Νομίζω ξέχασες λίγο τους κανόνες. Κανονας νούμερο 9.Εισαι μόνο δική μου.
Γελάω ενω πληκτρολογώ το μήνυμα μου.
Κανονας νούμερο 10. ΕΓΩ δεν είμαι κανενός.
Ο αριθμος μπλοκαριστηκε.
Άρης και Χριστίνα. Μια ιστορία με ένα μεγάλο σκοτεινό παρελθόν. Οι κανό...
Ανάμεσα στα σεντόνια βρίσκεται χωμενη στην αγκαλιά του. Της χαϊδεύει τα μαλλιά. "Ποτέ ήταν η πρώτη φορά που συνηδητοποιησες ότι με είχες ερωτευτεί;" ρωτάει με την βαριά του φωνή. Ξαφνιαζεται με την ερώτηση. Σηκώνεται έτσι ώστε να τον κοιτάει στα μάτια. "Λοιπόν.." παίρνει μια βαθια ανασα. "Ήταν φθινοπωρο.. Και είχα να σε δω πολύ καιρό.. Νομίζω ήμουν άρρωστη; Δεν θυμάμαι πολύ καλά. Αλλα θυμάμαι πως ήσουν εσύ... Είχες τα χέρια σου στης τσέπες και την τσαντα άδεια όπως πάντα.. Περπατησες προς το μέρος μου και τσεκαρες τον πυρετό μου με το χέρι σου και επειδή δεν καταλάβαινες τίποτα πιέσες τα χείλια σου στο κούτελο μου... 'Εσύ καις' είχες πει ταραγμενος. 'Κρυώνεις;' ρώτησες και εγω εγνεψα θετικά. Έβγαλες χωρίς δισταγμους το μπουφάν σου και το πέρασες γύρω μου. 'θα σε πάω σπίτι' είχες πει και μετά από πολλά παρακαλια με πηγές. Μου έφερες σούπα.. Και εκείνη την στιγμή ήταν που κατάλαβα ότι σε αγάπουσα."λεει και αυτός της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο. "Εσυ;"ρωτάει με μια ενθουσιασμενη φωνή. "Λοιπόν.. "αρχίζει και η Χριστίνα ήδη τον κοιτάει σαν να είδε μέλι. "Ηταν βράδυ.. Και σε πήγα σε μια παραλια.. Ολοι πήγαιναν εκεί για να πηδηχτουν. Αφού τελείωσαμε. Έβγαλα ένα τσιγάρο. Σε ρώτησα αν θέλεις και εγνεψες φοβισμένη.. Σου το έδωσα και το εβαλες ανάμεσα στα χείλη σου και άναψες το τσιγάρο.. Η φλόγα από τον αναπτήρα φωτίζε ολο σου το προσωπο και σε έκανε τόσο πανέμορφη..Κόλλησα λίγο σκαλωμενος και σε κοίταγα.. Χαμογέλασες επειδή κατάλαβες ότι σε κοίταγα.. "Εισαι πανέμορφη." ειχα πει και εσύ γελάσες και κόκκινησες.. Λογικά δεν θα σου το είχε πει κανείς αυτό.. "λεει και της βάζει μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της. Χαμογελάει αχνα αυτή..
Arhs pov
"Τι θέλεις να κάνουμε τωρα;" ρωτάει ενώ σηκώνεται και τυλίγει το σεντόνι γύρω της. "Ας ξεκινήσουμε διαγράφοντας ολα τα αγόρια που έχεις στις επαφές σου." λεω με πείσμα και κερδίζω ενα δολοφονικό βλέμμα από αυτήν. "Ξεκόλλα.."μουρμουραει. "Και τώρα εμείς τι είμαστε;" ρωτάει ενώ μασάει τα χείλια της νευρικά. "Αρχίσαμε το θέμα με τις ταμπέλες. "μουρμουραω και αυτη ανοίγει το στόμα της διάπλατα. "Εντάξει." λεει θιγμενη και πάει να φύγει την πιάνω από το χέρι της και την τραβάω στην αγκαλιά μου. "Ειμαι δικός σου και είσαι δικιά μου.. Εντάξει;" ρωταω και αυτη νευει γλυκα. "Αντε παμε να φάμε πρωινό τώρα." σηκώνομαι και αυτη βάζει μια μακρια μπλούζα μου. "Ειναι και ο αδερφός μου σπίτι ε." την προειδοποιω και αυτη ανασηκώνει τους ώμους της. Αφού κατεβαίνουμε κάτω είναι ήδη ο Νίκος κάτω και φτιάχνει πρωινό. "Τι καλό έχει ο σεφ;" αστειεύομαι και αυτός ρολαρει εκνευρισμενα τα μάτια του. "Ότι θέλετε έχει. Αντε φεύγω εγώ.. Καλά να περάσετε.." μου κλείνει το μάτι και πιάνει την τσάντα του και φεύγει. "Πολύ ανώμαλος ο αδερφός σου ε." λεει ενώ τρώει λίγο από το πρωινό που έφτιαξε ο Νικος. "Έχει δίκιο κατά βάθος." την πειράζω και αυτη γελάει. "Νιώθω ότι είμαστε σε ξενοδοχείο."προχωράει και με αγκαλιάζει από πίσω. Χαχανιζω λίγο και γυρνάω και την παίρνω αγκαλιά. Της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο και αυτη σφίγγει τα χέρια της πιο πολύ γύρω μου.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
"Αντε ελα να φάμε τώρα γιατί βλέπω να τρωω κάτι αλλο." αστειεύομαι και αυτη κοκκινίζει ελάχιστα.
