"အ..ေခါင္းကိုက္လိုက္တာ..။"
မနတ္မိုးလင္းလို႔ မ်က္လံုး ႏွစ္လံုး ပြင့္ပြင့္ခ်င္း စိုင္းေ၀ယံ ညည္းညဴလိုက္မိေလသည္။ တကၠစီေပၚေရာက္သည္အထိဘဲ ေနာက္ဆံုး မွတ္မိျပီး အဲ့ေနာက္ပိုင္း ဘာမွ မမွတ္မိေတာ့။ လမ္းၾကိတ္စက္ တက္ၾကိတ္ခံထားရသလို ဦးေႏွာက္မ်ား အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ေၾကပ်က္သြားျပီလားလို႔ အိပ္ယာမွ ကုန္းရုန္းထရင္း စိုင္းေ၀ယံ ကိုယ့္ေခါင္းကို ေယာင္ယမ္းျပီး ျပန္ကိုင္လိုက္မိသည္။
ထိုမွ တဆင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘးပတ္လည္သည္ အျပာေရာင္နံရံတို႔ႏွင့္ ၀န္းရံထားေလတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလး။
ေၾသာ္.. ညကအခန္းထဲေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပန္ေရာက္သားဘဲ။
ေ၀လႊမ္းကအဲ့ေလာက္လည္း မဆိုးလွပါလားဟု ေတြးလိုက္မိေတာ့ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာသည္ တခဏတာေတာ့ လြင့္စင္ထြက္သြားေလသည္။
"ေမာနင္း။ေ၀လႊမ္း။"
မနတ္ေစာေစာစီးစီး ေဆးစာအုပ္အထူၾကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာအပ္ေနေသာ ေ၀လႊမ္းသည္ စိုင္းေ၀ယံကို တစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္လာေလသည္။ တစ္ခ်က္ကေလးမွ တကယ့္ကိုတစ္ခ်က္ကေလးပင္။ ထို႔ေနာက္ စာအုပ္ဆီသာ ျပန္ျပီး အၾကည့္ေရာက္သြားေလျပီး
"အေနာက္မွာ ကိုေဇာ္မိုးလုပ္ေပးထားတဲ့ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ ဘဲဥရွိတယ္။ စားပြဲေပၚမွာ အုပ္ေဆာင္းနဲ႔ ဖံုးေပးထားတယ္။"
ကိုေဇာ္မိုးကို ေက်းဇူးတင္သြားမိသည္။ ေနထိုင္ေရးသာမက စားေရးေသာက္ေရးက အစ အစစအရာရာ တာ၀န္ယူေပးေနေလသည္။ အေဆာင္မွာလည္း အရိပ္အေယာင္မေတြ႕ပံုေထာက္လွ်င္ အခုေလာက္ဆို ေဆးရံုသြားႏွင့္ျပီေပါ့။ စိုင္းေ၀ယံထလာတာဘဲ မနတ္ကိုးနာရီထိုးေနေလျပီ။
"ငါကေတာ့ မနတ္စာမစားခင္ ေကာ္ဖီၾကမ္းနဲ႔ သံပုရာတစ္ခြက္ကို အရင္ေသာက္မွထင္တယ္။ ေခါင္းေတြ ၾကိမ္းေနတာဘဲ။"
စိုင္းေ၀ယံ အနည္းငယ္ ခပ္အီအီႏွင့္ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေ၀လႊမ္းသည္ မ်က္လံုးပင္ေစြမၾကည့္။ စကားေျပာတာကိုပင္ တာ၀န္ႏွင့္ ၀တၱရားအရ လုပ္ေနရတယ္လို႔ မွတ္ယူလားေလသလားမသိ။ သူေျပာစရာရွိတာ ေျပာျပီးျပီဆုိ ျငိမ္သြားေလျပီ။ တကယ့္ ဥေပကၡာျပဳႏိုင္သူၾကီး။
YOU ARE READING
AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)
RomanceUnicode Version "နုငယ်စဉ်က ၊ သံယောဇဉ်သည် ရက်လနှစ်တို့ ၊ ရှည်ကြာပါလည်း အကွာအဝေး ၊ မိုင်ပေါင်းရာချီ ဖြတ်တောက်နိုင်ရန် ၊ မစွမ်းသာသည်။ သစ္စာနှင့်တည် ၊ မေတ္တာမှန်က ကင်းစင်ဒုက္ခ ၊ ဒီဘ၀မယ် လောကနိဗ္ဗာန် ၊ မင်းနှင့်တည်သည် ရစ်ချည်ဖွဲ့သည့် ၊...
