KIZIL 👑

FİNAL 1

Bir kez bir kez daha aynı çaresizliğin içine düşmüştüm. Tıpkı Bahar'ın kollarımda can çekiştiği gibi Emre ellerimin arasından kayıp gidiyordu. Biraz daha yarasına bastırdığımda vücudundaki bütün kan çekilmişçesine buz gibiydi. Onun soğukluğu içimde soğuk rüzgârlar estirirken bir kez daha adamlara hızlı olun diye bağırdım. İki dakikalık yol neden asır gibi geçiyordu. Neden öğle vakti trafik vardı?

"Abi..." Emre gözlerini aralamaya çalışınca yarı gülek bir ifadeyle derin bir nefes aldım.

"Sakın uyuma sakın uyuma koçum, birazdan hastanede olacağız. Söz veriyorum eskisinden daha iyi olacaksın söz!" Lütfen Allah'ım kardeşimi elimden alma. Bahar'ımı nasıl bağışladıysan Emre'yi de bizden alma...

"Ce... Cebimde..." derken ceketinin iç cebini işaret ediyordu. "Tamam... Tamam, sen kendini yorma." Elim cebime gittiğinde demir parçasına dokundum. Onu oradan alıp baktığımda kolyeydi. "Bu mu aslanım bunu mu istiyorsun?" Emre yarı gözü açık kolyeye bakarken kanlı parmağıyla kolyeyi işaret etti.

"Eda... Eda'ya aldım... Abi ben ölünce..."

"Saçmalama lan ne ölmesi iyi olunca sen kendin verirsin. Hem sana bir şey söyleyeyim mi Eda bunu görünce havalara uçacak..." Emre'nin gözü kapanır gibi olunca yüzünü sarstım. "Kendine gel lan kendine gel. Eda sensiz yaşayamaz sana bir şey olursa biz bir daha ayağa kalkamayız..."

Emre gözlerini hafif aralarken adamalara bir kez daha bağırdım. Hani bu lanet hastane çok yakındı. "Sev... Seviyorum... Abi ben çok seviyorum..."

"Kimi? Kardeşimi mi? Tamam, neyse boş ver soruları sen kendini yorma. Sen iyi ol ki bende gidip sana bunu yapan o itleri bulup gönül rahatlığıyla öldüreyim."

"Evlenecektik... Abi kardeşinle evlenecektim... Sen yine de bunları ona söyleme... Ölürsem sevdiğimi söyleme... Yıkılır... Eda kaldıramaz... Sen... Sen söyleme..."

Kanlı elimle yüzümü silerken bunu yapan itleri bulup öldürmeye ant içtim. "İyi... Duyuyor musun beni sen iyi olacaksın. İyi olacaksın ki bende gözüm arkada kalmadan karımı kardeşimi doğmamış çocuğumu sana emanet edeceğim. Sen iyi olacaksın!"

"Bora Bey gelmek üzereyiz..." Başımı kaldırıp görünen hastaneye baktım Şükür ki gelmişti. Yolda kan çok kan kaybetse de yarası ağır görünse de o iyi olacaktı. Tekrar Emre'ye baktığımda kendinden geçmişti. Onu sarssamda uyanmadı. Acil kapısına geldiğimizde sedyeye konulurken elimden geleni yaptım. Emre'yi hemen ameliyata almışlardı. Bende hemen evi arayıp korumaların sayısını arttırmalarını söyledim.

"Bana bakın o itleri bana bulup sağ getireceksiniz..."

"Bora Bey şimdi konuştum. Maalesef ki adamları kaybetmişler. Tahminen yarı yolda araç değişikliği yaptılar..."

"Senden açıklama değil o adamları ve başında ki iti istiyorum. Şimdi git ne gerekiyorsa yap." Güvenlik şefi giderken diğerine hitaben "Sende hemen buraya birkaç adam daha ayarla. Buraya gelemeye göze alamasalar da Emre'yi koruma altına almalıyız..."

Korumayla konuşurken acil kana ihtiyaç olmuş bende kanımız uyuştuğu için hemen kan vermiştim. Ben kan verirken olayı öğrenip deliye dönen Eda, evde ortalığı birbirine kattığı için mecbur kalarak gelmesine izin vermiştim. Tekrar acil kapısına geldiğimde babam arayarak yolda olduğunu bir şeye ihtiyacımız olup olmadığını sormuştu. Korumanın söylediğine göre çatışma anında haber olmuş.

Acil kapısındaki bekleyiş devam ederken herkes bir bir dökülmeye başlamıştı. İlk gelen ise babam ve Emre'nin babası olmuştu. Vedat Amca, oğlum nasıl diye sorduğunda cevap veremedim bende nasıl olduğunu bilmiyordum. Veda Amca acıyla kendini boş bulduğu sandalyeye bırakırken babam bir köşeye çekip nasıl odluğunu sormuştu. Adamları nasıl olduğunu anlatmamış mıydı?