"သားငယ္ေရ။ ေ၀လႊမ္းတို႔ေရာက္လာျပီ။"
အိမ္ေရွ႕ဆီမွ ၾကီးငယ္ရဲ႕ လွမ္းေခၚသံေၾကာင့္ ထက္မာန္ဦး အခန္းထဲမွ အေျပးအလႊားေျပးထြက္ခဲ့ေလသည္။
"လာ။လာ။ သားတို႔ ၀င္ခဲ့ၾက။"
ဧည့္ခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ့ ၾကီးငယ္ရဲ႕ ဖိတ္မႏၱက ျပဳမူႏွင့္အတူ ဖိနပ္ခၽြတ္မယ္ ကုန္းကုန္းကြကြလုပ္ေနတဲ့ လႊမ္းႏွင့္ စိုင္းေ၀ယံ ႏွစ္ေကာင္ကို ယွဥ္တြဲေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ေဘးမယ္ေတာ့ သူတို႔၀ယ္လာပံုရတဲ့ ကန္ေတာ့ျခင္းခပ္ၾကီးၾကီးတစ္လံုး။ ၾကီးငယ္က ထိုျခင္းကို သယ္ဖို႔ လုပ္ေနတာနဲ႔ ဘဲ ထက္မာန္ဦး ဟိုႏွစ္ေကာင္ကို အရင္မႏူတ္ဆက္ျဖစ္ဘဲ ၾကီးငယ္လက္ထဲက ျခင္းကိုသာ ဆြဲယူလိုက္သည္။ အသက္အရြယ္ရလာျပီျဖစ္ေသာ ၾကီးငယ္သည္ ဒူးႏွင့္ခါးက သိပ္မေကာင္းခ်င္ေတာ့သည္ကိုး။
"လာ။သားတို႔။ဒီမွာထိုင္။ ဟယ္။ သားေ၀လႊမ္းက အရင္ကလို ေခ်ာတုန္းဘဲ။ ငယ္ရုပ္ကေလးက မေပ်ာက္ဘူးေနာ္။စိုင္းေ၀ယံရယ္ အရပ္ၾကီး ျမင့္လာလိုက္ေတာ့ တီခ်ယ္ေမာ္ၾကည့္လို႔ေတာင္မႏိုင္ဘူး။"
ၾကီးငယ္စကားေၾကာင့္ စိုင္းေ၀ယံက ထိုင္ခံုမွာ၀င္ထိုင္ရင္း ရယ္ေလေတာ့သည္။ ၾကီးငယ္ေျပာလည္း ေျပာခ်င္စရာဘဲ။ အိမ္ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ေခါင္မိုးသည္ ရွစ္ေပေလာက္ကြာလို႔သာပင္။ ေျခာက္ေပေလာက္သာဆို ဒင္းအရပ္ႏွင့္ မလြတ္မကင္းေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာ။ ေ၀လႊမ္းကေတာ့ ျပံဳးရံုသာျပံဳးသည္။
"ခဏေစာင့္ၾကဦး။သားတို႔ရဲ႕ တီခ်ယ္ၾကီးကေတာ့ တရားမျဖဳတ္ေသးဘူးထင္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကားေျပာႏွင့္ၾက။ သားတို႔အတြက္ တစ္ခုခု သြားျပင္ေပးလိုက္ဦးမယ္။"
"အရမ္းေထြေထြထူးထူးမလုပ္ပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရေလာက္ဆိုရပါတယ္။"
"ေရေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔။ ေကာ္ဖီေလာက္ေတာ့ လုပ္ပါ။ သားတို႔ရဲ႕။"
စိုင္းေ၀ယံက ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္ညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ၾကီးငယ္က ျပံဳးလွ်က္ႏွင့္ပင္ အထဲ၀င္သြားေလသည္။ ထက္မာန္ဦးကေတာ့ စားပြဲေပၚမွာ လက္ေဆာင္ျခင္းၾကီးကို တင္ထားလိုက္ျပီး စိုင္းေ၀ယံေဘးမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ စိုင္းေ၀ယံတို႔ႏွင့္ အလာပ သလာပ ေျပာဖို႔ၾကံကာရွိေသးသည္။ ဘုရားခန္းထဲမွ ေမေမက ထြက္လာေလသည္။
YOU ARE READING
AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)
RomanceUnicode Version "နုငယ်စဉ်က ၊ သံယောဇဉ်သည် ရက်လနှစ်တို့ ၊ ရှည်ကြာပါလည်း အကွာအဝေး ၊ မိုင်ပေါင်းရာချီ ဖြတ်တောက်နိုင်ရန် ၊ မစွမ်းသာသည်။ သစ္စာနှင့်တည် ၊ မေတ္တာမှန်က ကင်းစင်ဒုက္ခ ၊ ဒီဘ၀မယ် လောကနိဗ္ဗာန် ၊ မင်းနှင့်တည်သည် ရစ်ချည်ဖွဲ့သည့် ၊...
