Αναρωτηθήκατε ποτέ τι θα γινόταν αν ο Αρκαν και η Πειρασμέλ είχαν παιδί?
Λοιπόν αυτή είναι η ιστορία μου. Το όνομα μου είναι Αυγή ή τουλάχιστον έτσι με φωνάζουν. Κάθε φορά που ακούω αυτό το ονομα έχω την αίσθηση οτι δεν ανήκει σε μένα. Νοιώθω λες κ...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
(έτσι είναι η Αυγή)
Καθόμουν στην τάξη δίπλα στον φίλο μου, τον Αντρέα. Το όνομα μου είναι Αυγή και δεν γνώρισα ποτέ τους γονείς μου. Με έδωσαν για υιοθεσία όταν ήμουν μωρό, το μόνο που θυμάμαι είναι να μου λένε οτι με αγαπούν και μετά στο παρασκήνιο της ανάμνησης ακούγετε ένα γέλιο. Δεν συνειδητοποίησα οτι είχε χτυπήσει το κουδούνι της τελευταίας ώρας μέχρι που άκουσα τον Αντρέα να με φωνάζει « Αυγή... ΑΥγή... ΡΕ ΑΥΓΗΗ» αναπηδησα όταν άκουσα να φωνάζει το όνομα μου. «Συγνώμη, τι είπες Ανδρέα? » τον ρώτησα
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
« Σε φωνάζω εδώ και 5 λεπτά. Σχολάσαμε » κοίταξα την ώρα και κατάλαβα οτι είχε δίκιο « Σόρρυ, δεν έδινα σημασία στο μάθημα » « το σκέφτεσαι ξανά, έτσι δεν είναι ? » ρώτησε. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου καθώς ενα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπο μου. « ειι, όλα είναι εντάξει » μου είπε ενώ σκούπισε το δάκρυ. Σηκώθηκα και άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου, ο Ανδρέας νε βοήθησε. Αρχίσαμε να φεύγουμε απο την Χρυσή Σχολη ενώ ο Ανδρέας μου έλεγε τι έγινε στην τάξη. Καθώς μιλούσαμε, ένοιωσα ότι κάποιος έπεσε πάνω μου και τα πράγματα μου έπεσαν απο τα χέρια μου «γεια σου... Ειι εσυ... Που πας? » φώναξα αλλά την αμέσως επόμενη στιγμή δεν ήταν κανείς εκεί. Πήρα τα πράγματα μου, και πριν γυρίσω για να φύγω, είδα κάποιον με κατάμαυρα μαλλιά, μαύρα μάτια, ένα κόκκινο αστέρι στι ένα του μάτι και κερατά και φτερά δαίμονα? Αυτή η μέρα γίνεται όλο και πιο περίεργη.
