~31~

8.6K 722 455
                                    

Minik bir hatırlatma:

Flashback...

"Merak etmeyin Bay ve Bayan Park. Oğlunuzu size getireceğim.."

Parklar gülümsedi.

"Sevgilini kurtar ve bize getir..."

Genç çocuk karşısındaki ebeveynin dediği şeylerle utangaç bir şekilde gülümsedi.

Flashback end...

"Böyle bir şeyi benden nasıl saklarsınız?"

Ortada benim ne olduğunu anlamadığım bir konu vardı ve bu beni her saniye daha da sinirlendiriyordu.

"Jimin sakin ol. Biz sadece uygun zamanı bekledik."

Aklım almıyordu.

Şuan kendi evimin geniş salonunda Jeon ailesi ve benim ailem oturmuş bana her şeyi bildiklerini ve neredeyse 10 yıldır sakladıklarını söylüyorlardı.

"Uygun zaman mı? Ne zaman uygun olacaktı acaba?"

Artan sinirimle Jungkook'a baktım.

O da bana mahçup bir şekilde bakıyordu.

"En başından beri Jungkook'un ve ailesinin vampir olduğunu biliyordunuz. Onunla sevgili olduğumu biliyordunuz... Enfekte olmayanları enfektelerden korumak için yaklaşık 10 yıldır deneyler, çalışmalar yapıyordunuz... Jungkook'un ailesiyle en başından beri yakındınız. Ancak bunları bana söylemek için beklediniz. Doğru mu? Bunun uygun zamanı falan yoktu. Çocuk değilim... Anlatsaydınız size karışmazdım. Ama siz söylemeyerek beni küçük duruma düşürdünüz. Ve şimdi uygun zamanı bekledik diyorsunuz... Öyle mi? "

Sinirle söylediğim şeylerin kırıcı olmaması için uğraşıyordum. Ancak elimden bu kadar geliyordu.

Benden saklamışlardı.

Her şeyden en son haberim olmuştu ve bu beni deli ediyordu.

Hiç kimseden ses çıkmadığında oturduğum yerden kalktım. Ve annemle babama döndüm.

"Son 10 yıl boyunca gittiğiniz yüzlerce iş gezisinde sizi özlüyordum. Sizin yeni ürettiğiniz ilaçları sunmak için gittiğinizi düşünüyordum... Bana öyle söylemiştiniz!"

Derin bir nefes aldım ve alnıma düşen saçlarımı sinirle geri ittim.

"Bana söyleseydiniz, inanın, düşündüğünüzün aksine bacağınıza yapışıp gitmeyin diye ağlamazdım... Masum insanları gözü dönmüş kötü vampirlerden korumak için gittiğinizi bilerek sizinle gurur duyardım..."

Sakin ses tonumla söyledikten sonra mutfağa gittim.

Başım ağrıyordu.

Üstelik öğrendiğim şeyler beni sinirlendirmişti.

Ben ne zaman bir olay yaşasam ilk önce aileme anlatırdım. Önemli bir durumdan benim haberimin olmaması beni üzüyordu. Üzüntünün getirdiği sinir ve kırgınlıkta vardı tabi.

En çok şaşkındım.

Jungkook da biliyordu bunu. Ancak o da saklamıştı benden.

"Jimin..."

Adımın sessizce söylenmesiyle arkama döndüm.

Jungkook tam önümde durdu ve ellerimi ellerinin arasına aldı. Bay ve bayan Jeon az önce gitmişlerdi.

𝘋𝘌𝘈𝘙 𝘝𝘈𝘔𝘗İ𝘙𝘌🍷    |Jikook   <tamamlandı>Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin