VI - New Members

834 74 21
                                    

After the binary shits, I came back to the real world. Not exactly where I wanted to be. Isang malalim na buntong hininga ang kumawala sa akin. I am marching my way out of the Madow, hindi ko rin alam kung bakit dito ako napadpad samantalang nasa Celestial Kingdom naman ako bago mangyari ang lahat.

It was already dark. Napansin kong malaki ang oras na nakukuha sa realm ng Astral Legends kahit na saglit lamang ang oras na pinunta ko ro'n. My thoughts drifted away when I heard silent weeps. I roamed my sight around and nervously smiled. I am Scarlett, a Flint and an Alvarez. I am also Amethyst, but ghosts are way scarier than me.

"Ba't ba kasi nandito ako?" Inis kong bulong sa sarili ko.

My heart suddenly jumps when I heard the bushes moved. Kahit na ayoko ay nilingon ko ang pinanggalingan ng ingay, isang babae na nakaputi ang umiiyak na nagpalakas ng kaba sa aking dibdib. I was facing her back, she had this long ruffled hair, and she was illuminating.

I nervously laughed. Putangina, multo 'to!

I was about to run away when she suddenly turned her head. Sobrang amos niya at pulang-pula yung mata niya at mas lalo akong natawa para sa sarili ko dahil cellphone pala yung hawak niya kaya't lumiliwanag siya.

Tangina, nakakahiya.

I raised my eyebrow to her, "Students are not allowed here."

She rolled her eyes and sassily turned her head. She pretended that she didn't hear what I've said. Naglakad ako papunta sa pwesto niya at napansin kong patuloy pa rin siya sa pag-iyak.

"Hoy," I called.

"Ano ba?! You're so kulit." I cringed. Ang conyo niya. Nakakaawa sana siya kaso inuna niya pa yung kaartihan niya.

"Bawal ka nga rito—"

"Shut up, okay? Can't you see I'm umiiyak?!"

Sarap niyang bigwasan dahil sa kaartihan at katarayan niya. I rolled my eyes and stood next to her, "Bakit ka umiiyak? Ang layo sa kalandian mo kay Richard kanina ha." Yes, she is the flirty bitch na may pa-flying kiss pa kay Richard sa hallway.

"You are so tanga," She said. She suddenly slapped my arm that made me glared at her. Wow, close ba kami? I was about to walk away when I saw her wrist. Inagaw ko ang kamay niya atsaka ko pinagmasdang mabuti ang kaniyang palapulsuhan. Napansin ko ang pag-ngiwi niya and that is why I loosen my grip.

"Saan mo nakuha 'to?" I asked.

She shook her head, "I don't know..."

"Suicidal ka ba?"

"I am not," She answered. I bit my lower lip, sobrang pamilyar sa akin ng sugat na mayroon siya ngayon. It looks like the wound that we've received during Danima, the symbol that you are a player.

"Hey, hey. Can you this?" I asked while I was swiping in the air. The projectile screen appeared in my front, and then I saw her cringing while looking at me.

"Eww, baliw." She commented. Hindi ko napigilan ang sarili ko at nahigit ko ang ilang hibla ng buhok niya. But, I immediately let go of it when she bit my other hand.

"Yuck, may rabies ka ata." I said.

"No, my laway is mas malinis pa sa soul mo."

"Shut up ka na. Gawin mo na lang yung sinasabi ko." I commanded. Umirap muna siya sa akin bago niya sinunod ang sinabi ko. She suddenly gasped, she shifted her eyes multiple times to something in her from and to me.

"What is this?" She asked. Just like I thought, she's a player. Pero sa pagkakaalam ko tanging mga old players lang ang kasali ngayon sa Astral Legends, so why?

Hyazinth: Game OverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon