အခ်ိန္စက္ဝန္းကို ေက်ာ္လြန္၍{Completed}

Part (21)အာဏာေၾကာင္ ့

အိမ္ေတာ္အဝမွာ က်န္းအိမ္ေတာ္ဆိုတဲ႕
စာလံုးက ခန္ ့ညားလို ့
ရွန္းခ်င္ ခါးေထာက္လိုက္ရင္း

''အိမ္ျပန္ေရာက္ တဲ႕ ခံစားခ်က္က
ဒါပဲကြ ေရွာင္ခ်င္း ေရွာင္လ်န္ ့
ဝင္ၾကမယ္''

တံခါးနားက အ ေစာင္ ့ေတြက အရိုအ ေသ
ေပးၾကတယ္
အိမ္ဝင္းထဲ ဝင္လိုက္ေတာ ့ အ ေစခံတစ္ေယာက္ က လွမ္းေအာ္ လိုက္တယ္

'' သခင္မ ေလးႏွစ္ အိမ္ ျပန္လာျပီ ေဟ ့
သခင္ၾကီးတို ့ကို အေၾကာင္းၾကား''

အ ေစခံတစ္ခ်ိဳ႕ ဝိုင္းလာျပီး

'' သခင္မ ေလး လွလာလိုက္တာ''
''သခင္မ ေလး ဂါရဝျပဳပါတယ္''
'' သခင္မ ေလး ဘယ္လို လုပ္ ေရာက္လာတာလဲ ''

အသံဆူဆူညံညံ လုပ္ေနတုန္း

''သမီးေလး ရွန္းခ်င္ ......''

''ေမေမ ''
ေျပးဖက္ရင္း ခပ္ခ်ြဲခ်ြဲ ေလး ေခၚလိုက္တယ္ သူ ့အ ေမကေတာ ့ မ်က္ရည္ ခပ္ဝဲ ဝဲနဲ႕

'' သမီးေလး အားလံုးသတိရ ေနၾကတာ
လာ အထဲဝင္ရ ေအာင္ ''

'' ရွင္မ ေရ သမီးေလ ျပန္လာလို ့ဆို''
ေမးရင္း ဝင္လာတဲ႕ သူ ့ရဲ႕ ဖခင္ ကို
ျမင္ေတာ ့ တကယ္ပဲ သူအိမ္ျပန္လာတာကို
ခံစားမိေတာ ့တယ္

'' ေဖ ေဖ ''
ေျပးဖက္လာတဲ႕ သမီးေၾကာင္ ့
စစ္သူၾကီး က်န္း အံ႕ၾသသလို ၾကည္ ့ရင္း

'' သမီးေလး ေန ေရာ ေကာင္းရဲ႕လား
အိမ္ေတာ္ ကို ျပန္ခြင္ ့ရတာ ေနမ ေကာင္းလို ့လား''

ရွန္းခ်င္ အ ေမကပါ ထလာျပီး

'' ဟုတ္သားပဲ သမီးေလး ေနမ ေကာင္းလို ့
ျပန္လာတာေတာ ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္''

''မဟုတ္ပါဘူး ေမ ေမရယ္ သမီးက ေလ
အိမ္ေရွ႕စံနဲ႕ ကြာ...............''

ရွန္းခ်င္စကားမဆံုးခင္
အိမ္ဝင္း အ ေရွ႕ဆီက သတင္းပို ့သံ
ၾကားလိုက္ရတယ္

'' အိမ္ေရွ႕စံမင္းသား ၾကြလာေၾကာင္းပါ ''

ရွန္းခ်င္ ရဲ႕ မိဘ ေတြ က အျပင္ ထြက္လို ့
သူ တို ့သမက္ေတာ္ကို ၾကိဳဆို ၾကတယ္

'' အိမ္ေရွ႕စံကို ဂါရဝျပဳပါတယ္''
''မဟုတ္တာ က်န္းစစ္သူၾကီး ထပါ ''
လီက်န္ ့ထူလိုက္ရင္း ရွန္းခ်င္ဘက္ကို
တစ္ခ်က္ၾကည္ ့လိုက္တယ္