After Her Last Straw (Dream Series #1)

Chapter 13

Chapter 13: Again
Zanashi

Trigger Warning// Mention of Abuse

Just when I thought that my heart and mind could already be freed from the burden of anger and jealousy, terrible things started to chase me again.

Handa na akong magsimula ulit, handa na akong kalimutan ang insecurities ko, handa na akong tumanggap ng pagbabago, pero bakit parang hindi umaayon ang panahon? Bakit hindi ako pinapaburan ng mga pangyayari? Wala ba akong karapatang magbago't magsimula ulit?

Nalaman ni Papa ang mga nangyari sa amin ni Sulivan. My father hates him so much and knowing that her only daughter was talking to the person he loathe a lot triggerred him. Buong akala ko ay matatapos ang araw na iyon nang masaya pero nakalimutan ko atang wala akong karapatang maging masaya.

Muli akong sinaktan ni Papa. Galit na galit siya at kahit wala siyang nainom ay para siyang lasing.

"Gusto mo 'yon, Aphra? Gusto mo ang lalaking iyon?" asik niya.

"Papa, hindi. We're not even friends.." sunod-sunod akong umiling habang lumalandas ang luha sa pisngi ko.

Hindi pa rin talaga ako nasasanay. Ilang beses na akong sinaktan ni Papa pero naninibago pa rin ako. Sobrang kakaiba kasi siya kapag nagagalit. Parang walang makakapigil sa kanya. Para bang hindi niya kayang kontrolin ang sariling galit.

"Sa akin ka pa talaga magsisinungaling, Aphra? Hindi magkaibigan pero hinahalikan sa leeg. Aba't! Anong tawag mo doon, Aphra?"

Sa sobrang gulat ay hindi ko nagawang itanggi ang sinasabi ni Papa. How did he know that? Is there someone who's been reporting to my father about me? Wala siya doon, eh. Imposibleng malaman niya iyon.

"Aphra naman! Nanggigigil ako sayo! Hindi ba't sinabi ko nang layuan mo ang lalaking iyon?"

"Bakit?"

Ito ang matagal ko nang gustong itanong sa kanya. Simula nang malaman niyang kaklase ko si Sulivan ay halos araw-araw niyang ipinapaalala sa akin na kailangan ko siyang layuan. Hindi ko gusto si Sulivan dahil nalalamangan niya ako pero hindi ko maintindihan kung bakit gano'n na lamang ang galit ni Papa sa kanya.

"Bakit kailangan ko siyang layuan, Papa?"

Itinapon ni Papa sa dingding ang basong hawak-hawak nang dahil sa galit. Bumalot sa buong bahay ang tunog nitong nababasag.

"Bakit?! De puta! Bakit?"

"Hindi kita maintindihan, Papa! Ipaintindi mo naman sa akin!"

Humahangos siyang pumunta sa akin at halos mangilo ako nang muli niya akong sampalin gamit ang likod ng palad niya.

"Naririnig mo ba ang sarili mo, Aphra? Talagang nagugustuhan mo na siya?!"

"Gusto ko lang malaman, Papa!"

"Malaman ang putangina! Hindi ka naman nagtatanong dati tuwing binabalaan kita, ha! Para ka pa ngang tuta na mabilis na sumusunod! Anong nagbago, Aphra? Anong nangyari at nabago ng isang iyon ang tuwid mong pag-iisip?"

Yumuko ako at umiyak. Halos hindi ko maramdaman ang hapdi ng pisngi ko dahil tanging ang nag-uumapaw lang na sakit sa puso ko ang nararamdaman ko.

"Nakalimutan mo na ba, Aphra? Nakalimutan mo na ba kung paano ka talikuran ng mga teacher mo noong high school nang dahil sa lalaking iyon? Nakalimutan mo na ba kung paano nila paburan ang lalaking iyon nang dahil lamang sa yaman nila? Nakalimutan mo na ba Aphra kung paano tayo napahiya sa mga tita at tito mo nang dahil sa lalaking iyon? Nakalimutan mo na ba Aphra kung paano ka umiyak sa akin noon dahil sa mga oportunidad na ninakaw ng lalaking 'yan sayo?"