My Absolute Freedom (UNDER RIVISION) ✔

chapter 29

Victor Vs. Samantha

"Are you deaf?! Leave immediately or else----naiintindihan mo ba ako, Miss Samantha?! O baka naman salita lang ako ng salita dito at hindi mo pala naintindihan ang mga sinasabi ko?!" May pinagmanahan naman pala ang mga daslok niyang mga estudyante, no wonder magkasing-gaspang sila ng dila.

"Master." Singit ni Victor saka nag bow sa harap nito.

"Oh! Nandito kana pala! Maayos na ba ang iyong sugat? You should take some rest for you to be able to attend my class without any hindrance."

"I'm already okay, Master." Nagbow ulit si Victor at natuwa naman ang matanda. Hindi kaya siya nakapasok dahil sa natamo nitong bugbog mula sa'kin?

Muli nitong binalik ang titig sa'kin at kapagkuwa'y inis na naman akong pinagmasdan.

"Hoy, ano ba ang karapatan mo dito?! Ano ba ang standard mo't kasing tigas ng niyog ang iyong ulo?! I told you to leave!" Pagtataboy pa ulit ng Master nila sa'kin. Kitang kita ko naman kung paano ngumiti ang mga estudyante sa likod niya na tila natutuwa sa kanilang nasaksihan.

"People here are ill-educated." All of their heads quickly shifted to me. Their Master even gulped after hearing those lifeless voice from me. Shocked and hatred are written on their damn faces.

"I used to admire educated people, now all of you made me realized that well mannered people are better than educated ones." Puno ng galit kong sambit.

"H-how d-dare---"

"Being a leader is a huge honor and responsibility that every leader must be responsible for. You, as the Master of your fvcking students should become a role model for everybody. It is to treat and serve the people with utmost one billion percent of perseverance and stood up with respect. There should be equality and equity. And one of your fvcking job is to encourage others to become a future leader fvcking old man." Putol ko sa matanda. Nakakawalang asal ang mga nakakainsulto niyang salita.

"B-bastos! Kababaeng tao walang modo!"

"Eh ano ang tawag sa inyo?" Agad kong usal. Their Master gulped again.

"A-anong asal ba meron ka?! Ha, bata?!"

"Alamin mo." Tipid kong ani. All of them stiffened, yung tipong hindi makapaniwala na sina-sabat-sabat ko Master nila.

"S-sino ba ang mga magulang mo, ha?!"

"Alamin mo."

"Paano kaba nila pinalaki at ganiyan ka talas dila mo?!"

(-__-)

"Alamin mo."

Kitang kita ko ang pangungugat ng leeg ng matanda kasabay sa pag-igting ng panga nito. Umuusok sa galit ang ilong at halos malaglag na ang mga mata niya dahil sa laki ng pagkatitig nito sakin.

Agad namang umepal ang hinayupak na Victor at pinakalma ang kanilang Master. "Let me handle this one, Master." Rinig kong tudyo nito sa matanda.

Humarap naman agad si Victor sa pwesto ko at marahang inayos ang kaniyang belt.

"Hinahamon kita ng away gamit lamang ang isipan. Kapag manalo ka pwede kang hihingi ng kahit na ano, at kapag ako naman ang manalo, maging sunudsunuran ka ni Master ng walang baryang makukuha." Napataas naman ang kaliwang kilay ko dahil sa sinabi niya.

"Are you in? Show your bullsh*t scales, Samantha." Nakangiwing turan ni Victor. Nanatili namang blangko ang mukha ko. "You can't do it, right? Maybe because matalas ka lang dito..." he pointed his mouth. "...at hindi dito." He added and this time, he pointed his head.