GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 72♦️

İyi okumalar.♥️

Mardin kış mevsiminin izlerinden tamamen kurtulmuş,yeniden yeşilin binbir tonunun güzelliğiyle şerpilmişti. Bahar ayı Mardin'e sıcağı,Arslanoğlu konağına ise huzuru,samimiyeti,mutluluğu çokça getirmişti.

Verilen kurbanın hayrı da eklenmiş,konak halkı günlerini yüreklerine kadar işleyen bir sevinçle geçirmeye devam etmişti. Her birinin varlığı bir diğerine sevgi kaynağı olmuş,aile üyeleri geride kalan kötü günlerinin nihayetinde sevinçle başladıkları günlerinin gecesine gözlerini huzurla kapıyordu.

Mutlulukları bütün şehrin kalbine işleyecek türdendi. Çalıştıkları yerlerde,geçtikleri sokaklarda,oturup birer çay içtikleri kahvelerde yüzlerindeki neşe Mardin halkının içine de işlemiş,nihayetinde bütün şehir huzur bulmuş gibiydi.

Kusursuz bir güzellikte geçen zamanı elbetteki en anlamlı kılan ise,değil geçen bir günün,her bir saatin bile akışını hesap ettiren minik Arslanoğullarıydı.

Dördüncü aylarını bitirmek üzere olan ufaklıklar Roza'yı artık karnını saklayamacak bir hale getirmiş,lakin saklanamayan karın,kadına bir eksiklik değil aksine bol bol güzellik katmıştı. Hamilelik Roza'ya inanılmaz yakışmış,almaya başladığı kilolar bedenine oturup yüzüne hafif şişkinlik ve renk katarak onu mümkünmüş gibi daha da güzelleştirmiş,fazlasıyla tatlı bir kadın haline gelmişti.

İstanbul'dan geldikleri zamandan bu yana geçen zamanın her anında el üstünde tutulmuş ve özenle tutulmaya devam ediyordu güzel yüzlü Roza. Evde Yade Harvin'in keskin ikazlarıyla başlayan günü, annesinin bitmek bilmeyen dikkat etmesiyle ilgili sözleriyle devam ediyordu.

Gittiği her yerde,attığı her adımda gözlerini üstünde hissettiği iki kayınbiraderi Bedirhan ve Miran ile kopamaz bir üçlü halinde geçirdiği günlerine en nihayetinde kayınbabasının da arada bir münasip bir dille dile getirdiği uyarılarda eklenmeye başladığında tam bir ilgi yuvasının içinde günlerini geçirir olmuştu Roza.

Bütün bu ilginin kalbini sarıp sarmaladığı,ruhunun herbir zerresine kadar ulaşıp kendisini mükemmel bir aile bağıyla kuvvetlendirdiği kadın büyük bir sevgiyle,sarsılmaz bir mutlulukla ailesinin tadını çıkarıyor,bütün bu güzel duyguları ise hamileliğini güzel geçiren etkenlerin en başında geliyordu.

Şu zamanlarda kendisini eller üstünde tutan ailesiyle tek ufak sıkıntıları bazılarının direkt,bazılarının ise alttan alttan artık çalışmamasını,evde dinlenerek hamileliğini geçirmesini dile getirmeleriydi. Roza'ya ise onları tatlı bir dille ertelemek düşüyordu. Henüz hastanede çalışmakta hiçbir sorun görmüyor,işine devam etmek istiyordu.

Lakin aile üyelerinden başlayıp,hastanedeki hastalarına kadar hepsinin aynı uyarılarıyla karşı karşıya geliyordu. Kendisi pek öyle görmesede Mardin halkı,çok sevdiği hanımağalarının hamileliğini dillere destan görüyor,aile halkı gibi herkes onu pamuklara sarmak istiyordu. Kendisine uyarılar veren hastalarından,yakınlarından en çok duyduğu işe soyun devamı olacak yavruların sağsalim gelmesiyle ilgiliydi.

Roza bütün bir şehrin bir olup verdiği ilginin kat kat fazlasını,çok daha yürekten olanını elbetteki tek bir adamdan,kocasından görüyordu. Bütün herkesin diller dökerek verdiği ilginin bazen tek bir bakışıyla bile çok daha fazlasını hissedebiliyordu kocasının gözlerinden.

Bir dokunuşuyla bile kendisini dünyanın merkesinde görebiliyor,adamın bir sözüyle yeniden hayat buluyordu adeta. Hergün her an her saniye aynı ilgiyle şahit olsada şaşırmadan yapamıyordu bazen. Zira kocasından gördüğü sevginin her geçen günün daha da büyüyor oluşu başını döndürüyordu. Öylesine sevilmek bazen nefesini kesiyordu Roza'nın. Sonra kocası yine nefes oluyor,ciğerlerine çektiği havanın bizzat kaynağı oluyordu.