My Owner(Completed)

Part-17(Unicode)

​ဆေးရုံရဲ့ သီးသန်​့​စောင်​့ကြည်​့​ဆောင်​က ကုတင်​​ပေါ်
မှာ လဲ​လျောင်​း​နေတဲ့ ဦးဇွဲမာန်​~

ကုတင်​တစ်​ဖက်​တစ်​ချက်​ဆီမှာ​တော့ စိုးရိမ်​တကြီး
ထိုင်​ေ​စာင်​့​နေကြတဲ့ ဇွဲထက်​သန်​့နဲ့ သူရ~

"သား~~~"

ရုတ်​တရက်​ သူ့ကို​ခေါ်လိုက်​တဲ့ ပါပါး~

"ဟမ်​! ပါးပါး! သတိရလာပြီလားဟင်​! "

သူ ဖြည်​းဖြည်​းချင်​းဖွင်​့လာတဲ့ ပါပါးမျက်​လုံး​လေး​တွေကို ကြည်​့ပြီး ​မေးလိုက်​သည်​~

"သားဇွဲ~~~"

အက်​ရှရှအသံနဲ့ သူ့ကို ​ခေါ်လိုက်​တဲ့ ပါပါး~
ဇွဲထက်​သန်​့ ရင်​ထဲ ၀မ်​းနည်​းစိတ်​​တွေက ဘယ်​က
ဘယ်​လို ​ရောက်​လာကြမှန်​းမသိ~ပါပါး ဒီလိုဖြစ်​ရတာကလဲ သူ့အပြစ်​မကင်​းသလို ခံစားမိသည်​~

"ကျွန်​​တော်​ ဒီမှာရှိတယ်​​လေ ပါပါး!"

သူ ပါပါးလက်​​လေး​တွေကို ဆုပ်​ကိုင်​ကာ ပြန်​​ဖြေလိုက်​သည်​~အ​ဖေတစ်​ခု သားတစ်​ခုမို့​ သူ ပါပါး
တစ်​ခုခု ဖြစ်​သွားမှာကို စိုးရိမ်​မိသည်​~

"ဟမ်​! အန်​ကယ်​ သတိရပြီလား"

လက်​​ဆောင်​ခြင်​းတစ်​ခုနဲ့အတူ အခန်​းထဲကို ၀င်​လာတဲ့ ရတီ~

သူရ ထိုင်​​နေရာမှထကာ သူမအတွက်​ ​နေရာဖယ်​​
​ပေးလိုက်​သည်​~

ထို့​နောက်​ လက်​​ဆောင်​ခြင်​းကို စားပွဲ​ပေါ်တင်​လိုက်​
ကာ~

"အန်​ကယ်​! သက်​သာရဲ့လားဟင်​"

ပါပါးက ​ပြုံးပြီး ​ခေါင်​း​လေးသာ ညိမ်​့ပြလိုက်​သည်​~

ရုတ်​တရက်​ ပါပါးလက်​တစ်​ဖက်​က သူ့လက်​ကိုဆွဲယူကာ တစ်​ဖက်​မှာ ကိုင်​ထားတဲ့ ရတီလက်​​ပေါ်သို့~

"ဟမ်​! ပါ~ပါး"

ရတီက​တော့ ရှက်​ကိုးရှက်​ကန်​းနဲ့ ​ခေါင်​းကို ​အောက်​
ကိုသာ တွင်​တွင်​ငုံ့လျက်​~

**********

"လူကြီးမင်​း ​ခေါ်ဆို​သော တယ်​လီဖုန်​းမှာသတ်​မှတ်​ချိန်​အတွင်​း ပြန်​လည်​​ဖြေကြားခြင်​း မရှိပါသဖြင်​့~တီ~တီ~တီ"