Bir asker ve yârinin hikâyesi...
"Bu sevda
Bende bittiğinde
Sende başlarsa,
Seni asla affetmem."
"Akif Karan," dedim uzun zaman sonra ilk kez konuşurken. İsminin güzelliğine yandım. "Ben senin mesleğinden gocunmuyorum. Aksine gurur duyuyorum. Ama se...
Argun duyduklarıyla elinin altındaki omuz başını sıktı. "Ulan bunu bende biliyorum," dedi sertçe. "O şerefsizi senin kadar bende gebertmek istiyorum ama bak şuna," deyip göğsündeki bayrağı gösterdi. "Bizim bir yeminimiz var," deyip Akif'e baktı. "Bizim bu vatana bir sözümüz var. Bir tanesi için kendimizi yakarsak gerisi ne olacak? Bunlar bir tane değil Akif! Her gün yenisi türüyor ve türemeye devam edecek!"
Akif Karan kalbine işleyen sözlerin etkisiyle dişlerini kenetledi. Beylik tabancasını sertçe demir masaya çarptıktan sonra heybetli bedenini Argun'a çevirdi.
Alev alev yanan gözlerini Argun'un kararmış bakışlarıyla buluşturdu. "Berceste'ye bir söz verdim!" diye gürledi. "Ona yeni bir hayat vaad ettim. Şimdi o orospu çocuğuna hiçbir acı çektirmeden hapishaneye yollayamam! O kızın gözünden düşen her yaş için o piçi yakmam lâzım anlıyor musun? Onun her çığlığı hatrına bir yara açmalıyım o şerefsizde!?"
Argun gökyüzünden bir parça olan masmavi gözlerinden ateş çıkarcasına bağırdı. "Ben yaptım da ne oldu? Anneme her gece tecavüz eden yavşağı öldürdüm de ne oldu?"
Akif Karan, "Onu sen öldürmedin!" diye kükredi. "Kendi ölümünü kendisi hazırladı!"
Argun kilitlenen çenesini eliyle oynattı. "Annemin çığlıklarını unutmadım Akif Karan. O herif ölse bile geçmedi," deyip eliyle göğsüne vurdu. "Tam burada," gözlerinin akı kıpkırmızı kesilmişti. "Her gece tekrarlanıyor," derken sağ yanağına düşen tek damla yaş yeni yeşeren sakallarının arasına süzüldü. "Defne'm bir bebek gibi başımda bekliyor. Ondan uykularını çaldım ben."
