ထာ၀ရ ပုံပေ

Part 44 (2017) (Unicode)

အောက်တိုဘာလ

၂၀၁၇ ခုနှစ်

ပုံပေမြို့ဟောင်း

အီတလီနိုင်ငံ

မာကို၏ရှေ့တွင် ထိုင်နေသော လူငယ်သည် ကိုလာဗူးကို ခပ်စောင်းစောင်းထားကာ ဖန်ခွက်ထဲ ဂရုတစိုက် လောင်းထည့်နေသည်။ ဖန်ခွက်၏ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်အရောက်မှာ ရပ်လိုက်ပြီး ဘေးဘက်သို့ ပြန်ချသည်။ မော့သောက်ခြင်းမရှိ။ ဆိုင်ပြင်ကို ငေးကြည့်နေသည်။

"ပုံပေက အိမ်တွေအားလုံးနီးပါး ဘာလို့ အောက်ထပ်တွေပဲ ကျန်ခဲ့လဲ မင်းသိလား။"

ပီဇာကို ကိုက်ဝါးရင်း မာကို လှမ်းမေးလိုက်သည်။ ဖြေလိမ့်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူ သိပြီး ဖြစ်သောကြောင့် အဖြေကို စောင့်နေသည်မဟုတ်။ မိမိပြောချင်သည်ကို ပြောလို့ရရန် စကားခေါ်ရုံသက်သက်ဖြစ်သည်။

"ပုံပေမြို့ကြီးဟာ မီးတောင်ပေါက်ပြီးတာနဲ့ ဝုန်းခနဲ ပျက်စီးသွားတာ မဟုတ်ဘူးလေကွာ။ မီးတောင်ရှိတဲ့နေရာနဲ့ ပုံပေမြို့ဟာ အလှမ်းဝေးတယ်။ ချော်ပြာတွေ၊ ချော်မှုန်တွေ၊ ကျောက်ခဲငယ်တွေ၊ မြို့ပေါ်ကိုကျလာရာကနေ တဖြည်းဖြည်းများလာပြီး အိမ်ခေါင်မိုးတွေက ကျောက်ခဲတွေရဲ့ အလေးဒဏ်ကို မခံနိုင်တော့ဘူး။ အိမ်တွေပြို၊ မီးတွေလောင် ဖြစ်တယ်။ အဆောက်အဦးတွေရဲ့ အမိုးတွေ၊ ဝရန်တာတွေ၊ အပေါ်ထပ်ပိုင်းတွေဟာ အကုန်ပြိုတာပဲ။"

ထိုအချိန်က မီးတောင်ကြီးမှန်း မည်သူမျှ သိမထားခဲ့ကြ။ ရှေးပညာရှင်အချို့ကတော့ မီးတောင်ဟောင်း ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ယူဆထားကြောင်း မှတ်တမ်းအချို့တွင် တွေ့ခဲ့ရသည်။ စိမ်းစိုသောတောတန်း၊ တောင်တန်းများနှင့် သာယာနေခဲ့သော မီးတောင်ကြီး၏ အောက်ခြေတွင် ချော်ရည်ပူများ ရှိနေခဲ့သည်။ မြေမျက်နှာပြင်အောက် သုံးမိုင်ကျော်ခန့် အကွာအဝေးတွင် ဖြစ်သည်။ ထို ကျောက်ရည်ပူများ၏ ဖိအားကြောင့် ပုံပေမြို့အနီးနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ငလျင်လှုပ်မှုများ စဉ်ဆက်မပြတ် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။ ပုံပေမြို့သူ၊ မြို့သားများကမူ သေမင်းခေါ်သံဖြစ်သည့် ထိုငလျင်များကို နတ်ဘုရားများ၏ ဒေါသဟုသာ မှတ်ယူကာ ပူဇော်ဆုတောင်းမှုများဖြင့် ဖြေသိမ့်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ကြသည်။