22. Bölüm

104K 5.3K 605
                                    

Keyifli okumalar 🌼

___

Kafamı oflayarak sıradan kaldırırken inatla önüme düşen saçlarımı sinirle arkaya attım. Sanki her şey herkes inadına yapıyordu. Ne tarafa dönsem karşıma çıkan o yetmezmiş gibi bir de o gün ki bakışı, sözleri aklımdan çıkmıyordu. Sanki kendisi çıkıyordu ya neyse. 

"Arya Güney'i Melda hoca çağırıyor." 

Adımı söyleyen nöbetçi öğrenci ile izin alıp sınıftan çıkarken dalgınca merdivenden inmeye başladım. Bir anda geriye doğru sendelememle demire tutunurken dengede kalmaya çalıştım. Kolumdan tutan el sayesinde zor da olsa dengemi sağlarken çarptığım kişiye baktım. Tanımadığım ama birkaç defa bizim katta gördüğüm bir çocuktu. Kendimi toparlayıp geriye çekilirken onun da benim kadar şaşkın olduğunu fark ettim. 

"Kusura bakma gerçekten. Dalgındım." 

Şaşkınlığını atıp gülümserken daha önce de onu birkaç kez gülerken gördüğümü ve gerçekten güzel güldüğünü kendime itiraf ettim. Bu düşüncemi saçma buldum. Banane milletin çocuğunun gülüşünden? 

"Önemli değil. İyisin değil mi? "

 Kafamı sallayıp yanıtlarken adımın seslenilmesi ile nefesim hızlandı. Sesini duymak bile kalbimin ritmini değiştirmeye yeterken ona döndüm. "Arya?"

 Merdivenlerin alt tarafından bize garip bir şekilde bakarken ters yapmanın anlamı olmadığını düşünerek düzgünce cevap verdim. 

"Evet?" 

Ters bakışlarını ikimize bakan çocuğa çevirirken yanıma gelip elini koluma koydu. Teması ile şaşırken sebebini anlamamıştım. "Ne oluyor?" 

Sorusu ile tekrar çocuğa dönerken onun hâlâ bize baktığını fark ettim. İkisi arasında dönen gerilimi ufaktan hissederken "Çarptım sadece. Bir şey olmuyor." dedim.

Gözleri bana dönüp baştan aşağıya süzerken bir şey olup olmadığına bakıyor gibiydi. Emin olduktan sonra tekrar gözlerime bakıp konuştu. 

"Hadi gel." 

Nereye gittiğini anlamazken nazikçe beni yönlendirmesine izin vermiştim. Dönüp çarptığım çocuğa bakarken ters ters Ata'ya baktığını gördüm. Belki de bana öyle gelmişti.

 Mahçup bir tavırla gülümserken ayağımın takılması ile sendeleyip Ata'ya tutundum. O da düşmemem için beni tutarken sinirle bana dönmesi yeniden gerilmeme neden olmuştu. "Bırak şuna bakmayı da önüne bak düşeceksin." 

Kendimi toparlayıp geri çekilirken bu tavrına anlam verememiştim. Hayır ilgin de yok bişeyin yok aklında biri var ne bu tavırlar? "Sanane be. Nereye istersem bakarım. Allah Allah. Nereye götürüyorsun sen beni? Sordun mu gelir misin diye?"

 
"Gelir misin konuşmamız lazım?" 

Beklentiyle bana bakarken alaylı bir gülüş atıp konuştum. "Gelemem. Görürüşüz."

 Yanından geçip gidecekken kolumdan tutması ile ona dönmek zorunda kalmıştım. "Arya Yine aynısını yapıyorsun." 

"Bişey yaptığım yok. Kolumu bırakırsan Melda hoca çağırmış onun yanına gidiyorum. Hatta geç bile kaldım." 

Sıkıntıyla oflayıp kolumu bırakırken merdivenleri dikkatle adımladım. Bir çarpışma vakası daha yaşamak isteyeceğim son şey olurdu. "Konuşacağız Arya. Öğlen okulun arkasına gel. Orda bekliyor olacağım. Bu sefer kaçamazsın. "

~
Öğlen zilinin sesini duyup stresle sıramda arkama yaslanırken Kardelen'in ters bakışları altında kendimi daha da kötü hissediyordum. Ona olan biten her şeyi anlatmış ve uzun bir konuşma gerçekleştirmiştik. Bana durduk yere ters yapmamın saçma olduğunu elli defa anlatmış ve yazmayı kessem bile konuşmaya devam etmemi söylemişti. Şüphelerimin doğruluğunu yakında öğrenecektik zaten. Ata'nın tavrı da buna bir adım daha yaklaşmamızı sağlamıştı.

Oflayarak defterleri kaldırdım. "Sana of kızım! Ben gidiyorum ya kantine. Böyle kaçarsan ohooo. Kaçan kovalanır derler bak gerçi de bilemeyeceğim artık ." 

Söylene söylene sınıftan çıkarken boş boş oturdum bir süre. Vakit geçmezken onun beni arka bahçede bekliyor olması daha da geriyordu beni. Ya sınıfa gelirse? Gelmediğim için buraya konuşmaya gelirse? En iyisi sınıfta da durmamak. Aldığım kararla resim sınıflarının oraya gitmek için kalktım. Alt kat olduğu için genelde boş olan koridora doğru ilerlerken onu görmemek için büyük bir çaba sarf ediyordum. Birinin beni izlediğini düşünüp birkaç kere çevreme baksam da birini görmemiştim. Sessiz koridorda yürürken enseme değen nefesle korkarak ürperdim.
"Nereye? Sana kaçamazsın demiştim."
🌙

Merhabalar 🌼 Bölüm nasıldı ve kurgu nasıl ilerliyor?
Çok hızlı gitmesini de istemiyorum ama umarım hoşunuza gidiyordur.

Teşekkürler 🎈

Basketçi |                                              Yarı Texting/ TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin