Loving Her Soul [Book 1 of Loving Her Trilogy]

41 | Exception

❇

41

Exception

Katahimikan ang bumalot sa buong bahay. Halos naging tuod ang mga lalaking nasa harap ko nang nanaig ang tensyon sa pagitan ni Achi at ng lalaki na kaniyang kausap.

From the look of the man in front of us, I can already see the resemblance between the two. The feature of his face is more enhanced than Achi's.

Mas matangkad din ng kaonti ang lalaki pero hindi naman nagkakalayo ang tindig ng kanilang pangangatawan.

"Bakit ka nandito?" kalmado ngunit madiin na tanong ni Achi.

Napatingin ako sa kaniya at agad dumako ang mga mata ko sa kamao niyang nagpipigil ng galit.

"Hindi ba ako pwedeng umuwi sa sarili kong bahay?" kalmadong tanong din ni daddy. Wow, daddy mo Ruhee? 

Mas lalong tumindi ang tensyon sa kanilang dalawa. Dama iyon ng mga tao sa paligid dahil nakita ko na hindi na kumportable ang iba sa mga itlog sa nasisilayan nila. Ang awkward nga naman kasi, feel ko any moment tatakbo na palabas ng bahay si Bryles para lang makatakas sa sitwasyon na ito.

"Umuwi? This isn't your home anymore. You've made your decision a long time ago so I don't see the point why you're here. Leave and go back to wherever the hell you came from."

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa inaasta ngayon ni Achi.

Sa paningin ng iba, pagpapakita ng walang galang ang kaniyang mga ginagawa ngayon. Inaamin ko naman na mali talaga ang mga katagang binibitiwan niya dahil mismong ako,  hindi ko kakayanin na makatanggap ng mga masasakit na salita mula sa taong mahalaga sa akin.

But then, I can't invalidate Achi's action towards his father because I really don't know at to what extent his hatred is. All I know is that, I didn't like seeing him like this.

I know he's hurting inside and with this turn of events, it triggered something from the past. Causing him with mixed emotions and a hay wired thoughts. But can I really blame him, though? There's no remorse traced in his father's face. All I could see is a cold man, looking at his son with nothing but a distant cord. 

Pinagmasdan ng maagi ni daddy si Achi na parang binabasa niya ito, "It's been what, three years? I lost count. And yet, you're still the same boy I've left in here. I thought setting you free would at least make you a little more mature but I thought wrong." he said as if he already analyzed Achi just by looking at him. 

And looking back at Achi, he seems more annoyed than anyone else in the world. I shook my head in disbelief..

tsk. tsk..Achi's dad should stop pissing him off. Pikon pa naman ang isang 'to.

Tiim bagang si Achi na tumitig sa kanyang ama. Oh no, may suntukan bang magaganap? 

"I see, I guess looking a little closer to you now makes me wonder how mom fell for someone like you. I bet she's happy now that she's not here anymore."

Oh. my. God. HE DID NOT JUST SAY THAT.

Halos lahat kami ay nanigas sa kinatatayuan namin nang nag-iba ang aura ng nasa harapan namin. Kitang kita ko ang paggusot ng mukha niya sa sinabi ni Achi. Tahimik ang paligid na para bang bumubwelo sa magaganap na isang madugong labanan.