အပိုင်း၉(Unicode)

1.5K 113 8
                                        

ဘာလိုလိုနဲ ့ခြံရံကျောင်းတက်တာ၁လကျော်ပြီ
သူငယ်ချင်းတွေလဲအများကြီးရသလို ဖေဖေကလဲအရင်ကလောက်မတင်းကျပ်တော့ပေ
ကျောင်းပိတ်ရက်တွေကလွဲလို ့ပေါ့။

"ကေလးတို ့ ဒီနေ ့ဆရာမရီပို ့ကတ်ထုပ်ပေးမယ်
နာမည်ခေါ်တဲ့လူထွက်ယူကြ"

"စိုးထွန်း ကြိုးစားအုံးနော်သား ဘာသာတိုင်းကအောင်ရုံဘဲရှိတယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ တီချယ်"

"မိုးအေး "

"မဆိုးပါဘူး ဆက်ကြိုးစား"

"ကျော်ဇော"

"မိမိ"

"စမ်းရေ"

"ဟုတ်ကဲ့ တီချယ်"

"စမ်းရေတောင် ဒုတိယဆိုတော့ အဆင့်၁က
ဘယ္သူမ်ားလဲ"

"ဗ်ာ! ဒုတိယ"

"တို ့စမ်းရေတော့ နေရာဖယ်ပေးရပြီနဲ ့တူတယ်"

စမ်းရေတုန်လှုပ်သွားတယ် ဒီအတန်းထဲမှာ
မိမိကိုကျော်နိုင်လူဟူ၍မရှိ
ဒါဆို ဒါဆို

"မင်းမြတ်ခြံရံ"

"ဟုတ်ကဲ့ တီချယ်"

"ကဲ အားလုံးဘဲလက်ခုပ်တီးပေးလိုက်ကြ
ဒီလရဲ ့အဆင့်၁က မင်းမြတ်ခြံရံဘဲ"

"သား ကြိုးစားနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ တီချယ်"

ခြံရံလေးမှာပြုံးပျော်နေပင်မဲ့

"မုန်းတယ် မုန်းတယ် မင်းမြတ်ခြံရံ
လူတိုင်းကမင်းကိုဆို သည်းသည်းလှုပ်
ဖြစ်နေတာကိုမုန်းတယ်
ငါလိုချင်တဲ့ဘဝမျိုးကို
ရထားတာတောင် မင်းက
ငါပိုင်တဲ့နေရာကိုလုယူနေသေးတယ်
တွေ ့ကြသေးတာပေါ့ မင်းမြတ်ခြံရံရယ်"

ညနေကျောင်းဆင်းတော့
"ဟိတ် သူငယ်ချင်း ငါမင်းနဲ ့
သူငယ်ချင်းဖြစ်လို ့ရျပီလား"

စမ်းရေမှာစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ပြီး

"ဘာလဲ မင်းကငါ့ကိုလှောင်တာလား"

"မင်းကိုစာညံ့တယ်ဆိုပြီးပြောတဲ့
ငါကမင်းကိုရှုံးလို ့ပျော်နေတာလားမှတ်လား"

"မဟုတ်"

"ဒီမွာ မင်းမြတ်ခြံရံ လူတိုင်းကမင်းကိုဆို
သည်းသည်းလှုပ်နေပင်မဲ့ အဲလူထဲမွာငါမပါဘူး"

အိုေအစစ္(Complete)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora