NIGHT CHANGES ~TaeJin~

Bölüm 20

Hava neredeyse tamamen karardığında, Jin ve Taehyung üzerlerinde akşamın hafif serinliğini taşımış vaziyette arabada oturuyorlardı. Jin oldu olası sabahki esintiye karşılık, gece esintisini daha güzel bulurdu. Esintiyle beraber sanki günün yorgunluğu da üzerinden siliniyor gibiydi. Üstelik birisinin ona günün sonunda iyi iş çıkardığını söyleyerek sırtını sıvazladığını hissederdi hep. Sabahki esinti ise onu rahatlatmanın aksine, gün içerisinde ne kadar çok işi olduğunu hatırlatır ve sürekli bir şeylere yetişmesi gerektiği hissiyatını yaratırdı.

Yanında duran Taehyung'a göz ucuyla bakarak onun ne yaptığına göz attı Jin. Annesindeyken onun ağlayışı hala gözünün önünden gitmiyordu. Endişeleniyordu, tekrardan kötü hissedebileceğinden. Annesine yalan söylemek bir yana, Taehyung'u bu kadar kötü hissettirmiş olmak, ona daha da acı veriyordu.

Yaptığı davranış, yapmaması gereken yanlış bir şey olsaydı bunu telafi edebilirdi. Fakat her şeyin güzel olmasından dolayı içi burkulan Taehyung'a ne yapacağını bilemiyordu. Onun ailesi, kendi ailesi gibi olmadığı için teselli veremezdi ya da onu avutamazdı. Sonuçta öyle bir ailede doğmak, onun tercihi değildi ve bunu kolay kolay da değiştiremezdi. Yapabileceği sınırlı seçenekler arasında, Taehyung'un bununla yaşaması gerektiği vardı. Bunu yaşarken de keza içini burkan nice şeyler göreceği de.

Taehyung'un o anda anlamayacağı bir şekilde iç çektikten sonra kollarını kavuşturdu Jin. Bazen kelimelerin bile telafi edemeyeceği şeyler yaşansa bile, Taehyung'u en azından sımsıkı sarabileceğini biliyordu. Kendisine karşılık vermeyip olduğu gibi kalsa bile Jin için sorun olmazdı. Önemli olan, ağlamak istediği ve dünyaya yüzünü göstermek istemediği zaman kendi omzuna gömüleceğini bilmesiydi. Gittiği yol ne kadar dağınık ve yorucu olursa olsun, en azından bir evi olacağını fark etmesini istiyordu Taehyung'un.

Neyse ki, Jin'in o anki düşüncelerine rağmen Taehyung'un keyfi yerinde gibiydi. Kulaklıklarından akan müzik, onun kafasını hafiften sağa sola sallamasını sağlıyordu. Jin onun neredeyse ağzını açıp şarkı söyleyecek kıvamına bakarken, yüzünü sanki ilk kez görüyormuşçasına incelemeye başladı. Kötü bir sonuç bulmak istediğinden değildi ama Taehyung'un o anki davranışının sahi mi yoksa içindeki şeyin bir gizlemesi mi olduğunu çözmeye çalışıyordu. Fakat çözümleme süresi gereğinden fazla uzayınca, Taehyung'un kendisini fark etmesi de bir o kadar çabuk oldu.

Kafasını sallamayı bırakıp etrafta çıkan ani bir sesi dinliyormuş gibi yerinde kaldığında, tek kaşını kaldırdı Taehyung. Başını yavaş yavaş Jin'e doğru dönderdiğinde, Jin'in onu uzun süredir izlediğini yeni fark etmişti. Az önceki dans eder haline kıyasla o an konuştuğu zaman sesi tok çıktı. ''Bana her an ağlayabilecekmişim gibi bakmayı bırakır mısın Jin?''

Taehyung bunun ardından gözlerini devirerek yanaklarını içten gerdi. Uzun zamandır birisinin önünde ağlamayı bırak, kendi başına bile hiç ağlamamıştı. Fakat bunun bugün Jin'in önünde gerçekleşmesi ve Jin tarafından yakalanması kendisi için çok utanç verici olmuştu.

Şu ana kadar ağlamayan Taehyung profili çizmekte gayet başarılı olmuşken bugün bunda gayet iyi bir şekilde başarısız olmuştu. Sonuçta her insanın göstermeyi seçtiği bir yüzü, hatta birden fazla yüzü vardı. Ağlak halini göstermek, Taehyung'un göstermek istediği yüzler arasında kesinlikle yer almıyordu. Aslında göstermek istemediği bir sürü yüz varken, Jin sanki onların hepsini görmeye ant içmiş gibi teker teker buluyordu.

Duygularının zirveye ulaşmasına rağmen bugün durumu en azından çabucak toparladığına seviniyordu Taehyung. Banyoda yaşadığı krize rağmen aile tanışmasının iyi geçtiğini söyleyebilirdi kendisine. Zira bulaşıktan sonra Jin'in annesi ona çizdiği resimleri çay eşliğinde anlatırken Taehyung'dan bunların anlamının ne olabileceğini sorup durmuştu. Taehyung her ne kadar resim psikolojisi hakkında pek bir şey bilmediğini söylese de, Jin'in annesi ona bu konuda ısrar etmiş ve fikirlerini yine sormuştu. Kendi kendisine Taehyung'un bu tür şeyleri bilebileceğini aklına çoktan yerleştirmiş gibiydi.