Who Allowed you to Get on the Bed? |Completed|

အခန္း (၁၁)/အခန်း (၁၁)

Zawgyi~

အခန္း (၁၁)

"မဟုတ္ဘူး... မဟုတ္ပါဘူး... လံုဟူမွာ ဘာမွ မရွိဘူး..."
ဒါသည္ လံုဟူ၏ ပူပန္စြာျငင္းဆန္လိုက္သည့္ အသံပင္။

မ်ားမၾကာမီတြင္ တုလင္းလန္၏ အသံေလးက ေျဖးညင္းစြာေပၚထြက္လာသည္...
"အဆင္ေျပသြားမွာပါ... မမေလး..."
၀မ္းနည္းေနပံုေပၚၿပီး စိတ္ထဲတြင္တစ္ခုခုရွိေနပံုေပၚသည့္ လံုဟူကို သူမ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနသည္။

ေျပာရရင္ တုလင္းလန္ကေတာ့ သူမ၏ ၀မ္းနည္းမႈကို တစ္ပါးသူေရွ႕တြင္ ဘယ္တုန္းကမွ ထုတ္မျပခဲ့ဖူးေခ်။ ဒီအခ်က္က သူ႔ႏွလံုးကို နာၾကင္ေစသည္။

အနာဂတ္တြင္ သူမ ကို ဂရုစိုက္ၿပီး ၀မ္းမနည္းရေအာင္၊ မနာၾကင္ေတာ့ရေလေအာင္ သူဂရုစုိက္မည္ဟု သူ႔ကိုယ္သူ က်ိန္ဆိုလိုက္ေတာ့သည္။

ေစာင့္ေနရသည့္ အခ်ိန္သည္ အင္မတန္မွ ၾကာရွည္ၿပီး နာၾကင္လွသည္... အထူးသျဖင့္ လံုဟူ၏ ရုတ္တရတ္ေမးခြန္းႏွင့္ တုလင္းလန္၏ ျပန္ေျဖစကားပင္။

"လင္းလန္... နင္ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိေနတယ္မလား? ..."

"မမေလးရဲ႕ အာရုံက အရမ္းကို စူးရွတာပဲ... လင္းလန္ကေတာ့ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ဖံုးႏုိင္လွၿပီလို႔ ထင္ေနခဲ့တာ..."

တုလင္းလန္ တျခား အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိေနမွန္း ဟန္ေလာ့ထင္းသိသည္... ထုိအခ်က္သည္ကပင္ သူ႔ရင္ဘတ္ကို အညွာအတာမဲ့စြာ ထုိးစိုက္ေနသည့္ ဓားတစ္လက္လိုပင္... သို႔ေသာ္ သူဘယ္သူ႔ကိုမွ ထပ္၍ အျပစ္မတင္ႏုိင္... အသိေနာက္က်လြန္းသည့္ သူ႔ကိုယ္သူသာ အျပစ္တင္ႏုိင္ၿပီး သူမ ႏွလံုးသားထဲကုိ ပထမဆံုးလူအေနျဖင့္ မ၀င္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့သည့္ သူ႔ကိုယ္သူသာ အျပစ္တင္ႏုိင္ေတာ့သည္။

အရာရာတိုင္းသည္ သူ႔အျပစ္ပင္ျဖစ္သည္။ သူ႔ကိုယ္သူ သာ အျပစ္တင္ရမည္။

"ဘယ္သူလဲ လင္းလန္? ငါသိတဲ့ တစ္ေယာက္လား? ..."

ဒီေမးခြန္း၏ အေျဖသည္ ဟန္ေလာ့ထင္းကို အင္မတန္စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ ေစာင့္ဆုိင္းေစေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္သည္... သို႔ေသာ္ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ေစာင့္ဆိုင္းေနၿပီးသည္အထိ သူမ ဆီမွ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည့္ အေျဖက ေပၚထြက္၍မလာ...