Regrets [Completed]

Part 22 (++)

(Unicode ver)

"Choi Soobin!"

Soobin ခေါင်မိုးထပ်မှာ အငိုလွန်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတုန်းရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရတဲ့ Yeon အသံကြောင့်သူနိုးထလာခဲ့တယ်

ခြေလှမ်းကြဲများနဲ့ လျှောက်လာတဲ့ Yeon ရှေ့ရပ်လိုက်တော့ မျက်နှာထပ် လက်သီးပြင်းပြင်းတစ်ချက်...

"ဘာလို့အဲ့လိုလုပ်ရတာလဲ?! မင်းကိုဘယ်သူကအဲ့လို လုပ်ခိုင်းလို့လဲ?!"

Soobin ဘားမှပြန်မပြောပဲ ခေါင်းသာငုံ့ထားမိတယ်
ကျွန်တော်လုပ်တဲ့ အပြစ်ပဲ ကျွန်တော်ခံနိုင်ရမှာပေါ့

အစထဲက Yeon မကြိုက်တာသိသိနဲ့
ဒူးထောက်ခဲ့တာကိုး...Yeon ကျောင်းထုတ်မခံရရင်ပဲ ကျေနပ်ပါပြီ

"Bin!"

ဘားမှပြန်မပြောတဲ့ သူ့ကို Yeon စိတ်မရှည်တော့သည်ထင်...
ခါးမှ လှမ်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းပါးလေးအား ပြတ်လုမတက်ငုံခဲထားလေသည်..

အပြစ်ပေးသည်လား မသိသော နာကျင်မှုအတွက် Soobin မရုန်းကန်မိပေ...

တစ်စတစ်စကျူးကျော်လာသော Yeonjun ရဲ့လက်တွေက သူ့အင်္ကျီအောက်လျိုသွင်းကာ ရင်ဘန်တစ်လျှောက် ကစားနေတော့သည်

"အ့..မ..မလုပ်ပါနဲ့..Yeon"

သူတားမြစ်သလိုလေး ပြောသော်လည်း Yeon ဂရုစိုက်ဟန်မပေါ်...သူ့အလုပ်သာသူ ဆက်လုပ်မြဲ....

ကျောင်းထဲမှာ မဖြစ်ဘူးလေ တစ်ယောက်ယောက်တက်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ???

ကျောင်းခေါင်မိုးထပ်ဆိုတာ အေးအေးဆေးဆေးနေချင်တဲ့လူတွေ
လာနေကျနေရာဆိုတာ Yeon သိရဲ့သားနဲ့

"အ့"

ရုန်းနေတဲ့သူ့လက်ကောက်ဝတ် နှစ်ဖက်ကို ကြိုးနဲ့ပူးကာ ချည်နှောင်လိုက်သည့် Yeon

"နာကျင်မှုအတွက် အားမွေးထားလိုက် Bin"

ပြောပြီးချက်ချင်း သူ့ထဲဝင်လာသည့် Yeon အရာကြောင့် Soobin မျက်ရည်တွေ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာလေသည်

"အ့..အား..နာ..နာတယ်"

သူ့ခါးလေးကိုဖက်ကာ အားနဲ့ဆောင့်နေသော Yeon ကြောင့် သူနာကျင်လွန်းသော်လည်း မရုန်းကန်ရဲ..ရုန်းကန်ို့လည်းမရသည်မို့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်လုမတက်ကိုက်ခဲထား လိုက်ပြီး Yeon ပုခုံးပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ မျက်ရည်တွေသာ သွင်သွင်ကျနေမိသည်