17

1.2K 62 3
                                    

Cleo
Panibagong araw na naman. Panibagong kagaguhan na naman ang madadatnan ko. Tsk. Last night was quite revealing. Ano bang nakain ko at nasabi ko iyon? Seriously? What could go wrong?

As I was walking down the hall, students greeted me as usual. Papunta na naman ako sa Den ng mga Demonyo.

I saw Pierce leaning on the wall as if he's waiting for some particular person. Kung hindi lang to all-boys-school ay baka isipin kong hinihintay niya ang kanyang sinisinta.

Nako, nasisiraan na ata ako ng bait. Ang lalim ba namang salita ang ginamit ko. HAHAHHA. Natatawa akong naglalakad habang iniisip ang kagaguhan ko, hindi ko namalayan na muntikan ko nang malampasan si Pierce ngunit hinarang niya ako.

Ginagawa mue.
"Ahm." Nanghihingi ba ito ng pagkain at ahm ang sinabi niya? Nako naman tong batang ito.

"Good morning too, Pierce." I smiled at him, we need to get going. Baka malate kami.

"Sabay na tayo Cleo. Ako na magdadala ng gamit mo." Woah. Is this for real? Bakit bumait agad ito sa akin---

Teka, alam ko na to. Crush niya ako.
Wow, confident mo naman gurl. Malay ko lang naman diba, maybe he has a thing for me because I am that girl when we were kidnapped.

"Sure, bilisan na natin at baka mahuli na tayo sa klase." Magsisimula na sana akong maglakad ngunit pinigilan niya ulit ako. What's with his sudden attitude?

"Ako na," at agad niyang hinalbot ang bitbit kong gamit. Pinabayaan ko na lamang dahil na amuse ako sa ginawa niya. Bumabait na ata ang mga studyante ko, he's showing the act of kindness. Tumutulong sa kailangan ng tulong. WHAHAHA. I can say that I am an effective teacher.

As we were walking down the hall, some of the students are glaring at Pierce. Why? May atraso ba itong batang ito?

Minutes passed and we finally reach our destination. He opened the door for me and I said thanks. It is very unusual today because they are so quiet. Lahat ng atensyon nila ay nakatuon sa amin? Why ? What's wrong?

I just shrugged it off, Pierce put my things on the table and again, I said thanks.

"Good morning everyone!" They just looked at me. What's wrong? I can sense that there is a tensed atmosphere in here. Everyone has a dark aura.

Ano bang nangyayari sa kanila?

"Hoy, anong ganap niyo at bakit parang pinagsakluban kayo ng langit at lupa?" Kunot noo kong tanong sa kanila?

"Wala, magklase ka na nga lang." saad ni Theo.

"O..kay?" Di ko na lamang pinansin ang pinakita nilang ugali at tiningnan si Pierce na ngiting-ngiti.

Nakita ko naman si Sky na masama ang tingin kay Pierce. Mukhang alam ko na, pero bakit halos ng nasa Black Section eh ang sama ng aura?

Hindi kaya...

Skylar

What? You can't blame me. Alam naman ni Pierce na may pagtingin ako kay Cleo. Tapos ano? Meron din siya? We all know that Pierce is a happy-go-lucky guy at masasabi kong walang interes sa babae dahil nga mayroon na daw nagmamay-ari ng puso niya. Eh anong eksena itong pinakita niya? Hinintay-hintay pa niya si Cleo sa mag hallway? Eh dapat nga late siya ngayon at nasa paligid lang nang campus naghahanap ng mapapagtawanan.

Oo na, nagseselos ako. Magkasama kasi silang dalawa. Ano ba naman yan! Sarili mong kaibigan Sky pinagseselosan mo? Anong klase kang kaibigan? Hays, nak naman.

After ng klase ni Cleo sa amin ay nagpa-alam na siya. Mayroon pa siyang klase sa ibang section. Grabe she's so young yet she can handle all grown up things.

Agad namang nagsilapitan ang mga kaklase namin kay Pierce na may ngiting aso.

"Hoy Pierce! Anong nakain mo at bigla kang bumait kay Cleo?" Bulyaw sa kanya ni Andrew.

"Tigilan mo nga ang pag ngiti mo diyan! Nagmumukha kang ulol." Saad naman ni Max, ang harsh talaga nila. Pero ano pa bang pinagbago?

"Magkwento ka nga!" Atat na atat na talaga silang malaman kung anong meron kay Pierce ngayon. Kahit ako rin naman.

Nakita ko lang si Sebastian na nakatingin sa amin, may alam ba siya?

"Teka, sandali, pwede bang kumalma kayo. Pano ako makakapagkwento niyan?" Natatawang lahad ni Pierce. Mukhang tinamaan na nga rin siya.

"Sebastian was there last night to witness everything." Napatingin namn sila kay Sebastian na tumango lamang.

"I was kidnapped when I was a kid. We were imprisoned for a month." Shock was written all over our faces. We didn't knew about this, behind his smiling face. The jokes he threw all around was nothing compared to the pain he had been through.

"There was another kid besides me, her name was Angel, or so I thought. She didn't tell me her name though but I prefer calling her like that. She looks so perfect, she looks so fragile. She looks like an angel." The sparks in his eyes tells us that he really adore this girl named Angel.

"We were kidnapped for ransom, but my family doesn't care about me so they didn't bother getting me back." W-what? Grabe namang walang puso ang magulang niya.

"Angel was with me, she comforts me everytime I cried. But then one night, I got so sick that I can't handle the pain anymore. She did something for us to escape. She protected me, and she got me out safely." Pano nagawa ng isang babae iyon?

"As I have said, she got me out. Safely. But she didn't make it. I didn't see her came out. I thought she died. So I blamed myself, I was trapped in the past. The past that keeps hunting me." So this was the girl he's been inlove for years. But did she really died?

"But, bumalik yung lalaking kapatid ng sangkot sa pangingidnap samin at sinisingil ako. I almost died last night." He looked at Sebastian. "Then an Angel saved me, again. It was Cleo, she's the girl who saved me 5 years ago."

Happiness is visible in his eyes.

•••••
Hellooo! I'm sorry for the super late update but I got busy with some school stuffs. Hope you like it! Vote, Comment and Share! ❤️
I would publish another chapter if this chapter would reach 10 ore more votes. Thank you so much ❤️

The Badass TeacherWhere stories live. Discover now