Paint Of The Enchanted Nights (Marchero Series #1)

CHAPTER TWENTY THREE

Natapos ang salo-salo kaya nagbibigayan na sila ng regalo kay Manuel. Tatabi muna sana ako sa gilid upang mabigyan siya ng presence with his family kaso nakalingkis yung braso niya sa baywang ko at ayaw ako pakawalan. Akala mo naman mawawala ako.

"I know how much you love this mansion, sa lahat ng magpipinsan ay ikaw ang hindi umalis dito kaya regalo na namin sayo iyan ng Lolo mo, pumayag si Francisco at Ivy mo." wika ni tito at tinapik ang likod nito.

Nakita ko ang masayang reaction ni Manuel sa regalo sa kanya. I can testify how much he love this place, mula pagkabata ay narito na siya kaya kahit anong ganda ng siyudad sa Maynila ay hindi niya ipapagpalit iyon para rito. kahit ako siguro ganoon rin. Sa ikli ng panahon minahal ko na rin ang lugar na ito. Who would have think na I was once called this place as hell and now it feels like home? Napangisi ako.

Nilabas naman ni Magui ang regalo niya, A Limited Louis Vuitton backpack. Namangha si Antonette at dinudungaw niya ang paper bag, pinakita naman ni Manuel iyon kay Antonette manghang mangha si Antonette doon. Nangingiti naman si Tito Ferdinand at Tita Alona.

"But this is too expensive, Magui." baling ni Manuel kay Magui.

"What do you expect? I'm expensive, honey. I don't go for cheap items." wika niya at ngumisi.
Bumaling naman si Manuel kay Zaugustus kaso nakatingin ito sa kusina, kaya tiningnan namin kung ano ang tinitingnan niya.

Napangisi naman si Zachary at Manuel sa reaksyon ni Zaugustus ng makita ito.

Nakita namin nakatingin siya kay Leslie dahil may dala itong dessert at nahihirapan dalhin, kaya tumayo si Zaugustus para tulungan ito.

"Check it, under the table." sabi ni Zaugutus at lumapit kay Leslie upang tulungan ito, napansin ko naman na namumula si Leslie, animo nahihiya sa asta ng pinsan ni Manuel.

Tumingin sa ilalim si Magui at inabot ang isang box ng sapatos.

"How did you get this? Wala ng stock dito nito sa pilipinas ah." manghang mangha niyang sabi. A Limited Airjordan Dior.

"Well I got you bro." he chuckled and go back to his chair.

Inabot naman ni Zachary ang regalo, A box of Don Julio .

"This is rare, Riel how did you get this?" takang tanong ni Manuel.

"I got you too bro." tawa ni Zachary.

Ang huli ay si Laurenza, halos matawa ang iba sa binigay niya pati ang tito at pinsan niya.

A paper bag of medicine.

"Why?! what's wrong with my gift? I was late last night because I'm studying and this is the only gift that crosses my mind for Kuya Emman." pagdedepensa sa sarili.

"No, I appreciate your gift Laurenza. I need this." sabi ni Manuel habang tinitingnan ang loob.

"It's vitamins and supplies." may diin ang pagkakasabi ni Manuel, napatingin ito kay Laurenza at habang ngumingisi, ngumisi rin si Laurenza, I got curious at them. Gusto ko sanang tingnan ang paperbag na bigay ni Laurenza but Manuel put it on the table behind him, hindi ko maabot iyon unless tatayo ako.

A devilish smile flashes to his lips telling me to get ready.

They look at me, maybe they waiting for my gift from Manuel but I already gave it to him.

"She already gave it to me kanina." wika nito at nginitian ako,

"Lo? Avella had something to tell you." he said and caress my back like encouraging me. I gave him a hopeful smile.

Lumapit ako doon sa nilagyan ko ng aking pininta. Nakatakip pa ito ng puting tela dahil nakalimutan ko bumili ng proper cover nito.

"I'm really sorry po for disrespecting you in any ways. Please do know that I don't mean anything from that and it's a product of my vulnerability. I'm sorry po ulit." I said sincerely and handed my gift to him.

"A simple gift po that somehow can make us atleast civil to each other. Pasensiya na po at rush dahil ilang araw ko lang po siya nagawa." wika ko at ngumiti ng alanganin.

Binuksan iyon ng Lolo niya at natigalgal. Nagulat kami ng lumuha ito. Nataranta ako at naibigay pa ang table napkin para punasan ang luha kaya imbis punusan ay natawa ito.

"Thank you so much, hija. My Anastasia looks so alive in here." wika nito at pinasadahan ng ngiti ang pininta ko. I painted the old version of Ms. Anastasia together with Don. Marchero at iyong background ang falls ng constancia.

"I'm at fault too. I'm sorry for being a hindrance sa relasyon niyo ng apo ko. I should trust them on choosing their partner. Salamat, hija." wika nito at niyakap ako.

Natapos ang kaarawan ni Emmanuel sa aming higaan, ginagawa ang bagay na kami lamang ang dalawang nakakaalam.

3 weeks had already passed and I get so bored. I told Manuel na I will work ngunit he is always avoiding the topic. Kaya sinadya ko siya mismo sa opisina niya rito and will try to pursue him more.

"Manuel.." I whispered.