My Lover is a Psychopath

LOVE? IT'S CONFUSING

"That so cute, you think you’re scary. Well, mister, I’ve seen scary and you don’t have his smile." -HARLEY QUINN✨

×××

LINDSEY'S POV

Malapit na akong makarating sa condo ko. Shit. Buti nalang at hindi ako ganoon kalasing. Nag-isip ako kung ano bang sasabihin ko kay John.

Magagalit ba ko? O yayakapin ko sya ng mahigpit kasi sobrang namiss ko sya?

Napabuntong hininga ako. "Parang wala ka namang dignidad nyan Linds! Magpakipot ka naman. Ilang linggo ka nyang di kinausap!" sabi ko sa sarili ko habang dahil Ayokong maging marupok!

Kung irerelate ko ang buhay ko sa Hierarchy of Needs ni Maslow, siguro nasa love and belonginess pa lang ako dahil uhaw na uhaw ako sa pagmamahal ni John.

Gusto ko muna sigurong linawin ang mga bagay bagay kay John bago kami tuluyang magkaayos. Ayokong maulit ung ganito. Ayokong isipin però, natitiis nya kasi ako.

Salamat sa mga destruction sa buhay ko gaya ng work, si Marku Hades, si Damian, si Eva at mga patients ko dahil kahit papaano ay nakakalimutan kong dinededma ako ni John. I guess, it's call learned helplessness. Wala na kasi akong magagawa kung sya ang lumalayo sa akin.

Buti na lang na imbento ni Freud ang defense mechanism na sublimation kaya instead na isipin ko si John ay binuhos ko na lang sa trabaho ang isip at katawan ko.

You need to clear things out with him Lindsey. Paalala ko sa sarili ko dahil baka maging marupok ako kapag nakita ko si John.

Pinark ko na ang kotse ko at dali darling sumakay ng elevator. Pinindot ko ang 11th floor.

Pagkababa ko ng elevator ay chineck ko muna ang sarili ko sa metal reflection. Hindi namna siguro ako mukang wasted diba? nagawa ako pagkaisip ko non dahil ang dami na nangyari at ang i naalala ko pa ay kung muka ba kong wasted.

Naglakad na ako papunta ng aking condo. Huminga muna ako ng malalim bago ko buksan ang pinto. Sinara ko ito at dumarecho sa living room. Nakita kong andon si John at nag-aantay.

"San ka galing?" tanong nito habang tumatayo.

"Don't ask questions, John. Ako ang dapat magtanong. Where the hell are you these past few weeks?" Mariin kong depensa sa kanya.

Lalong nagpapalakas ng loob ko ang alcohol. Medyo naparami ata ako kaya't nalalabanan ko ang emosyon ko towards John. Ayokong mag-eskandalo at the same time mag mukang desperada.

He brushed his hair by his hands. He looked stress for a moment. "Linds, alam mo naman ang work ko. Naiipit lang ako sa sobrang busy ko sa work. And isa pa, nandito na ko oh. Can't you just let it go?"

Tinaasan ko sya kilay. I need explanation. Why do boys hard to explain? Hindi lahat na kukuha sa sorry. Kung pwede lahat idaan sa sorry, bakit pa may pulis?

"John, I need explanations. Hindi mo ko madadaan sa sorry lang." tugon ko sa kanya.

"Babe, ano pa bang explanation ang gusto mo?" lumapit sya sakin at akma akong yayakapin!

"Dyan ka lang John! Hindi pa tayo okay. Don't expect me to crawl back at you after so many weeks you ignored me. Asshole." pinandilatan ko sya ng mata at tinaas ko ang kamay ko na para bang ayoko syang palapitin sa akin.

Parang wala itong narinig at bigla akong sinumgaban ng halik. Nanlaki ang mata ko at tinulak ko sya papalayo.

"John, ano ba!" sigaw ko.

"FUCK. Linds! Can't we be just a normal couple? I'm so tired of this!" he said in gritted teeth.

"What do you mean?!"