Tori's Tragedy | A Short Story [GxG]

Una

Abala si Yam o Yammy Yuchico sa kanyang laptop. Parang mga dagang naghahabulan ang mga daliri niya sa pagtipa. Nagsusulat siya ng panibagong akda sa Wattpad. Iyon ang kaniyang pinagkakaabalahan tuwing walang pasok sa trabaho bilang isang landscape artist. Pinili niyang pumuwesto sa dining table. Gusto niya kasi ang lamig ng kusina kapag gabi. Maya-maya ay narinig niya ang pagbukas ng kanilang silid.

Nang iangat niya ang mukha ay nakita niya ang paglabas ng kanyang kasintahang si Tori Salmieda. Napangiti na lang siya nang makita ang hitsura nito- matamlay na naman at tila walang enerhiya sa katawan. Ganoon naman talaga ito parati. Sanay na siya sa pagiging sluggish nito at cute iyon para sa kanya. Bagay na bagay ang awra nito sa hitsura. Sobrang itim kasi ng mahaba nitong buhok at medyo may pagka-grayish ang mga mata. Ang putla pa ng pagkakaputi. Numero uno rin ito sa kasungitan kaya't pinangingilagan ng marami. Kaya naman ganoon na lang ang pagmamalaki niya nang mapaamo at mapaibig ito.

"Hi, babe," bati niya rito nang dumaan sa tapat niya.

Nilampasan lang siya ni Tori. Tanging isang 'Hm' ang isinagot at dumeretso sa ref. Iisa lang naman ang pakay nito at batid ni Yam kung ano. At hindi nga siya nagkamali.

"Nasaan ang Dutchmill ko?" linga nito sa kanya.

Dinig ni Yam ang lamig ng tinig ng nobya. Kaagad siyang natigil sa pagtipa. Lihim na napamura sa isipan.

Fuck. Nakalimutan ko.

Galing siya ng 7-eleven kanina at kabilin-bilinan nitong bumili siya ng Dutchmill dahil ubos na ang stock nito.

"Eh-he-he..." kinakabahan niyang tawa at nilingon ito. "Nakalimutan ko pala." Napalunok siya nang mabalingan ang madilim nitong mukha.

Hindi kaagad nag-react si Tori. Nakamata lang ito, ngunit pakiramdam niya ay kakainin siya nito nang buo. Parang gusto niyang magyelo sa lamig ng titig nito. "Nakalimutan mo?" Mukhang monotone lang ang pagsasalita nito pero ramdam niya ang galit. At hindi lang ito basta galit. "Hindi ba't ilang beses ko nang ibinilin sa'yo na bumili ka? Nasa kuwarto pa lang tayo sinabi ko na. Inulit ko pa nang ilang beses. Nang ihatid kita sa pinto, pinahabol ko pa." Nag-pause muna ito. "Tapos nakalimutan mo?" ang gagad pa.

Nagulat na lang si Yam nang malakas nitong isara ang ref, nang hindi man lang lumilingon doon. Napakagat-labi siya at napayuko. "S-Sorry... A-Alam mo namang makakalimutin ako e."

Napailing si Tori at tila tinatamad na napabuga ng hangin. Mabilis itong maubusan ng enerhiya kaya't bibihira itong magpakita ng emosyon. "Ilang taon na ba tayong magkasama? Alam mong hindi ako nakakatulog nang wala 'yon, 'di ba?" Tinapunan nito ng tingin ang milktea at iba pang pagkain na nasa tabi ng laptop niya. "Nakabili ka ng milktea mo, tapos kinalimutan mo ang Dutchmill ko? Bumili ka pa ng Pringles at gummy bears, tapos 'yong Dutchmill ko wala? 'Yan lang naman lahat ang binili mo, 'di ba?" Mababa lang ang tinig nito sa umpisa at biglang... "tapos nakalimutan mo pa ang Dutchmill!" pasigaw na nitong turan sa huli. Muntik pang mahulog ang makapal niyang salamin sa mata dahil sa pagkagitla. Kung hindi lang siya sanay sa mood swings nito ay baka tumakbo na siyang palayo. Bumuga ulit ito ng hangin kasabay ng pagpikit, napahawak ng isang kamay sa baywang. Nang magmulat ito ay muling naging blangko ang mukha.

Hindi napigil ni Yam ang pagguhit ng munting ngiti sa bibig. Takot man ay hindi niya maiwasang ma-amuse rito. Ang bilis kasi talaga nitong magbago ng mood. Napakatindi ng pagka-bipolar. Subalit kahit ganoon ito ay mahal na mahal niya. Agad rin siyang napapormal ng mukha nang matiim siya nitong tingnan. Tumikhim siya dahil parang nagbara ang kanyang lalamunan. "S-Sorry talaga." Nakagat niya ang pang-ibabang labi sa magkahalong kaba at guilt. Hindi naman niya sinadyang kalimutan, sadya lang talagang makakalimutin siya. Sobra.

"Hindi ko maiinom 'yang sorry mo," walang emosyong tugon ni Tori. Pagkatapos ay nagmartsa na itong pabalik ng kuwarto.

Ikinapitlag ulit ni Yam ang pabalibag nitong pagsara ng pinto. "Hayss... Ba't ko nga ba nakalimutan?" pukpok niya sa ulo.