Her Submissive Man

Four

Nakaupo siya sa loob ng cafe na nadaanan nila ni Nathan. Actually bigla siyang naging sikat nang lumabas sila sa building. Dahil ang isang katulad niya ay kasa-kasama ang ang pinagpapantasiyahan ng lahat. Naiisip-isip na niya na pagkakaguluhan siya sa susunod na araw.

Napasulyap siya kay Nathan, Nasa harapan niya ito at binabasa ang Example na ginawa niya para sa activity. Siya naman ang parang tuod, straight na straight ang pagkakaupo niya.

Kung saan-saan na ata niya ibinaling ang paningin niya, sa ilaw, sa labas, sa kahera o 'di kaya naman sa hawak hawak niyang kape, Wag lang siyang mapatingin kay Nathan.

Pero tila ata may magnet itong dala at napapatingin parin siya rito. At ang nakakaasar pa,  effortless ang kagwapuhan nito habang busy itong binabasa ang papel na naka sandal sa upuan.

Magkakanose-bleed ata siya dahil sa lalaking ito.

Nathan, can you please lower you light! It's burning my eyes!

Napayuko siya nang bigla itong lumingon sa kaniya. Nag-pretend siya na tinitignan niya ang mga daliri niya na hindi mapakali.

"Did I make you uncomfortable?" Napaangat ang ulo niya dahil sa tono ng boses ni Nathan. It's sound so kind and caring. "I'm sorry." He added, in a low tone.

She blink like million times. Hindi siya nakapagsalita dahil sa sobrang pagkabigla. He's showing too much expression earlier and now he's saying sorry. 

It's like, he's not Nathan at all, the cold and stone Nathan that she always saw.

Feels like a dream to see this side of him

HIndi niya alam kung anong ispiritu ang dumapo sa kaluluwa niya at kusang gumalaw ang katawan niya. She lean forward, raising her arm, reaching his face and touch his cheeks. Kita niya kung paano magulat si Nathan sa ginawa niya.

Nathan's face, feel so hot.

Everything became slow the moment Nathan stare back at her.

"What's wrong, Via?" Bigla siyang natauhan ng banggitin nito ang pangalan niya.

"I-Im sorr-" Babawiin sana niya ang kamay niya ng hinuli ito ni Nathan. Because of that her heart beats rapidly, She think it's going to burst any moment.

He didn't say anything. Hawak hawak parin nito ang kamay niya. Nakarandam na siya ng pag-ka awkward dahil pinagtitinginan na sila ng mga tao. Pano ba naman halos nakatuwad na siya. Dahil medyo malayo ang lamesa.

Gosh nakakahiya.

"Ahm, N-nathan?" Tawag niya rito. Mukha kasing nagugustuhan nito ang pagkakahawak sa kamay niya. At mukhang biglang nag-hung ata ang utak nito.

"S-sorry!" Namumulang binitawan nito ang kamay niya at mabilis na ibinaling ang tingin sa papel na hawak niya.

She immediately sat on her seat. Titig na titig si Via kay Nathan habang busy ulit itong nagbabasa, hindi niya makita ang kabuuan ng mukha nito dahil nakahalumbaba ito at natatakpan ang pisngi nito.

She was sure Nathan blushed. Napakagat siya ng labi, hindi niya alam bakit bigla siyang kinilig ng dahil lang doon.

Maybe he just embarrassed. 

Napatingin siya sa labas. Mukhang uulan pa ata. Bigla kasing kumulimlim ang langit.

Ilang minuto ng hindi nagsasalita si Nathan. Ubos na rin ang Kape na in-order niya.

"Ahm, kung hindi mo pa tapos i-analyze iyan pwede mo naman iuwi na lang. Gayahin mo lang yung sets na ginawa ko tapos ibigay mo sa akin yung gawa mo pag natapos mo na." Banggit niya. Mukha kasing wala na itong balak mag salita.