FOD Extra 2 _Chapter _ 25 - Yu Cang Hai
သူတို႔ရဲ႕ႏွလုံးသားနဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ကို အျပန္အလွန္ဖြင့္ဟၿပီးတဲ့ေနာက္ ေတာင္ပိုင္းကို ဆက္လက္ထြက္ခြာလာၾကတယ္။ ခရီးသြားတဲ့တေလွ်ာက္ တစ္ေနရာကိုေရာက္လို႔ ညအိပ္နားၾကရင္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အတြင္းက်က် ဆက္လက္ေလ့လာ စူးစမ္းၾကျပန္တယ္။ ေတာင္ၾကားေဒသတစ္ခုကိုေရာက္ေတာ့ သူတို႔ ခ်စ္တင္းေႏွာၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ျပင္းျပင္းျပျပ အနမ္းေတြကို ဖလွယ္ၾကတယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြက ဇီ႐ႊမ္ရဲ႕ခါးကို သိုင္းဖက္တြယ္ခ်ိတ္ထားၿပီး သူ႔ရဲ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္အေပါက္ေလးက အခုတိုင္မာေက်ာေနဆဲျဖစ္တဲ့ ဇီ႐ႊမ္ရဲ႕ယန္ေခ်ာင္းႀကီးနဲ႔ ျပည့္လို႔ေနတယ္။ ဇီ႐ႊမ္ရဲ႕လက္နဲ႔ ဝမ္းဗိုက္ေတြမွာ သုတ္ရည္ေတြနဲ႔ေပပြေနၿပီး သူ႔ေရွ႕ကဖက္တြယ္ထားတဲ့ လူငယ္ေလးကို တယုတယနဲ႔ ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။ ၾကည့္ရတာ သူတို႔ခ်စ္ခရီးက ၿပီးေသးမယ့္ပုံမေပၚဘူး။
"ေနာက္တစ္ခါ..."
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က သူ႔ကိုယ္ထဲကိုထိုးသြင္းထားတဲ့ ယန္ေခ်ာင္းကို အေပါက္က်ဥ္းေလးကေန ညစ္လိုက္ၿပီး က်ဥ္းက်ပ္ျပည့္လွ်ံတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး ပူေလာင္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဇီ႐ႊမ္ရဲ႕လည္ဇလုတ္ကို နမ္းၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ဇီ႐ႊမ္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွ ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မာေၾကာလာတဲ့ သူ႔ယန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ဆြဲထုတ္ၿပီး အေပါက္က်ဥ္းေလးထဲ တရွိန္ထိုး ထိုးသြင္းေဆာင့္ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္ သူ ရပ္တန႔္လိုက္ၿပီး သစ္ကိုင္းေပၚခ်ိတ္လႊားထားတဲ့ အဝတ္ကိုယူကာ က်ိဳးယြင္ရွန႔္ကို ဝတ္ေပးလိုက္တယ္။
ခ်ီေဖာက္ျပန္ၿပီးေနာက္ သူ႔မရီဒန္ထဲက အတြင္းအားေတြကို အစကေန ျပန္ေလ့က်င့္ေနတာျဖစ္တယ္။ အခု သူ႔ခြန္အားက ေလ်ာ့က်သြား႐ုံမက နာက်င္မႈက ပိုတိုးလာတယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန႔္က Wuji Xinjing ကို အဆင့္ ၇ ထိ က်င့္ထားၿပီဆိုေပမယ့္ အဆင့္နိမ့္ေနဆဲျဖစ္လို႔ သူ႔ကိုယ္ထဲက က်န္းခ်ီက ႐ုတ္တရက္ေဖာက္ျပန္လာတာကို မသိလိုက္ဘူး။ ဇီ႐ႊမ္က သူ႔ခ်စ္သူကို အဝတ္ျမန္ျမန္ဝတ္ေပးၿပီး သူ႔ကိုယ္ေပၚကို ဘုန္းႀကီးဝတ္စုံ ျပန္ဝတ္လိုက္တယ္။
"ထပ္ျဖစ္ျပန္တာလား.."
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က ခဏ အာ႐ုံစိုက္နားေထာင္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းကိုယမ္းရင္း ေျပာလိုက္တယ္။ ေက်ာက္စိမ္းျဖဴေရာင္ေျခေထာက္ေလးက ေလထဲ လႈပ္ယမ္းေနတယ္။ ဇီ႐ႊမ္က ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို ညင္သာစြာနမ္းလိုက္ၿပီး ေျခအိတ္နဲ႔ဖိနပ္ ျပန္ဝတ္ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက တည္ၿငိမ္စြာေျပာလိုက္တယ္။
"မင္း ကတိသစၥာျပဳၿပီးကတည္းက ငါတို႔ ေနာက္ထပ္မေတြ႕ဘဲမေနပါဘူး.. အေကာင္းဆုံးက ဘယ္မွမသြားဘဲ ဒီနားမွာပဲထိုင္ေနပါ.."
"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ကူညီေပးမယ္.. စိတ္မပူပါနဲ႔.. ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ကို မသတ္ပါဘူး.. သူတို႔သိုင္းပညာကိုပဲ ဖ်က္ဆီးလိုက္မွာပါ.."
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္းကိုခ်ိဳးၿပီး မက္မုံပြင့္မ်က္ဝန္းေလးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီးေျပာေတာ့ ဇီ႐ႊမ္က သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး လူငယ္ေလးရဲ႕ နီျမန္းတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးကို နမ္းလိုက္တယ္။
Jiainhu က်န္းဟူကလူေတြ ေရာက္လာေတာ့ သစ္ပင္ေအာက္မွာ ဘုန္းႀကီးဝတ္စုံနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နမ္းေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ တစ္ေယာက္က ဘုန္းႀကီးဝတ္စုံဝတ္ထားတာျဖစ္လို႔ အံ့အားသင့္သြားၿပီး သူတို႔က ဒီႏွစ္ေယာက္ကို ခ်က္ခ်င္းကြဲေအာင္ ဆြဲခြာခ်င္စိတ္ေပါက္လာၾကတယ္။
"ဆရာဦးေလး.. ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးက ဆရာဦးေလးကို အျပစ္ခံယူဖို႔ ျပန္လိုက္လာေစခ်င္တယ္.. တကယ္လို႔ ဒီမေကာင္းဆိုးဝါးကို သတ္ႏိုင္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကူညီေပးတယ္ဆိုရင္ ဆရာဦးေလး အရင္ကလုပ္ခဲ့တဲ့အျပစ္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးမွာျဖစ္လို႔ အျပစ္ခံယူစရာမလိုေတာ့ဘူး.."
သူတို႔က အက်ယ္ႀကီးလွမ္းေအာ္လိုက္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ မေကာင္းဆိုးဝါးကိုသတ္တဲ့အခါ က်န္းဟူကလူေတြနဲ႔ ဇီ႐ႊမ္ ပူးေပါင္းဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကတယ္။ ဇီ႐ႊမ္က မေကာင္းဆိုးဝါးက်င့္စဥ္ကို က်င့္ထားေပမယ့္ သူတို႔ အေရးမစိုက္ဘူး။ သူ႔ကို ေရွာင္လင္ေက်ာင္းေတာ္ကိုသာ ျပန္လိုက္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ေရွာင္လင္ေက်ာင္းေတာ္ကိုေရာက္ရင္ ဇီ႐ႊမ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ က်န္းဟူေဒသကို ျပန္လာလို႔မရေအာင္ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားၾကမွာေသခ်ာတယ္။ အခု သူတို႔ေၾကာက္တာက ဇီ႐ႊမ္က ဒီမေကာင္းဆိုးဝါးနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး ရာဇဝတ္မႈေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု က်ဴးလြန္မွာကိုပဲျဖစ္တယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္ကို သူ႔ေရွ႕မွာ မဟုတ္မမွန္စြတ္စြဲတာေတြ႕ေတာ့ ဇီ႐ႊမ္ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ လူသတ္လိုရိပ္ေတြ ထြက္ေပၚလာတယ္။
"ေအာ္မီေတာ္ေဖာ္.. ငါ အျခားလူေတြကို အလကား ေလွ်ာက္မသတ္ခ်င္ဘူး.. ငါ မင္းတို႔အုပ္စုထဲက ဆူးၾကာပြတ္သိုင္းသမား က်န္းေတာက္၊ သံမဏိလက္ဝါးသခင္ ဖန္းခ်ီ၊ ေက်ာက္စိမ္းမ်က္ႏွာသခင္ ေဟာ္ရွီးေတာက္နဲ႔ သိုင္းသမားေယာင္းဖိန္ကိုပဲ သတ္မယ္.. က်န္တဲ့သူေတြက ဒီကေန ကိုယ့္ဘာသာ ထြက္သြားၾက.."
ဇီ႐ႊမ္ရဲ႕မ်က္လုံးအစုံက ေမွးစင္းလိုက္ၿပီး လူတစ္ရာေက်ာ္အုပ္စုထဲက လွ်ိဳ႕ဝွက္ဂိုဏ္းကိုေခ်မႈန္းလိုက္တဲ့ သိုင္းသမားေတြကို ေတြ႕လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
က်န္းခ်န္ရန္နဲ႔မုက်င့္ေကာက ယြီခ်န္းဟိုင္ရဲ႕ လူသတ္ခ်င္တဲ့စိတ္က ပင္လယ္လိုနက္ရႈိင္းတယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က က်န္းဟူေဒသက သိုင္းသမားေတြကိုသာ လႈံ႕ေဆာ္ေသြးထိုးေပးၿပီး သူတို႔ကေတာ့ လိုက္မလာၾကဘူး။ ဒီလူအုပ္ကို ယြီခ်န္းဟိုင္တို႔ဆီကို ေစလႊတ္လိုက္ၿပီး သူတို႔က လုံၿခဳံမႈရွိတဲ့ စစ္တပ္ထဲကအေဆာင္မွာ ပုန္းခိုေစာင့္ဆိုင္းေနၾကတယ္။
ဒီအုပ္စုဆီက ဘာမွျပန္ေျဖသံမၾကားရေတာ့ ဇီ႐ႊမ္က စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။ သူနဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူအေၾကာင္းကို ဒီလူေတြ ေျပာဆိုေဝဖန္ဖို႔ ဘာအခြင့္အေရးမွမရွိဘူး။ တကယ္လို႔ သူ႔ကို ဒီလူအုပ္သာမက ဒီသိုင္းေလာကတစ္ခုလုံးကပါ ပစ္ပယ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူ ဘာမွ စိတ္ထိခိုက္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။
ဇီ႐ႊမ္က ဒီလူစုရဲ႕စကားကို နားမေထာင္ေတာ့သလို ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ဦးေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး လူအုပ္ထဲက သံမဏိလက္ဝါးသခင္ ဖန္းခ်ီကို စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဖန္းခ်ီက သူ႔နာမည္ကို ထုတ္ေျပာသံၾကားကတည္းက အေစာင့္ေတြကို သူ႔ပတ္လည္မွာ ကာရံထားေစၿပီး အတြင္းအားကိုစုစည္းလို႔ အလစ္ေခ်ာင္းတိုက္ဖို႔ ေစာင့္ေနတယ္။ သူတို႔လူစုက တစ္ရာေက်ာ္ရွိၿပီး တစ္ဖက္က ႏွစ္ေယာက္တည္းျဖစ္လို႔ ဒီပြဲမွာ သူ ေသခ်ာေပါက္အျမတ္ထုတ္ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ထားေပမယ့္ ဇီ႐ႊမ္ရဲ႕က်န္းခ်ီက အရမ္းကို ထူးဆန္းလြန္းလွတယ္။
ဇီ႐ႊမ္ရဲ႕က်န္းခ်ီေတြ သူ႔ကိုလာထိေတာ့ အဆိပ္ဓားအစင္းေရတစ္ေထာင္၊ ျပင္းထန္တဲ့မီးလွ်ံ၊ မာေၾကာတဲ့ေက်ာက္စိုင္ႀကီး တစ္ၿပိဳင္တည္း လာ႐ိုက္ခတ္ခံလိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ႏႈိင္းယွဥ္မရတဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့အားေတြက သူ႔ကိုယ္ထဲဝင္ေရာက္လာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးကႂကြက္သားေတြ၊ အ႐ိုးေတြနဲ႔ ကလီစာေတြအကုန္ ေလာင္ကြၽမ္းသြားေစတယ္။
တျခားသူေတြက ဖန္းခ်ီဆီက 'အား'ခနဲ အသံကိုၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖန္းခ်ီရပ္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ ေသြးအိုင္တစ္ခုကိုသာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့တယ္။ ဖန္းခ်ီက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေသရဖို႔မေျပာနဲ႔ အ႐ိုးတစ္ခုေတာင္ မက်န္ရစ္ခဲ့ဘူး။
လူေတြအကုန္ ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး ျဖဴေဖ်ာ့ကုန္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္းခ်ီတစ္ခုက ဖိႏွိပ္ထားလို႔ သူတို႔ ထြက္ေျပးလို႔မရဘူး။ ဘာျဖစ္သလဲဆိုတာ မသိလိုက္ခင္ ဇီ႐ႊမ္ရဲ႕အတြင္းအားက က်န္းေတာက္ရဲ႕လည္ပင္းကို ရစ္ပတ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းျပတ္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ေဟာ္ရွီးေတာက္နဲ႔ ေယာင္းဖိန္က လူအုပ္ထဲကေန ထြက္ေျပးသြားၾကေပမယ့္ ဇီ႐ႊမ္က သူတို႔ရွိရာကို လက္ညႇိဳးၫႊန္လိုက္တာနဲ႔ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ႏွစ္ေယာက္ေနရာက လင္းခနဲျဖစ္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေပါက္ကြဲလို႔ ပတ္ပတ္လည္ကို ေသြးမိုး႐ြာသလို ေသြးေတြစင္သြားေစတယ္။
ဒီေလာက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ လူသတ္နည္းကို ဒီလူစုက သူတို႔ဘဝမွာ တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးၾကဘူး။ က်န္းဟူေဒသက အေက်ာ္အေမာ္ေလးေယာက္က မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း အသတ္ခံလိုက္ရတယ္။ သူတို႔အားလုံးက ဧကရာဇ္အဆင့္ကို ေရာက္ေနတာေတာင္ ဇီ႐ႊမ္က လက္တစ္ခ်က္ေျမႇာက္႐ုံနဲ႔ အလြယ္တကူ သတ္ပစ္လိုက္ႏိုင္တယ္။ ဒီျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အားလုံး ေခြၽးေတာက္ေတာက္ယိုစီးက်လာၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္တဲ့ လက္ေတြနဲ႔ လက္နက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားမိၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕လူေတြက ေပ်ာ့ေခြက်ေနၿပီး တခ်ိဳ႕က ဒူးေထာက္ၿပီး အသက္ခ်မ္းသာေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြက မတ္တပ္ရပ္ေနေပမယ့္ တလွမ္းေတာင္မလွမ္းဝံ့ၾကဘူး။ တခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ လႈပ္ရွားႏိုင္စြမ္းမရွိဘဲ ဇီ႐ႊမ္ကာကြယ္ေပးတာကို ခံယူေနတဲ့ ယြီခ်န္းဟိုင္ကို ဖမ္းၿပီး ဓားစာခံလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က သစ္ပင္ေအာက္မွာထိုင္ေနရင္း သူ႔ဆီေျပးဝင္လာတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ကိုေတြ႕ေတာ့ ၿပဳံးၿပီး သစ္႐ြက္တခ်ိဳ႕ကို အသာအယာ ပစ္လႊတ္လိုက္တယ္။ သူတို႔က လြင့္ပ်ံလာတဲ့ သစ္႐ြက္ေတြကို ဓားနဲ႔ဝင့္ၿပီး ကာလိုက္ေပမယ့္ တခြၽင္ခြၽင္အသံၾကားလိုက္ရၿပီး သစ္႐ြက္ေတြက သံမဏိလက္နက္ပုန္းေတြလို ေရွ႕ဆက္တိုးၿပီး သိုင္းသမားေတြရဲ႕ဝမ္းဗိုက္ကို စိုက္ဝင္သြားၾကတယ္။
ဒီသစ္႐ြက္ထဲမွာ အားျပင္းတဲ့က်န္းခ်ီေတြပါလို႔ သိုင္းသမားေတြရဲ႕ အတြင္းအားသိုေလွာင္တဲ့ တ်န္းထန္းကို တိုက္႐ိုက္ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေျမျပင္ေပၚလဲက်လို႔ မထႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔က အတြင္းအားပ်က္စီးၿပီး သာမာန္လူလိုျဖစ္သြားလို႔ အသတ္ခံရတာထက္ေတာင္ ဆိုးေသးတယ္။ ဒါကိုလည္းျမင္ေရာ သိုင္းသမားေတြက ဖေနာင့္နဲ႔တင္ပါး တစ္သားတည္းက်ေအာင္ ထြက္ေျပးသြားေတာ့တယ္။
ဒီလိုျမင္ကြင္းက သူတို႔ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္မွာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕သိုင္းပညာက တူညီၾကၿပီး တစ္ေယာက္က လူသတ္ရင္ က်န္တစ္ေယာက္ကလည္း အလကားထိုင္မေနဘူး။ သူတို႔နဲ႔ေတြ႕တဲ့လူတိုင္းက သူတို႔ေသေစခ်င္တဲ့လူေတြက ဘယ္နည္းနဲ႔ႀကိဳးစားႀကိဳးစား အသက္မရွင္ႏိုင္သလို သူတို႔မသတ္ခ်င္တဲ့လူကိုဆို တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ ေစာင့္ငဲ့မၾကည့္ဘဲ အသက္ရွင္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။
အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် က်န္းဟူကလူေတြက သိုင္းက်မ္းလုမယ္ဆိုတဲ့အေတြးကို စြန႔္လႊတ္လိုက္ၿပီး ဓားေတာင္ မထုတ္ဝံ့ၾကေတာ့ဘူး။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သိုင္းသမားေတြ သိလာၾကတဲ့အခ်က္က ယြီခ်န္းဟိုင္ရဲ႕ဂိုဏ္းကို တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးတဲ့သိုင္းသမားတိုင္း အသတ္ခံရၿပီး က်န္လူေတြက သူတို႔ကိုရန္မျပဳသေ႐ြ႕ ဘာမွ အႏၲရာယ္ေပးမခံၾကရဘူး။ ဒီအတြက္ လူအမ်ားစုမွာ စိတ္သက္သာရာရသြားၾကၿပီး တျဖည္းျဖည္း စိတ္ေအးလာၾကကာ ညကို အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ႏိုင္ၾကေတာ့တယ္။ ဂိုဏ္းကိုဖ်က္ဆီးတဲ့ သိုင္းသမားေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားပါေစ၊ ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္တာနဲ႔ လမ္းမထက္မွာ အသတ္ခံထားရတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဒီအခ်က္က မေကာင္းမႈမွာပါတဲ့လူေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္မရ ေၾကာက္႐ြံ႕လာေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ သိုင္းက်မ္းလုဖို႔ မစဥ္းစားဝံ့ေတာ့ဘဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က လာစည္း႐ုံးရင္ေတာင္ ေခါင္းခါၿပီး ျငင္းလိုက္ၾကတယ္။ ဘယ္သူမွ ေသလမ္းမရွာရဲၾကေပမယ့္ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးတဲ့လူေတြကေတာ့ သိုင္းက်မ္းနဲ႔ ရတနာသိုက္ေျမပုံကို လုဖို႔ က်န္းဟူကလူေတြထပ္စုၿပီး ေစလႊတ္ေပမယ့္ ထပ္တလဲလဲပဲ ရႈံးနိမ့္သြားၾကတယ္။
စစ္တပ္က သူတို႔ေနာက္ကို လိုက္လာၾကေပမယ့္ လူေထာင္ခ်ီစစ္တပ္ရဲ႕ ျမင္းခြာသံကို ဘယ္လိုမွ သိုဝွက္ထားလို႔မရဘူး။ သူတို႔လာေနသံကိုၾကားရင္ ဇီ႐ႊမ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ဒီေနရာကေန ေပ်ာက္သြားၾကတယ္။ သူတို႔ေနာက္ကို ဆက္တိုက္လိုက္ေနရလို႔ စစ္တပ္က ေမာပန္းၿပီး စစ္ဗိုလ္ေတြ စစ္သားေတြ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံး ဘယ္စစ္တပ္မွ ဇီ႐ႊမ္တို႔ကို လိုက္မဖမ္းဝံ့ေတာ့ဘူး။
ေ႐ႊေငြဥစၥာမရွိဘဲ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ကို ျပည့္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ အႀကီးအကဲေတြက ရတနာေျမပုံကို လုဖို႔စဥ္းစားေနခ်ိန္မွာ ယြီခ်န္းဟိုင္က သတင္းလႊင့္လိုက္တယ္။
သူ႔ရန္သူေတြကို သတ္ေပးတဲ့လူမွန္သမွ် ရတနာသိုက္ေျမပုံ ေပးမယ္...။
ဒီသတင္းက မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ျဖစ္ေစ၊ ရတနာသိုက္ေျမပုံ လုံးဝမရတာထက္စာရင္ ဒီလိုနည္းလမ္းတစ္ခုေပၚလာေတာ့ လူေတြက စိတ္မဝင္စားဘဲ မေနႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။
ဂိုဏ္းအသီးသီးကေခါင္းေဆာင္ေတြက လက္၀ါးခ်င္းပြတ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း လႈပ္ရွားၾကေတာ့တယ္။ ယြီခ်န္းဟိုင္ရဲ့ရန္သူေတြက ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာ သူတို႔ေထာက္လွမ္းၾကည့္ခ်ိန္ ဇီရႊမ္လက္ခ်က္နဲ႔ ေသရင္ေသ၊ မေသရင္ က်ိဳးယြင္ရွန္႔လက္ခ်က္နဲ႔ သိုင္းပညာ ပ်က္ဆီးကုန္ၾကၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ပိုင္းက ထြက္ေျပးပုန္းေရွာင္ေနၾကတဲ့ က်န္းခ်န္ရန္၊ မုက်င့္ေကာနဲ႔ မုေလြ႕လင္တုိ႔ပဲ လြတ္ေနတယ္ဆိုတာ သိရွိသြားၾကတယ္။
သူတို႔က ယြန္ခြန္ဖုန္းလက္ဦးသြားမွာစိုးလို႔ ဂိုဏ္းအသီးသီးကေန လူသတ္သမားေတြကိုလႊတ္ၿပီး ျပန္ေပးဆြဲခိုင္းလိုက္ၾကတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းမွာ ယြန္ခြန္ဖုန္းလက္ေအာက္က သိုင္းပညာရွင္ေတြက ဇီရႊမ္ရဲ့သိုင္းပညာနဲ႔ ရက္စက္တဲ့လူသတ္ယန္ကို ေၾကာက္ရြံ႕လို႔ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ထြက္ခြာသြားၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုးက ယြီခ်န္းဟိုင္ရဲ့ဂိုဏ္းကို ဖ်က္ဆီးတဲ့အထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့လူေတြျဖစ္လို႔ အသက္ေဘးကလြတ္ေအာင္ အခု ထြက္ေျပးေနရၿပီး သူတို႔က ရတနာေျမပံုကိုလည္း စိတ္မ၀င္စားၾကေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္သံုးေလးရက္ၾကာေတာ့ က်န္းခ်န္ရန္၊ မုက်င့္ေကာနဲ႔ မုေလြ႕လင္တို႔ ထိတ္လန္႔သြားေစမယ့္ 'ထြက္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားသူတိုင္း ေသဆံုးသြားၾကၿပီ' ဆိုတဲ့သတင္း ေရာက္လာခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ က်န္းခ်န္ရန္နဲ႔ မုက်င့္ေကာတို႔က တကယ့္တရားခံေတြပဲျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ရဲ့အသက္ကိုကယ္ဖို႔ ေနာက္ဆံုးေကာက္႐ိုးတစ္မွ်င္လို သေဘာထားၿပီး ယြန္ခြန္ဖုန္းဆီကို ေျပးလာၾကတာျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရွိေတာ့လို႔ ပိယြင္ရြာနဲ႔မုအိမ္ေတာ္က လက္က်န္ပစၥည္းအားလံုးကို ျခစ္ျခဳတ္သယ္လာၿပီး သူတို႔အသက္ကိုကယ္တင္ေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္အိမ္ေတာ္ကို ပို႔ေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒီကေန႔ ယြီခ်န္းဟိုင္ေျပာတာကို ၾကားလုိက္ရေတာ့ သူတို႔ အားေလ်ာ့သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး မ်က္ႏွာက ျဖဴေဖ်ာ့သြားၾကတယ္။ နဂိုက မာန္မာနေထာင္လႊားၿပီး ယုတ္မာေကာက္က်စ္တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြကို ဘယ္မွာမွ ရွာလို႔မရေတာ့ေအာင္ ေသြးပ်က္သြားၾကတယ္။ မုေလြ႕လင္က အခန္းတစ္ခုထဲမွာ ပုန္းေအာင္းေနၿပီး ေစာင္အထပ္ထပ္ၿခံဳထားေပမယ့္ ေၾကာက္ရြံ႕လြန္းလို႔ အ႐ိုးထဲအသားထဲထိ ေအးစက္ေနၿပီး တခိုက္ခိုက္တုန္ေနတယ္။
က်န္းဟူေဒသမွာ မုေလြ႕လင္ မုဒိန္းက်င့္ခံလိုက္ရတဲ့သတင္းက ေတာမီးလို ေတာင္ပိုင္းတစ္ျခမ္းလံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားလို႔ အိမ္ေတာ္ကအေစခံေတြကေတာင္ သူမကို မေလးစားၾကေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေစာင့္ေတြနဲ႔ စစ္တပ္ကလက္ေအာက္ခံ တပ္သားငယ္ေတြကေတာ့ ရမၼက္အျပည့္နဲ႔ သူမကို ေစာ္ကားေမာ္ကားျပဳခ်င္ေနၾကတယ္။
သူမက က်န္းဟူေဒသမွာ မိန္းမလွေလးတစ္ပါးလို ေပၚလာၿပီး ေျမျပန္႔ေဒသေတြအထိ သူမကိုေလးစားသူေတြ အမ်ားႀကီးကို ရရွိခဲ့လို႔ နာမည္ႀကီးခဲ့ေပမယ့္ အခု သူမဂုဏ္သိကၡာေတြက ရစရာမရွိေအာင္ ပ်က္စီးသြားခဲ့ၿပီ။ တစ္ခ်ိန္က သူမကိုရစ္၀ဲေနတဲ့ ပန္းလိပ္ျပာေလးေတြက အခုခ်ိန္ သူမကို ေသြးစုပ္တဲ့သူေတြ၊ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ အႏိုင္က်င့္တဲ့သူေတြအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲလာၾကၿပီ။
အခု မုေလြ႕လင္က နံရံေထာင့္မွာ လူတစ္စုရဲ့ေခ်ာင္ပိတ္ျခင္းကိုခံလိုက္ရလို႔ သူမက ဓားေျမႇာင္နဲ႔ ဒီလူေတြကို အ႐ံႈးမေပးဘဲ ျပန္တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ ဒါက သူတို႔ေတြရဲ့ အၾကမ္းဖက္ခ်င္တဲ့စိတ္႐ိုင္းကို ဆြေပးသလိုျဖစ္ၿပီး သူမကို အၾကမ္းပတမ္း ေျမျပင္ကိုဆြဲလွဲခ်ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ မုေလြ႕လင္ရဲ့တ်န္းထန္းနဲ႔ မရီဒန္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ၾကလို႔ သူမရဲ့တိုက္ခိုက္မႈက အခ်ည္းႏွီးျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ အခု သူမကို ကလဲ့စားေခ်တိုက္ခိုက္သူေတြက စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ယြန္ခြန္ဖုန္းရဲ့ အခ်စ္ေတာ္ေတြျဖစ္လို႔ သူမကို ဘယ္စစ္သား၊ ဘယ္အေစာင့္ေတြကမွ မကူညီၾကသလို သူမကို အသံထြက္ခြင့္ေတာင္ မေပးၾကဘူး။
သူမက အႀကိမ္တခ်ိဳ႕ ေအာ္ဟစ္႐ုန္းကန္ေနရတယ္။ ဒါက ဒီကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ ငရဲတစ္ခုေပပဲလား။ ကံဆိုးစြာနဲ႔ ယြီခ်န္းဟိုင္က သူတို႔ေတြကို အသက္ရွင္လ်က္ ေသဆံုးသူလိုျဖစ္ေစခ်င္တယ္လို႔ သတင္းထုတ္ျပန္ထားျပန္တယ္။
အခုႀကံဳခဲ့ရတာက တကယ့္ဆိုး၀ါးတဲ့အေျခအေန မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာ မုေလြ႕လင္မသိေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူမႏွလံုးသားရဲ့ ေထာင့္တစ္ေနရာကေန ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးက အစပဲရွိေသးတယ္၊ ဒီထက္လူမဆန္တဲ့ ႏွိပ္စက္မႈေတြ လာႏိုင္ေသးတယ္ဆိုတာကို သိေနလို႔ ႐ုတ္တရက္ သူမ အသက္ရွင္ဖို႔ သတၱိေလ်ာ့က်သြားၿပီး ဓားေျမႇာင္ကိုေျမႇာက္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသဖို႔ႀကံလိုက္တယ္။
"မင္း ႐ူးေနလား.."
မုက်င့္ေကာက ညနက္ႀကီး သူမသမီးရဲ့အခန္းကိုေရာက္လာေတာ့ ဒီျမင္ကြင္းကိုျမင္လိုက္လို႔ သူ႔လက္ထဲကဓားရွည္နဲ႔ ဓားေျမႇာင္ကို လြင့္သြားေအာင္ ႐ိုက္ထုတ္လိုက္ၿပီး တီးတိုးေျပာလိုက္တယ္။
"ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့.. ျမန္ျမန္လုပ္.."
သူနဲ႔က်န္းခ်န္ရန္က ယြန္ခြန္ဖုန္းရဲ့အိမ္ေတာ္ကေန တိတ္တဆိတ္ထြက္ေျပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတယ္။ ယြီခ်န္းဟိုင္က သူတို႔အသက္ကိုယူႏိုင္ရင္ ရတနာေျမပံုေပးမယ္ ဆိုတဲ့သတင္းကိုၾကားေတာ့ ယြန္ခြန္ဖုန္းက ရတနာေျမပံုအတြက္ သူတို႔ကိုေရာင္းစားဖို႔ စိတ္ေျပာင္းသြားမွာကို ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကတယ္။ ဘယ္သူကမ်ား ရတနာေတြရမယ့္အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္ခံမတဲ့လဲ။ လူေတြရဲ့ အဆံုးမရွိတဲ့ေလာဘကို သိလို႔ သူတို႔အုပ္စုက ေနာက္မက်ခင္ ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတာျဖစ္တယ္။
စြန္႔ပစ္ခံရၿပီလို႔ ေတြးထင္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့မုေလြ႕လင္က ဒီစကားေၾကာင့္ အားတက္သြားၿပီး သူမပိုင္ပစၥည္းကို ကပ်ာကယာထုပ္ပိုးၿပီး သူမဖခင္နဲ႔အတူ လိုက္လာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးနားမွာ သူတို႔ကိုေစာင့္ေနတဲ့ က်န္းခ်န္ရန္နဲ႔ ဆံုလိုက္တယ္။
သူတို႔က နံရံကေန ခုန္ေက်ာ္ထြက္ၿပီး ၿခံ၀င္းေလးတစ္ခုမွာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၿပီး ညကို ခိုေနတယ္။ မနက္ ၿမိဳ႕တံခါးဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ျမင္းကိုယ္စီစိုင္းၿပီး ၿမိဳ႕နဲ႔ေ၀းရာကို ခ်က္ခ်င္းေျပးၾကတယ္။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ဒီသံုးေယာက္က သူ႔အိမ္ေတာ္ကေန ထြက္ေျပးသြားၿပီလို႔ ယြန္ခြန္ဖုန္းက ေၾကျငာလိုက္တယ္။ ေၾကျငာထားတဲ့ေငြက မ်ားတယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီသံုးေယာက္ကိုလိုက္ဖမ္းဖို႔ သူ စိတ္မ၀င္စားဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေတြကို ဘယ္သူဖမ္းဖမ္း၊ ေငြေတြကို ဘယ္သူရရ သူနဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႔ တရား၀င္ေၾကျငာလိုက္တယ္။
ဒီလိုေၾကျငာၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ရဲ့ဂုဏ္သတင္းက ခ်က္ခ်င္းထိုးတက္သြားတယ္။ ဒီလူက ေငြမမက္တဲ့သူ၊ အမွန္တရားဘက္ေတာ္သား၊ ရဲရင့္တဲ့သူ ဆိုတဲ့သတင္းက လူေတြၾကားပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီး သူ႔ကို ေလးစားခ်စ္ခင္သူေတြ ပိုတိုးလာၾကတယ္။
ဂိုဏ္းေပါင္းစံုကဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတြက ဒီသတင္းက အေယာင္ျပေထာင္ေခ်ာက္လို႔ထင္ၿပီး သူလွ်ိဳေတြကေန ေသခ်ာစံုစမ္းၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရားခံသံုးေယာက္ကို ေတာင္ဘက္နယ္စပ္မွာ ေတြ႕တယ္ဆိုတဲ့သတင္းကိုၾကားရေတာ့မွ ယြန္ခြန္ဖုန္းရဲ့စကားကို ယံုၾကည္သြားၾကတယ္။ သိုင္းဂိုဏ္းေပါင္းစံုက လူသတ္သမားေတြလႊတ္ၿပီး တရားခံသံုးေယာက္ကို ဖမ္းခိုင္းတဲ့အျပင္ ပိယြင္ရြာနဲ႔ မုအိမ္ေတာ္က က်န္တဲ့သူအားလံုးကို ဖမ္းဆီးၿပီး ယြီခ်န္းဟိုင္ကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးဖို႔ႀကံၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔သံုးေယာက္ကို ေသတာထက္ဆိုးတဲ့ဘ၀မွာ ရွိေစခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ယြီခ်န္းဟိုင္ရဲ့စကားအရ သိုင္းဂိုဏ္းေတြက ဒီလူေတြကို မ်ိဳးစံုႏွိပ္စက္ၾကေတာ့တယ္။
လွ်ိဳ႕၀ွက္ဂိုဏ္းက အသက္ရွင္က်န္ရစ္သူေတြက အသက္ေဘးေၾကာင့္ ေသေျပးရွင္ေျပး ေျပးၾကရတဲ့အေတြ႕အႀကံဳကို မုက်င့္ေကာ၊ မုေလြ႕လင္နဲ႔ က်န္းခ်န္ရန္တို႔ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳေနၾကရၿပီး သိုင္းဂိုဏ္းေပါင္းစံုက သူတို႔ကိုအလိုရွိၿပီး လိုက္ဖမ္းေနၾကတယ္။ သိုင္းဂိုဏ္းေတြသာမက က်န္းဟူမွာရွိတဲ့ လူတိုင္းကေတာင္ သူတို႔ကိုတားဆီးဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ သူတို႔က ဇီရႊမ္နဲ႔ယြီခ်န္းဟိုင္ကို ရင္မဆိုင္၀ံ့ေပမယ့္ ဒီတရားခံသံုးေယာက္ကိုေတာ့ ရင္ဆိုင္၀ံ့ၾကတယ္။ တကယ္လို႔ သူတို႔ကိုသာဖမ္းမိရင္ ရတနာေတြရဦးမယ္ဆိုေတာ့ ဒါကိုမလုပ္တဲ့သူ ဘယ္သူမွမရွိၾကေတာ့ဘူး။
သူတို႔က ခုနစ္ႀကိမ္တိတိ ဖမ္းဆီးဓားျပတိုက္ခံရတယ္။ ယီြခ်န္းဟိုင္က သူတို႔ကို ေသတာထက္ဆိုးတဲ့ဘ၀ ႀကံဳေစခ်င္လို႔ ဒီသံုးေယာက္ကိုမသတ္ေပမယ့္ ဖမ္းမိတုိင္း ႐ိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ၾကတယ္။ ဒီအျဖစ္က အေတာ့္ကိုဆိုး၀ါးလို႔ ႏွစ္လအတြင္း မုက်င့္ေကာနဲ႔ က်န္းခ်န္ရန္က လူ႐ုပ္ေတာင္မေပၚေတာ့ဘူး။ မုက်င့္ေကာနဲ႔ က်န္းခ်န္ရန္က သတ္ေသခ်င္စိတ္ေပၚေပမယ့္ သတ္ေသခြင့္ေတာင္မရၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကငရဲက ဘာလဲဆိုတာ သူတို႔ သိသြားၾကေတာ့တယ္။
ဒီလို အႀကိမ္မ်ားစြာ ႏွိပ္စက္ခံရအၿပီး ေနာက္ဆံုး ဒီသံုးေယာက္က ပီကင္းမွာရွိတဲ့ ဘုရင္ရဲ့လက္ထဲကို ေရာက္ရွိသြားၾကတယ္။ ပီကင္းဘုရင္ရဲ့အာဏာက ယြန္ခြန္ဖုန္းနဲ႔ တန္းတူျဖစ္ေပမယ့္ ဒီဘုရင္က ပိုရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တယ္။ အခု ေတာင္ပိုင္းက ပုန္ကန္ေနလို႔ ေနျပည္ေတာ္မွာ ရိကၡာနဲ႔ေငြေၾကး ျပတ္လတ္ေနၾကၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔အသက္ရွင္ဖို႔ လူသားစားျခင္း၊ မုဒိန္းက်င့္ျခင္းနဲ႔ ကိုယ္၀န္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးေတြကို သတ္ျဖတ္ျခင္း စတဲ့ လူမဆန္တဲ့ရက္စက္မႈေတြနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတယ္။
ဘုရင္က ဒီသံုးေယာက္ကိုရၿပီးေနာက္ လာလုဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့လူတိုင္းကို သတ္ျဖတ္ေနရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ အသက္မေသခင္ ဒီဖမ္းမိတဲ့သံုးေယာက္ကို လာၾကည့္ဖို႔ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကတစ္ဆင့္ ယြီခ်န္းဟိုင္ကို ဖိတ္ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္။
🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪
YOU ARE READING
ဗီလိန်ချစ်သူ (completed) (Arc_8,10,15,Extra_1,2,4) (MM Translation)
RomanceArc _ 8, 10, 15 Extra_ 1,2,4 Total _ 6 Arcs Title: Quickly Wear the Face of the Devil အက်ဥ္းခ်ဳပ္ - ထိပ္တန္းဟက္ကာတစ္ေယာက္ကိုဘဝမ်ားစြာျပန္လည္ေမြးဖြားဖုိ႕ Lod God System ကေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ကမာၻႀကီးအဆုံးသတ္သြားေတာ့ အရာအားလံုးက ပ်က္စီးသြားျပီး ဝမ္းနည္းစရာ...
