Cost of Taste | ✓

Kabanata 2

Kabanata 2

Violet ang theme ng birthday ni Suzette. Kilig na kilig ang babaita dahil lahat ng crush niya ang nasa 18 roses. Halos mahimatay na siya nang isayaw siya nung Gio.

Pinapanood ko lang sila habang nakaupo ako sa isa sa mga lamesa para sa kanyang bisita. Our other friends couldn't come, si Franny ay nasa ibang lugar samantalang at si Camisha naman ay hindi pinayagan dahil masyadong gabi na. Mabuti na lamang na hindi matampuhin si Suzy kahit na ganito ang nangyari.

I was examining Gio while he was dancing with Suzy.

Gwapo nga 'yung Gio pero mukhang di nagseseryoso sa buhay. Kanina pa tawa nang tawa si Suzette habang sinasayaw siya nito. Sa lahat ng crush ni Suzette, sa kanya 'yata siya pinakatimaan dahil ito ang pinaka-gwapo. Sarap sa eyes, pero loyal ako kay Adren.

Sa debut ni Suzette ay namukhaan ko kaagad si Giorgion o Gio, he was easy to spot on because he was a familiar face. Walang pagaalinlangan na nilapitan ko ito matapos nilang mag-sayaw. He was really silent on the corner. Umupo ako sa tabi niya at kinuha ang atensyon niya.

"Tahimik mo naman," puna ko sa kanya. Lumingon siya sa akin at nanglaki ang mga mata.

"Gago, wala akong kakilala rito."

Di ko mapigilan ang humagalpak sa tawa. Baliw kasi itong si Suzette, inimbita 'tong si Gio kahit wala naman silang common friend o ano. Kawawa tuloy 'tong lalaki na 'to.

"Arrisea," naglahad ako ng kamay sa kanya.

Ngumisi siya saka tinanggap ang kamay ko. "Giorgion pero Gio na lang."

We both turned our attention to Suzy, na ngayon ay may kasayaw na iba. I looked at Gio and saw his reaction was just blank. His brows were furrowed when his phone vibrated. Tiningnan niya ito saglit ngunit binalik ang tingin kay Suzy.

"Type mo si Suzette? Reto kita?"

"Studies first ako," he chuckles.

I only nodded my head.

Ay, hindi niya type.

"Wow nice, kapag di ka grumaduate ng valedictorian niyan isa kang malaking scam." Sarkastikong sabi ko.

He chuckled and wiggled his eyebrows.

"Kaya ko pong mag-multitask kung mahal ko naman."

"Nice!" nag-apir kaming dalawa. Mukhang kasundo ko ang isang ito.

"Ikaw? papa-reto ka kay Adren?" seryoso siyang bumaling sa akin. My mouth fell and I immediately covered it.

"Wala akong sinasabi, ah." I said, clipping a strand of hair behind my ear. "Pero kung gusto mo, okay lang naman. Mas better kung gusto rin niya na i-reto mo ako sa kanya."

"Pwede naman natin subukan," he smirked.

He's good with people. Marunong siyang bumasa ng tao kahit wala pa itong sinasabi. He nodded his head as he played his phone, flipping it over like it was a toy.

"Totoo? Okay lang talaga?" hindi ko napigilan ang sarili ko.

"Okay lang, sanay naman akong ginagamit. Laspag na laspag na nga ako sa lalapitan lang ako para i-reto sila sa mga crush nila." Nag-punas pa siya kunyaring luha sa gilid ng mga mata niya.

I puckered my lips into a hidden smile and playfully leaned towards him.

"Dali na, kahit Facebook lang ibigay mo o number. Ako na bahala na sa panglalandi."

"Malamang hindi naman pwedeng ako pa lalandi kay Adren para sa'yo?" nagtaas siya ng isang kilay.

"Ibigay mo na, hawak ko pamilya mo," biro ko sa kanya.