Part 5(zawgyi)

6.1K 500 36
                                    

Chapter 5;က်န္ခ်န္တစ္ေယာက္ထိတ္လန့္မႈေၾကာင့္ သူ႕ေမးရိုးအဆစ္လြဲလုနီးနီးပင္။

ဖန္းက်ိဖုန္းဆက္လာခ်ိန္တြင္ က်န္ခ်န္သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲရွိ၏။ ေဘးမွာတင္ထားသည့္ သူ႕ဖုန္း၏မနားစတမ္းအသံျမည္ေနမႈေၾကာင့္ က်န္ခ်န္အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံႏွင့္ဖုန္းေျဖလိုက္တယ္။
"ဟယ္လို...,"

ဖန္းက်ိက ဖုန္းတစ္ဖက္မွေျပာလာသည္။
"Fuck,ဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္။ အခု
ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲဆိုတာ မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါဦး။"

က်န္ခ်န္ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ ဖုန္းထဲမွနာရီကိုၾကည့္ေပမယ့္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမျမင္ရေပ။
"ေလးနာရီထိုးၿပီလား?။"

"သုံးနာရီခြဲေနၿပီ။ မင္းဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာ
သိလို႔ ငါႀကိဳၿပီးဖုန္းဆက္လိုက္တာ။"

"အဲ့အခ်ိန္ရွိၿပီလား။"
က်န္ခ်န္ အိပ္ရာေပၚမွ ထထိုင္လိုက္တယ္။
"ငါ ခဏေနထြက္ခဲ့မယ္။မင္းကို ဘူတာ႐ုံေပါက္မွာေစာင့္ေနမယ္။"

"ဘယ္္အေပါက္လဲ?။"

"ဒီၿမိဳ႕မွာကထြက္ေပါက္တစ္ခုပဲရွိတယ္။"
ညစ္ေပၿပီးမႈန္ဝါးေနသည့္ျပတင္းေပါက္မွန္ကေနတစ္ဆင့္အျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္မိ
သည့္အခါ ရာသီဥတုကသာယာေနသည္ကို
က်န္ခ်န္ ျမင္လိုက္ရသည္။
"ငါ ဖုန္းခ်လိဳက္ေတာ့မယ္။"

က်န္ခ်န္တစ္ေယာက္ အဝတ္အစား ေတြကို ဝတ္ၿပီးအိပ္ခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ သူ မေန႕ေနလည္တည္းက ယခုအခ်ိန္ထိတိုင္ ေအာင္အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းေၾကာင့္သူ႕အိပ္ခ်ိန္ကိုတြက္ၾကည့္လွ်င္၊ တစ္ေန႕လုံးနီးနီး ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ သူလမ္းေလွ်ာက္သည့္အခါ သူ႕ကိုယ္သူေလေပၚပ်ံေနသလိုခံစားေနရ၏။

လီေပါင္ေကာ္သည္အိမ္မွာမရွိေနေခ်။ ထိုလူ ဘယ္ထြက္သြားမွန္း သူလည္းမသိဘူး။ယခုလက္ရွိ သူေနေနရသည့္အိမ္ဟာ သူ႕အတြက္ စိမ္းသက္လြန္းေနသည္ဟု က်န္ခ်န္ခံစားေနရသည္။ သူ႕အေမက သူ႕ကို ေမြးစားထားတာျပန္႐ုတ္သိမ္းသြားခ်ိန္တြင္ သူ လီေပါင္ေကာ္
ေတြ႕ခ်င္ခဲ့ေတာင္မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့, သူက
ဒီၿမိဳ႕သို႔ေရာက္လာခဲ့ရ၏။လီေပါင္ေကာ္က  သူ႕ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးတာမ်ိဳးေတာ့မရွိ
ေပ။အရင္တစ္ခါကသူေျပာခဲ့ဖူးသလိုထိုသူက သူ႕သားျပန္လာမွာကို ေမွ်ာ္လင့္ထားပုံရသည္။

ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]Where stories live. Discover now