Numb is in

EPILOGUE

EPILOGUE

 Dedicated sakanya :) , sinoportahan niya 'to mula simula hanggang matapos. ^___^ sakanya nakadedicate ang PROLOGUE kaya sakanya ko rin idededicate itong EPILOGUE. Salamat Author Xianisse I love you!! :) Basahin niyo rin yung story niya TAME THE LIONESS nakakakilig na nakakatawa xD .

-------- 

Dalawang taon na ang lumipas..Maraming nagbago..May nasaktan, may umiyak, may nabigo at may naulila.. Pero sabi nga nila may umalis man, magpapatuloy parin ang pag ikot ng buhay.. At hindi ito titigil hangga’t hindi natatapos ang misyon mo sa mundong ito..

Inilagay niya sa ibabaw ng puntod ni Matthew ang mga puting rosas, nagsindi na rin siya ng kandila para dito.. Pagkatapos ng dalawang taon, nakakangiti na rin siya..Nawala na rin ang sakit na nararamdaman niya, ang sakit kung paano ito nawala habang yakap yakap niya ‘to.. Hinawakan niya ang picture nito na nakapatong sa puntod nito..

“Gwapo mo ah..” – nakangiting bati ni Alexis sa picture ng dati niyang nobyo.

“Siya nga pala, may business na ko.. Hindi man  ganun kalaki pero sapat na para mabuhay ko sila Mama.. Si Dixie, konting tiis nalang makakagraduate na siya..At ako naman ang susunod na mag aaral..Kumusta ka na jan??..” – napangiti si Alexis sa sarili niya, weird para sa iba na kinakausap niya ang taong patay na..

Sandali siyang nagdasal ng tahimik bago magpasyang umalis..

“Matthew, pinapatawad ko na ang Daddy mo..” – huling sabi niya saka tuluyan ng naglakad sa sementeryo..

-------       

Halos araw araw niyang binibisita ang puntod ng pinsan niya, kinukwento niya ang nangyayari sa buhay nila.. Ngayon sa pagdalaw niya dito kasama niya ang pamilya ni Matthew, maging ang Mommy at Daddy niya kasama niya ngayon..

“Mukhang may dumalaw sayo kanina Kuya ah!” – pang aasar ni Myx sa puntod ng kapatid.

Napalingon si Tj ng sabihin yon ni Myx, agad siyang lumapit sa puntod nito..