LOVE WITHOUT LIMITS

CHAPTER 15

WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURED SCENES AND EFFECTS. 

BAGO TULUYANG pumasok kinabukasan ay huminto ako sa harap ng ospital para ayusin nang todo ang sarili ko. Humarap ako sa glass door at sinigurong maayos ang buhok at hitsura ko. Dahil sa ginawang pag-aanunsyo ni Maxwell na girlfriend niya ako ay nasisiguro kong ako na ang usap-usapan sa buong ospital.

For sure pinagsabi na 'yon ng mga doktor na nakarinig sa announcement niya kahapon!

Inayos ko pa nang minsan ang uniform at tindig ko saka ako tuluyang pumasok. "Good morning, Mister Guard!" magiliw kong bati.

Nagulat pa ito saka ngumiti. "Good morning din po, Ma'am Yaz!"

Namilog ang bibig ko sa gulat, alam niya ang pangalan ko! Pati ba siya ay alam nang ako ang girlfriend ni Maxwell? 'Sabagay, si Maxwell mismo ang nag-announce na girlfriend niya ako, hindi ko na dapat ipagtakang alam na ng buong ospital 'yon.

Palihim akong natawa, nakatakip sa bibig. Saka ko inayos sa likod ng tainga ang buhok ko. "Good morning po ulit," mas mahinhin ko nang sabi sabay kaway.

Agad na gumala sa kaliwa't kanan ang mga mata ko. May kung anong alon akong naramdaman sa dibdib nang makitang maging ang cleaners at orderly ay nakatingin sa akin. Ang ilan sa mga ito ay inihinto pa ang ginagawa para lang bumati sa akin. Habang nakangiti ay muli kong inayos sa likod ng tainga ang buhok ko, bagaman nakatali iyon. Saka ako mahinhin na kumaway at ngumiti sa mga ito.

Nang dumapo sa mahabang information desk ang paningin ko ay muli akong nakaramdam ng pag-alon sa dibdib. Maging ang mga naka-assign doon ay maganda ang ngiti sa akin, tila kumikislap pa ang mga mata habang pinanonood akong maglakad. Pakiramdam ko ay noon ko lang sila nakitang ganoon kasaya na makita ako. Dati-rati ay natatawa ako dahil sa hotel lobby lang ako nakakakita nang ganoon kahabang information desk, madalang akong makakita nang ganoon sa hospitals na napag-duty-han ko na. Pero ngayon, napakagandang tingnan niyon sa 'kin.

My gosh, hindi ko akalaing malalaman talaga ng lahat! This is so fetch, but kind of awkward! Hindi mawala ang ngiti sa labi ko. Nakaramdam lalo ako ng excitement na makita si Maxwell.

"Good morning!" magiliw kong bati nang makapasok sa dental area.

Napakaganda ng ngiting ibinungad ni Doc Caleb sa 'kin. "Good morning, Nurse Yaz, you look extra pretty today."

Mahinhin akong tumawa. "Thanks, doc." Saka ko kinindatan si Susy. "Alam kong may itatanong ka." Nag-assume na ako.

Lalo kong nasigurong may alam na siya nang ngumiti rin siya nang maganda gaya ng iba kanina. Pero hindi nagsalita si Susy. Panay lang ang pagtawa niya, 'yong para bang tuwang-tuwa sa akin, habang umiiling.

"Ako na diyan, Susy!" nakangiti kong presinta.

Sa sobrang saya ko nang araw na 'yon ay halos akuin ko ang lahat ng trabaho. Mula umaga hanggang tanghali ay wala ako ni isang mali. Partida nang puyat pa ako sa lagay na ito dahil hindi ako nakatulog kaiisip sa ginawang pag-amin ni Maxwell kahapon.

Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwalang ginawa niya 'yon. Mula kahapon, hanggang ngayon ay nakangiti pa rin ako. Nabura lahat ng isipin ko, lahat ng hinanakit at pagtatampo. Lahat 'yon ay nahalinhinan ng pang-intindi, pang-unawa at kilig. Noon ko lang naisip kung gaano siya kaabala, at pilit na gumagawa ng paraan para makasama ako. Noon ko lang naisip sa tindi ng kaniyang pagod, ako ang pinipili niyang pahinga. Na kung tutuusin...ikinapapagod din niya.

"Mukhang inspired na inspired kang magtrabaho, ah?"nakangiting tumabi sa akin si Doc Caleb. "Alas dose na, wala ka bang balak na magpahinga?"