Forgetting the CEO's Son [COMPLETED]

Kabanata 18

Kabanata 18

Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. I rubbed my eyes before opening it. Naglibot ako ng paningin at nanlaki ang mata nang marealized kung bakit nandito ako.

"You're awake..." Nabaling ang tingin ko sa lalaking pumasok bitbit ang isang kahon at sa kabilang kamay ay ang tray ng pagkain. He balanced it na hindi man lang nahulog kahit naglalakad siya.

Napabalikwas ako ng bangon ngunit nakagat ko ang aking labi dahil sa pagkirot...

"Stop moving, you're sore." Ngumisi ito at nilapag ang kahon sa mesang katabi ng kamang kinauupuan ko ngayon. "This will be the gown you'll wear on Adam and Ella's wedding."

"Kelan ang—"

"The wedding will be the day after tomorrow," putol nito sa sasabihin ko at umupo sa kama. "Here, kumain ka na. I know you're exhausted."

"This is your fault," malamig na wika ko. He just smiled and kissed my cheeks.

"I know. Kaya nga inaalagaan kita ngayon, e. I'll prepare your food and such since you can't walk."

"Including my shower?" taas kilay kong tanong.

"Aalalayan kita papuntang banyo. Unless..." he trailed off.

"Unless what?" Gumagana na naman ang pagiging siraulo ng lalaking 'to.

"You want me to—"

"No way. I can walk." Nakagat ko ang aking labi sa sinabi. Who am I fooling? Halos manginig ang tuhod ko tuwing ginagalaw ko ito, maglakad pa kaya.

P-tang-na. Ang laki ba naman kasi...

"Show me then." Napatingin ako kay Jared nang magsalita ito. "Walk from here, to the door, then back here."

"Ginagawa mo ba akong bata?" Tumaas muli ang kilay ko.

"So you can't walk," pinal na wika nito na ikinainis ko.

"Sabing makakalakad ako, e!"

Nagkibit balikat ito matapos ay inasikaso ang pagkain ko. Kagat-labi naman akong umayos para tumayo. Putangina, ang sakit!

"Don't force yourself to move, baka mas lalong hindi ka makalakad bukas niyan," Jared said nonchalantly. Sinamaan ko naman ito kagaad ng tingin kahit hindi naman ito nakatingin sa akin. 

Napag-isipan kong huwag ko nalang siyang pansinin at magpokus sa paglalakad kabila ng matinding kirot nararamdaman ko. I don't want to spend my whole day here. Kung may nabago man kay Jared after seven years, 'yun ay ang pagiging mapang-asar.

Isa...

Halos gusto ko ng maiyak sa sobrang sakit na ramdam kong unti-unti ng nanginginig ang mga hita ko.

Dalawa...

Nakuyom ko ang aking kamao. Napakasakit. Kung alam ko lang na ganito ang kahihinatnan, sana hindi na ako pumayag pa.

Tatlo...

I almost lost my balance. Nawalan ng lakas ang aking mga binti at tuhod. Hinintay ko ang aking pagbagsak sa sahig. My knees were trembling beacuse of pain. My sweats run over from my temple down to my face.