17.04
Dünyanın homofobikliğine katlanamıyorum.
Bizden neden nefret ettiklerini de anlamıyorum. Ve değer verdiğim insanların onlardan olmasından çok korkuyorum.
Annem ve babam, onları çok seviyorken homofobik olmalarına katlanacağımı sanmıyorum. Bir gün söyleyeceğim, yada hayatım boyunca kendi sessizliğimde boğulacağım. Günün birinde öldüğümde ve bu günlük insanların eline geçtiğinde işte o zaman gerçek beni öğrenecekler. Gerçi o zaman da iyiki ölmüş derler ya.
Ne acınası insanlar ama, kendileri ile alakalı olmayan konulara dahil olmayı çok seviyorlar. Eşcinsellik diyince, konuyu hemen yatağa getiriyorlar.
Günlük, ben Yiğit'i seviyorum ama asla onunla bir şey yapmak istemedim, yada hayal bile etmedim. Etmedim çünkü hayalime dahil olmak istemez diye.
Ben sadece onun saçının okşamak istedim. Ellerimi ellerine kenetlemek istedim. Evet bunları istedim, ama daha fazlasını hayal etmedim. Çünkü aşk yataktan ibaret değil. Herkes nefes alır ama ben yine de onun nefes alışına hayran oluyorum.
Herkes gözlerini kırpar ama ben yine onun göz kırpışına aşık oluyorum.
Ama işte insanlar neden bunu hep başka yerlere çekiyor.
Ben onu sadece seviyorum. Hiçbir şeyde istemiyorum.
Onunla daha samimi arkadaş olabilir miyim acaba?
Belki ona yakın olmak daha iyi hissettirir. Çünkü içimdeki ateş rahat nefes almamı engelliyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Günlük •bxb•
Teen Fiction"Yiğit okulda bulduğu günlüğü merak ederek okumaya başladı. Ama bu günlükte bahsedilen tek şey bir erkeğin kendisine hayran bırakacak derecede aşık olmasıydı. Bu kişi kimdi?"
