The Charm

Chapter 47

Chapter 47

Tinalikuran ko siya. Akmang hahawakan niya muli ako ngunit binilisan ko na ang mga hakbang ko palayo.

Napansin ko ang makasasalubong kong mga co-teacher na sina Ma'am Marissa, Ma'am Dea, at Ma'am Allyssa. It seemed that they were going to his office. My two co-teachers gave me a fake smile, while Ma'am Marissa just looked at me impassively.

Nilagpasan ko sila at binilisan ko ang paglalakad pabalik sa faculty room. Nag-vibrate ang phone ko nang saktong nasa table ko na ako.

Tumatawag siya pero hindi ko ito pinansin. Mabuti nang ituon ko na lang ang atensyon sa pagharap sa mga estudyante at pagtuturo. Tumungo ako sa room ng una kong klase na parang walang nangyari.

The class went smooth as if I was not clouded with unwanted thoughts. Maya't-maya kong kinakalma ang sarili.

Palabas ng huli kong klase bago mag-lunch ay sinabayan ako ng HUMSS 1A sa corridor. Napansin ko si Carla na tahimik habang ang mga kaklase ay nagkakasiyahan sa aming likuran.

I tapped her shoulder, and she looked at me. She forced a smile and I saw the tears forming in her eyes.

Nilingon ko ang iba kong advisory sa aming likuran at tumikhim. "Hiramin ko muna si Carla sa inyo, a? May ipagagawa lang ako sa kanya."

"Okay po!" masiglang sagot ni Aris.

Nginitian lang ako ng iba niyang kaibigan na mukhang may alam kung bakit nagkakaganito siya.

Dinala ko si Carla sa conference room at pinaupo siya sa isa sa mga upuan dito. Tinabihan ko siya at halos madurog ang puso ko nang yumakap siya sa akin nang mahigpit.

"I think my parents are going to split up," her voice was shaking. "Nambabae po si Dad, nahuli po siya ni Mommy. I don't know the details about the cheating, but based on my mom's treatment towards him, it seemed that he and his mistress were really being caught in the act. Narinig ko po ang sigawan nila sa kwarto. And it's really painful to hear my mom's cry."

Pinakinggan ko ang kwento niya hanggang sa natapos siya. I wiped her tears away.

"Thank you for sharing this to me."  I heaved a sigh and looked into her forlorn eyes. "I don't have the right to meddle in your parents' affair and you know that, don't you?"

She nodded her head, and her tears continued to fall down her face.

"There are instances in our lives that we don't understand why they are happening. We have a lot of whys."

Bumuntonghininga ako at kinuha ang mga kamay niya. Mahigpit ko itong hinawakan.

"But every question has each own answer. We just have to wait until the answers are in front to us."

Inangat niya ang tingin sa akin. Kinagat ko ang ibabang labi nang nakita ang pagpipigil niya ng hikbi.

"You have to be strong, okay? You must be firm like a rock. Time will come that you'll understand why this happens. Whatever challenge we experience in life is bound to give us a great lesson." Muli kong pinunasan ang luha niya. "May mga relasyon na habang buhay at mayroon din na nagtatapos. Depende sa pagkapit ng dalawang tao. Depende sa kakayahang lumaban."

Tumango siya, mukhang naiintindihan ang nais kong iparating.

"Pero hindi ibig-sabihin na kapag ang isa ay bumitaw ay hindi na pagmamahal 'yon. Love is not all about 'staying', sometimes it also means 'letting go'."

Matapos naming mag-usap ay muli siyang yumakap sa akin. Paulit-ulit siyang nagpasalamat dahil kahit papaano ay gumaan daw ang pakiramdam niya.

Ilang minuto ang nakalipas bago ako lumabas ng conference room. Tiningnan ko ang oras sa aking cell phone at saktong alas dose na ng tanghali.