Masadaki test kitabını sakince
kapattım.
Dersleri geçen dönemlere göre çok boşlamıştım ve annemde bunun
farkına vardığı için bu aralar beni
bu konuda sıkıyordu fakat bundan şikâyetçi değildim. Kafam dağılıyor,
can yakıcı şeyler düşünmeme engel oluyordu ve bu beni mutlu ediyordu.
O sırada kapım tıklatıldı ve içeriye annem girdi. ''Tatlım, arkadaşların
geldi.'' diyerek geri çekildiğinde
ağzım aralandı. Benim arkadaşım
yoktu ki? Siktir, annem bilmiyordu.
İçeriye sırayla Noah, Caleb ve Gaten girdiklerinde üçü de yere bakıyordu
ve üzgün görünüyorlardı. Bunu fark etmeyen annem, ''İyi eğlenceler. Size mısır patlatacağım, gençler.'' dedi ve odamdan çıkıp kapıyı da kapattı.
Boş boş onlara bakıp konuşmalarını bekledim. Caleb koluyla Gaten'ı
dürttü. ''Salak, konuşsana.'' dedi
gözleri hâlâ yerdeyken. Gaten da
Noah'ın kolunu dürttü. ''Göt Noah
ne bekliyorsun konuşsana.'' dediği
anda Noah, başını kaldırıp, Gaten'a ölümcül bakışlar yolladı. İstemsizce kıkırdadım. Bu hâllerini özlemiştim.
O sırada Caleb dayanamamış olacak
ki ağzını araladı. ''Millie, senden çok
özür dileriz. Biz bir şeytana uyduk.''
diye mırıldandı. Sesindeki üzüntüyü
bariz bir şekilde, kulaklarım işitmişti.
Gaten başını salladı. ''Seni yalnız bıraktık. Ne desek boş biliyoruz
ve gerçekten çok özür diliyorum.''
Caleb, koluna vurunca, ''Şey, yani diliyoruz. Seni çok özledim. Aggh,
özledik.'' dedi Gaten da. Tebessüm
ettim. Gözlerim doldu ama hemen
onları götürmeyi başardım. Tanrım!
Sonunda yapabilmiştim!
''Bize öfkelisin, kırgınsın, dolusun. Farkındayız bunun. Kaç defa
buraya geldik de geri döndük.
Saymayı, 6'dan sonra bıraktım.
Millie özür dileriz. Eğer biz böyle
bir şey yaşasaydık, sen ne olursa
olsun yanımızda dururdun fakat
biz yapamadık. Bizi affet. İstersen
sana yalvarırız.'' diyerek gözlerini
bana çevirdi Noah. Tanrım...
Ağzımı araladım ama sonunda geri kapattım. Onlara karşı ne kadar
diyecek lâfım olsada yutkunmayı
seçtim ve kollarımı iki yana açtım.
''Gelin buraya.''
