Me and My Suspicious Partner(fanfic For WuQi)[Completed ]

Part 13 (တောသားမြို့တက်)

"ရောက်ပြီလား။ "

"ရောက်ပြီထင်တယ်။ ရှေ့မှာဆိုင်းဘုတ်အကြီးကြီးတွေ့တယ် အကိုကြီး။"

ချီရုန်က သူ၏ခရီးဆောင်အိတ်အထုပ်လေးကိုလွယ်ထားလျက်ပင် ဒူးကွေးကာလက်နှစ်ဖက်ကိုထိုဒူးပေါ်တင် အားပြုလျက် အမောဖြေနေရှာသည်။ နန်ဖုန်းနှင့် ဖူယောင်က မြို့တော်၏အဝ၌ပင် အခြေအနေကိုအကဲခတ်နေသည်။ သူတို့နေရာနှင့် အနီးတစ်ဝိုက်တွင်ရှိသော မြို့၊ ရွာလေးများသည် ဤမျှလောက်မစည်ကားသည်မှာ သေချာသဖြင့် သူတို့၏ မျက်ဝန်းများကပတ်ဝန်းကျင်ကိုစူးစမ်းရင်း အရောင်လဲ့လျက်ရှိကြသည်။

"အကိုကြီး အဆင်ပြေရဲ့လား။ ကျွန်တော့ဆီက ရေကိုသောက်လိုက်။"

နန်ဖူန်းက သူ၏ ဝါးကျည်တောက်ရေဗူးအား ခါးမှဖြုတ်၍ ချီရုန်ကိုပေးလိုက်သည်။ ချီရုန်က အမြန်ယူလိုက်ပြီး မော့သောက်ပစ်လိုက်သည်။

"အား....အမောကိုပြေသွားတာပဲ။ ဒါနဲ့...ဒီနေရာဆိုတာ သေချာလား။ အရမ်းကြီး ကြီးကျယ်လွန်းနေလားလို့။"

" သေချာပါတယ်ဗျ။"

သူတို့၏ မျက်စိတစ်ဆုံးတွင်မြင်နေရသည်က ကကြီးကျယ်ခမ်းနားလွန်းလှသော နန်းတော်ကြီးပင်ဖြစ်သည်။ မြို့ဝင်အပေါက်သည်ကပင် လူနှစ်ရပ်ကျော်သော အမြင့်ရှိပြီး သူတို့ဝင်လာသည်နှင့် လမ်းမတစ်လျောက်တွင် လူများက ဟိုသည်လျှောက်ကာ အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။ ပျံကျစျေးသည်များကလည်း သူ့ထက်ငါအလုအယက် ရောင်းဝယ်နေကြပြီး မြင့်မားလှသော တည်းခိုဆောင်များ၊ အဆောင်တော်များ၊ အိမ်တော်ကြီးများသည်လည်း ရှုမငြီးဖွယ် တွေ့မြင်နေရသည်။ မုန့်ပဲသရေစာများ စုံလင်လွန်းလှသည်မှာလည်း ချီရုန်တို့နေ့တိုင်း ညားနေသည့် ပေါက်စီထက်ပင် အစတစ်ရာလောက် အရသာရှိမည့်ပုံပေါ်နေသည်။

"အဲ့တာစားရအောင်။"

ချီရုန်က နန်ဖုန်းကိုလက်တို့လိုက်သည်။ ထိုအရာက ဇီးသီးတုတ်ထိုးပင်။ နန်ဖုန်းက သူ၏အိတ်ထဲမှ အသပြာတစ်ချို့ထုတ်လိုက်ပြီး ထိုဇီးသီးသည်အားလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

"ဇီးသီးသည်....ဇီးသီးသည်။"

ဘေးရှိ ဖူယောင်ကမျက်လုံးကိုပင့်လျက်ဆိုသည်။