ASABÎ

14. Bölüm

"Hadi kızım oyalanmadan toplayın masayı."

Esra bitmeye gelmiş olan çayını tazeleyip "çay içiyoruz biz anne ya" diyerek bir sofra toplama ritüelini uzatma peşindeydi.

Sofrayı kaldırmadan önce son bardağı kim içmiyordu ki?

Bende elimdeki soğumaya yüz tutmuş çayımı havaya kaldırıp gösterme gereği duymuştum.
Bir sürü bulaşık vardı ve bizi bekliyordu.

Erkekler sabahın çok erken saatinde kahvaltılarını  yapmışlar şimdi neredeler hiç bir fikrim yoktu.
Bizde gece geç yattığımız için biraz geç kalkıp kahvaltıyı öyle yapmıştık.

"Kafan nasıl oldu kızım? "
Özlemin annesi çok düşünceli bir kadındı kaç kez sormuştu.

"Iyi teyzecim teşekkür ederim düşündüğünüz için "

Başımı okşayıp çıkmıştı mutfaktan
Ay ben bu teyzeye bayıldım yahu
Ne kadar tatlı bir kadın.

Özlem kıkırdayarak tıpkı annesi gibi başımı okşadı. "Annem seni sevdi"

Duygularımız karşılıklıydı.
"Bende onu çok sevdim."

Özlem gülümseyip devam etti.
"Sever tabii iki tane aslan gibi bekar yeğeni var."

Bunu beklemiyordum. Kızlara bakınca onlar da böyle bir cümle duymayı beklemiyor olacaklardı ki onlar da bir süre benim sessizliğime ayak uydurmşlardı.

Bir süre sonra Esra kendini tutamayıp gülmeye başlayınca bizde peşinden gülmüştük.

Yalnız kendimi garip bir şekilde kullanılmış hissetmiştim.

"Kendimi kullanılmış hissettim"

Bu cümle onları daha da güldürmüştü.

"Şaka yaptım. Ama kuzenlerime kız aradaklarını biliyorum."

"Allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın. Bu devirde zor ya kimseyi tanıyamıyorsun"

"Bir an ciddisin sandım özlem "
Assiyeye hak vermiyor değildim ben bile ciddi sandım.

"Hadi kızlar masayı toplayalım işleri bitirip atlara binelim. Akşama da düğün var oraya gideceğiz."

Düğün mü?

"Canım ne düğünü? "
Assiye merak edip sormuştu.
Kendisi pek düğünlerden haz etmiyordu. Özellikle kadın erken karışık oynanan düğünlerde katılmıyordu. Keşke bende gidemesem
Fakat annem ve anannem gibi bir gerçeğim varken bu biraz zor.

Her düğüne gidip akraba ziyareti yapma derdindelerdi.
Allahtan memlekette değillerdi yoksa halim harap.
O düğün senin bu düğün benim.
Yok o küser bu darılır. Onun altını bunun çeyteği ohoo işimiz vardı.

Esra desen ona fark etmez.
Her düğünde huzeyfe abim ile tartışıp eve kedi köpek gibi didişerek dönüyorlardı çünkü esra  yanlızca  bayanların olduğu ortamda oynamayı seviyor hatta giderse biraz da süslenip püsleniyordu. Huzeyfe abi ise her seferinde oynamasını yasaklıyor
Makyajlı görünce ağzından burnundan getiriyordu. Tabi esra ne kadar kafaya takıyor orası ayrı meselede

"Özlem biz davetli bile değiliz yabancıyız yani ayıp olur"

"Yok canım. Aşağı çiftlik erkeklerin kaldığı yerin biraz daha ilerisinde büyük bir çiftlik var görmüşsünüzdür gelirken muhtemelen"

Esra görmüş olacak ki hemen yanıtladı.

"Ay evet ben gördüm"

Özlem devam etti.
"Annemin tarafından akrabalarım. Dün misafirimiz var deyince onları da alıp gelin dediler. Hem yabancı değiller. "