel hadi."diye fısıldadı."Ne oluyor ya?"diyip ayağa kalktım."Gözyaşlarını sil."dediğinde omuz silktim.
Annem elimi tuttuğu gibi aşağı kata indirdi beni. "Nereye gidiyoruz?"

"Serkan'a."dediği an şaşkınlıkla olduğum yerde durdum."Ne!"
"Kız sus!Baban duyacak.Yürü hadi."dediğinde ağlamaya başlamıştım.
Zaten durmayan gözyaşlarım daha da hızlanmıştı.Salak salak sırıtıp annemin peşinden ilerledim.

"Nerede?Hani nerede?"diye fısıldadığımda annem bu halime gözleri dolu dolu bakıyordu."Bir daha babanın kılına zarar vermesine izin vermeyeceğim."dediğinde bakışlarımı ona çevirdim.

"Anne."diyip ona sarıldığımda o da kollarını bana doladı."Hadi
hadi adamı daha çok bekletmeyelim."diyip beni arka kapıdan bahçeye çıkardı.Bahçenin çalılıklarının arka kısmında kalan gizli bölümüne doğru ilerlediğimizde heyecanla annemin peşinden gidiyordum.

"Hadi sen geç ben babanı oyalayacağım."diyip beni orada bırakıp yukarı gitti.Ben yavaşça çalıların arkasına ilerlediğimde arkası bana dönük Serkan'ı gördüm.

Kafasını çevirmesine fırsat vermeden koşup ona sarıldım.Sımsıkı sarıldım."Seni çok özledim."diyip dudaklarına yaklaştığım an kafasını hafifçe geriye çekti.

Bu tavrından dolayı hızlıca geri çekildiğimde kalbimin kırıldığını hissedebiliyordum.Gözlerim dolduğunda acı içinde ağlamak istiyordum.

"Konuşmaya geldim."dedi sesini normal tutmaya çalışarak.Hiç mi özlememişti beni?

"Ne konuşacağız?"dedim titreyen sesimle.

"Bebeğimizi öldürmeyi kabul etmişsin."diye fısıldadığında gözlerimi yavaşça kapayıp açtım. "Ettim." Etmedim.Öldürmediler onu Serkan.