CHAPTER FOURTEEN

9.4K 259 20
                                    

"How can I avenge my madness to you when you look very much pleasing in my eyes, hmm?"

I ignored his remarks and turned my attention into the table to avoid his gaze. He chuckled before releasing me. I quickly sit in two chairs away from him. I cleared my throat before glaring at him.

He ignored my glares and smile widely at me. Hindi ko alam kung ngiti ba ito o nang-aasar.

"Shall we eat first before we talk about everything?" he stated before plucking his cuff and adjusting his tie.

The fuck, Avella! pati iyon pinapansin mo!

I shut my eyes and fold my fists, calm down, Avella. Emmanuel just want to pissed me off and I don't want him to satisfy himself by irritating the shit outta me.

May pinindot siya sa lamesa kaya may pumasok na waiter na may kasamang pagkain, binati n'ya kami at nagserve ng steak and wine.

While the waiter is busy preparing our food, Emmanuel is very busy gawking at me. Hindi na ata kumukurap ang walanghiyang 'to. It's very uncomfortable but I never let him see my discomfort. I just pay attention to the waiter.

"All done, Ma'am and Si-"

"Cut the formalities and leave. My girl is paying more attention to your services than me and it's making me jealous," he said with a flat tone.

The waiter immediately leaves our room.

"You are so rude!" I glared at him,

"Let's eat, baby." pambabalewala n'ya sa sinabi ko at hiniwa ang steak.

"He's just doing his job, Emmanuel. No need to be rude to him. kung galit ka sakin nalang huwag mo ipasa sa i—" natigilan ako ng ipalit nya ang hiniwa nyang steak sa steak ko.

"Eat now, Avella. I hate when someone is getting your attention, tao man 'yan o bagay." wika niya sa paraan na hindi ko na kaya kontradiktahin pa.

I cleared my throat and started to eat.

Nabaling ang paningin ko sa kanya na kasalukuyang kumakain na, napatingin ako ng binaba niya ang table knife and fork pagtapos ay nagpunas ng labi. I glanced at his red lips, naglip balm kaya ito? It looks more reddish than the usual. He notice where I'm looking at and suddenly smirked.

Napatingin ako sa sa aking pagkain dahil sa nangyari. Narinig ko nalang siyang sumisimsim ng wine. Nakakahiya ka, Avella!

"Gusto ko sanang malaman mo na masaya akong makita ka pagkatapos ng ginawa kanina lang din sa Mansion." wika niya.

Nabulunan ako dahil sa sinabi niya. This bastard! Akala ko ba pagtapos namin kumain tsaka pag-uusapan 'to! He offer me a drink and too late to realize that it's a white wine and not a water.

"It's just really funny when you think after escaping me and going back to Manila, you'll start a new life. It's quiet a sight." he stated.

Binitawan ko ang hawak ko at tumingin sa kanya.

"Kinuha mo ako ng sapilitan kaya sapilitan din akong umalis." matapang kong sagot sa sinabi n'ya.

Tiningnan niya lang ako ng matalim, lumaban rin ako ng titigan sa kanya. Siya rin ang humiwalay sa titigan namin at nagsalin ng wine sa kopita n'ya, Inubos ko na rin ang steak na kinakain ko.

Hindi na siya nagsalita at hinayaan na makatapos kaming kumain. Napatingin ako sa bote ng wine na halos naubos namin, napapikit ako dahil nakaramdam ako ng pagkahilo pero kailangan ko itong labanan baka iuwi nanaman ako nito kapag nawala ako sa wisyo.

Napalingon ako sa kanya ng magsalita siya. "Now that we're done eating, can we talk about us?" he said softly. My forehead creased because of his tone. Is he now drunk? He licked his lips to maybe marinate his lies before talking to me.

Paint Of The Enchanted Nights (Marchero Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon