17.Bölüm: Yakında

92.8K 4.7K 9.9K
                                    

Selam peri tozları!

Hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin :,)

Keyifli Okumalar!

Boool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen ⭐️

*

Yakında

*

Aşk, hayatında açtığın her yeni sayfaya onun adını yazarak başlamaktır.

*

Mezuniyetten 3 ay önce

Bir yabancı için kalbimin bu kadar hızlı çarpmasının nedeni neydi?

Boğazımın ne denli kuruduğunu, yutkunmaya çalıştığımda hissedebilmiştim ancak. Gözlerimi kısarak kim olduğunu uzaktan görmeye çalıştım. Belki yüzünü görebilsem yanına gitmeme gerek kalmadan merakımı giderip evime dönebilirdim?

Olmadı.

Arkasını dönmüş bir şekilde, kayalıklarda öylece oturmuş bekliyordu.

Bir yanım hala burada dikildiğim için bana söverken diğer yanım vazgeçmemi söylüyordu. Vazgeçip evime dönmemi, numarayı engellememi ve eski hayatıma geri dönmemi haykırıyordu.

Derin bir nefes aldım.

Sakinleşmeye ve sağlıklı düşünmeye ihtiyacım vardı. Belki de fazla abartıyordum, çoğu insan alt tarafı bir yabancı deyip çoktan yanına gitmişti şimdiye kadar fakat işler benim için hiç de öyle yürümüyordu.

Son birkaç haftayı saymazsak hayatımda neredeyse hiç arkadaşım olmamıştı. Küçükken yalnız büyüyen bir çocuk olmuştum. Lisedeyken de işler iyice çığırından çıkmış, dışlanmaya ve zorbalığa maruz kalarak ergenliğimi yaşamak zorunda kalmıştım.

Böyle bir hayatım varken yabancı bir insanın yanına gitmemin zor olması gayet normaldi bana kalırsa. Ama kendimi iyi hissetmeyecek hale gelmem... Mide bulantısı, terleme, dudak dişleme, düşünememe... Tamam kabul ediyorum bu kadarı biraz abartı olabilirdi.

Sakinleşmeye çalıştığım her an gerginlik ve heyecan belirtilerimin katlanarak artması saçmalıktan başka bir şey olamazdı.

Sahiden hala oradaydı. Sabırla bekliyordu.

Ne zaman geleceğimi hatta gelip gelmeyeceğimi bile söylememişken neden bu kadar erken gelmişti ki?

Birden ne zamana kadar bekleyeceğini merak etsem de bunu test etmek için saatlerce burada dikilmeyi düşünmemle o düşünceden kurtulmam bir oldu.

O kadar da ruh hastası olmamalıydım.

Bakışlarım yeniden kayalıkların olduğu yöne döndüğünde oturduğu yerde kıpırdandığını görüp korkuyla nefesimi tuttum.

Ya birden arkasını döner ve beni görürse?

Kaçardım.

Aniden arkasını döndüğünü ve benim korkudan koşarak uzaklaştığımı hayal edince istemsizce gülümsedim.

Etrafına bakındığını görünce bir adım geriye çıktım. Arkasını dönmese bile her an benim burada olduğumu fark edecekmiş hissi yüzünden gerginliğim iyiden iyiye artmıştı.

"Günlerce burada dikilecek değilim ya?" diye söylendim kendi kendime. "Hadi... Topla cesaretini! Topla... Topla..."

Yumruğumu sıkıp tırnaklarımı avucumun içine geçirdiğimde bu yaptığım harekete geçmem için komut vermiş gibi bir adım attım ona doğru.

Yalancılar ve YabancılarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin