Dancing With Devil.

12.Bölüm

Xiao Zhan.

İsminin arkasında kuzguni gözlerini, gözlerinin arkasında cehennemin yangınlarını barındıran adam.

Xiao Zhan, şeytanın gölgesi, şeytanın aynadaki yansıması, yıldızsız sonsuz gecenin sahibi..

Yalnızlığın sevgilisi, karanlığın kendisi, yanık parmak uçlarından küller dökülen adam. Gölgesiz bir şekilde varlığını haykırmaya çalışan adam. Cehennemin yangınlarında tek başına yanan, küllerini yollarının çıkışına serpen adam. Cennetini şeytana kurban eden adam, yıldızlarını bile isteye şeytanın gecesine kaydıran adam.

Xiao Zhan, yıldızlarım parlamayı bıraktığında gözlerindeki yanan yıldızların ateşini harlayan adam. Kelimelerin gücünün efendisi, harflerini şeytanın zehriyle bileyen adam.. dudak kıvrımlarından küller dökülen adam. Kül adam.

Soğuk gecede, yalnız başına kibritlerinden, hayallerinden başka hiçbir şeye sahip olmayan kibritçi çocuğa zihnindeki dünyada istediğini vermek için yanan ve sıcaklığında ısıtmaya çalışan kibritin ateşi. Kibritçi çocuk için çaresizce yanan, kimsenin görmediği ve soğuğun acımasızca söndürdüğü ateşin sahibi.

Xiao Zhan, yalnızlığım, zayıflığım, öfkem, kendimle savaşım. Zihnimin yansıması, korkularım, acımasızlığım, karanlığım, göğsümdeki ağrım.

Xiao Zhan, yalnızlığıma kuzguni gözlerini diken, zayıflığıma karşı nasıl savaşacağımı öğreten, öfkeme gülümseyen, zihnimin yansımasını acımasızca oynayan, korkularımı karşıma diken, acımasızlığımı göğüsleyen, karanlığımda cehennemin ateşinin ışığını yansıtan, göğsümdeki ağrıya ateşini eken adam. Çözemediğim bir bulmaca, ne olursa olsun sokağımın başına gölgesini diktiğim adam.

Xiao Zhan, kendi kırıklarının üzerinden acımasızca geçen adam.Kırgınlıklarımın birleşip adını yazdığı adam, başkalarının bende bıraktığı kırıkları benimle toplarken, kendi kırıklarını es geçtiği için ruhumu sızlatan adam.

Kırgın olduğum adam, kızgın olduğum adam, kırdığım adam, ev diye sığındığım adam, evim olmadığı için evini yıkmak istediğim adam, kimsesizliğine kimsesizliğimle gitmek istediğim adam. Kimsesizliğime kimse olan adam.

Xiao Zhan, nefret ettiğim adam.

Xiao Zhan, sevdiğim adam.

Ellerimin arasında tuttuğum kağıt parçaları, kelimelerin ağırlığı yüzünden bileklerimi kırmıştı. Saniyeler omzumda katlanıyor, okuduğum şeylerin farkındalığında eziliyordum. Göğsümdeki ateş artık her yerdeydi. Zihnimde, kanımda, ruhumda, saçlarımda, odamın her köşesindeydi.

Ciğerlerime oksijen gitmesine rağmen nefes alamadığımı hissediyordum. Parmaklarımın arasında tuttuğum kağıtları yatağın üzerine bırakıp, titreyen gözlerimi karşımda duran aynaya çevirdim.

Ateşler içerisindeydim, ateş her yerdeydi, ateş ben hariç her şeyi yakıyordu. Aynadaki yansımaya düşen görüntü ikiye ayrılmıştı. Bir taraf is içindeyken, bir taraf gölgeler içinde yanıyordu. İki tarafında gözlerinden yaşlar dökülüyordu, ne zaman ağlamaya başladığımı hatırlamıyordum bile. Kirpiklerimden dökülen yıldız tozları suratımda geçtiği her yeri ıslaklığı ile aydınlatıyordu. Yanaklarıma düşen yıldız tozları yok edilmek için yanık parmak uçlarını bekliyordu.

Şeytanın gölgesinin yüzleşmek için beni beklediğini bilmek, içimde tarifi olmayan bir sancının tıpkı bir kasırga gibi zihnimi dumana katmasına yetiyordu. Bu defa ben yüzleşirken beni izleyen gözler arkamda değil, karşımda olacaktı. Yalnız olmayacaktım ama o gözler bu defa bir köşede değil, karşımda olacaktı.