ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part1( Zawgyi)

Chapter 1;ေနာက္က်သြားၿပီ,ငါ သူ႕ကို
သတ္လိုက္ၿပီ။

သူ႕အိပ္ကပ္ထဲမွvibration လုပ္ထားေသာ ဖုန္းက ဆက္တိုက္တုန္ခါလွ်က္ရွိ၏။ ဤမိနစ္ပိုင္း အတြင္းဖုန္းသည္ငါးႀကိမ္ထက္မကတုန္ခါေန၏။ထို႔ေၾကာင့္ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္လိုက္ဖို႔ က်န္ခ်န္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

အေဝးေျပးရထားသည္ လမ္းမထက္တြင္ ေျပးဆြဲေနသည္မွာနာရီေပါင္းသုံးနာရီေက်ာ္ၾကာၿပီ ျဖစ္၏။ျပတင္းေပါက္မွလွမ္းျမင္ေနရသည့္ေကာင္းကင္၏ တရိပ္ရိပ္ႏွင့္က်န္ေနရစ္ခဲ့တဲ့ျမင္ကြင္းကေဝဝါးမႈကို ဖန္တီးေနသည္။သူ႕ေဘးခုံတြင္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ မိန္းကေလးရဲ႕နဖူးက ခရီးသြားေခါင္းအုံးအား မွီအိပ္ေနသကဲ့သို႔ သူ႕ညာဘက္ပုခုံးေပၚသို႔စိတ္ရႈပ္ဖို႔ေကာင္း
ေအာင္လာၿပီးထိကပ္ေန၏။

သူ စိတ္တိုတိုႏွင့္ပခုံးကိုအနည္းငယ္တြန့္လိုက္လိုက္
ေသာအခါက်မွ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္လာေသာသူမရဲ႕ေခါင္းအား လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ တြန္းဖယ္လိုက္သည္။
သို႔ေသာ္စကၠန့္ပိုင္းအတြင္း ထိုမိန္းကေလးရဲ႕ဦးေခါင္းကေက်ာက္ဆူးခ်ထားသကဲ့သို႔သူ႕ပခုံးေပၚျပန္က်လာသည္။

ထိုကဲ့သို႔ဆက္တိုက္ ျဖစ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ,ထိုမိန္းကေလးသည္ အိပ္ေမာက်ေနတာ မဟုတ္ပဲ
ကိုမာဝင္ေနျခင္းလို႔သာက်န္ခ်န္မွတ္ယူလိုက္၏။

စိတ္ရႈပ္စရာေကာင္းလိုက္တာ !!

သူ႕လက္တြင္းသို႔ ရထားလက္မွတ္ ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္မွစ၍  နာရီကိုမၾကည့္မိခဲ့ျခင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘူတာ႐ုံသို႔ ေရာက္လာသည့္ တိုင္ေအာင္၊ ဤအျဖစ္
အပ်က္တစ္ခုလုံးက ​အခ်ိန္ မည္မွ် ၾကာသြားမွန္း သူ
မသိေခ်။သူတစ္ခါမွေတာင္ မၾကားခဲ့ဖူးသည့္ၿမိဳ႕ဆီသို႔ ခရီးရွည္ထြက္လာခဲ့ရေသာေၾကာင့္,ဤၿမိဳ႕အေျခ
အေနကို သူ ေရေရရာရာ မသိရေပ။

ဘဝက တကယ့္ကိုဆန္းၾကယ္၏။

သူ႕ဖုန္းကေျခာက္ႀကိမ္ေျမာက္တုန္ခါလာၿပီးေနာက္,
က်န္ခ်န္ ေလပူတစ္ခ်ိဳ႕အားမႈတ္ထုတ္ၿပီး အကၤ်ီအိပ္ကပ္ထဲမွဖုန္းကိုထုတ္ၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။