အခ်စ္ေလျပည္ တိုး၀င္လာခဲ့ေသာ္ @ အချစ်လေပြည် တိုးဝင်လာခဲ့သော်

စာစဥ္ ၂ ( ၁၁ - ၂၀ )

အခန္း ၁၁ : လွည့္ျဖားမွုအေသးေလးက ေပၚသြားတယ္ (1)

“အစ္မကူ”

ေခၚလိုက္သည့္ သူက
ခ်င္းက်ီအိုက္ေနာက္ေက်ာကိုသာ ျမင္ရတာမို့ အသံအေနအထားက မေသမခ်ာ ။

သူမလးသည္ကေတာ့
မေတြ႕ခ်င္သည့္ သူနဲ႔ မွ ဒဲ့တိုးေနရျခင္းမို့ ေခါင္းေတာင္ကိုက္ခ်င္ခ်င္ ။
သူမ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေျခလွမ္းေတြကို အရွိန္ျမင့္လိုက္ၿပီး ထိုျပႆနာ စက္ကြင္းကေန တတ္နိုင္သေလာက္ ျမန္ျမန္ ထြက္သြားဖို့ လုပ္လိုက္မိ၏ ။

သို့ေသာ္.. ခုဏက ေခၚသည့္လူက သူမ မၾကားဘူးအထင္နဲ႔
အသံကို ထပ္ျမႇင့္ၿပီး ေခၚလာျပန္ေလရကား 
ဘယ္လိုမွ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို့ မျဖစ္ေတာ့ေခ်ၿပီ... ခ်င္းက်ီအိုက္ဆီကို ေလၽွာက္လွမ္းလာေနသည့္ ထိုေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္သံသည္ ပိုပိုၿပီးနီးကပ္လာေလၿပီ..

ခ်င္းက်ီအိုက္ ရင္ဆိုင္မွ ျဖစ္ေတာ့ေပမည္ ။ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္မိၿပီးေနာက္ အျပဳံးမ်က္ႏွာကို ဆင္ျမန္းလိုက္ရင္း အေနာက္ကို လွည့္လိုက္၏ ။

“ခ်န္းခ်န္း”

“တကယ္ကို အစ္မေရွာင္ကူပဲကိုး ..ေခၚေနတာကို လွည့္မၾကည့္ေတာ့ လူမွားတယ္ေတာင္ ထင္သြားတာ”

လ်န္ေဒါ့ကူနဲ႔က်န္းခ်န္းခ်န္းသည္ ခဏခဏ ေတြ႕ဖူးၾကသျဖင့္ သူမနဲ႔စကားေျပာရင္ ေသခ်ာေပါက္ သူမကို အရွက္ရေအာင္ လုပ္လိမ့္မည္ဆိုတာကို က်န္းခ်န္းခ်န္း ေကာင္းေကာင္း သိေန၏ ။

သူတို့ ညီအစ္မေတြရဲ့ပုံစံသည္ကား ဘယ္ေလာက္ပင္ ရန္ျဖစ္ခ်င္ေနၾကလဲ အျပဳံးမပ်က္ျခင္းပင္ ။

“ဒီမွာက လူေတြနည္းနည္းရွုပ္ေနလို့ မၾကားလိုက္တာ”

က်န္းခ်န္းခ်န္းသည္ ထိုကိစၥနဲ႔ ျပႆနာရွာေတာ့မည္ဟု ထင္ထားလိုက္ေသာ္လည္း ဒီတစ္ခ်ိန္မွာတြင္
သူမက ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ ျပန္ေျပာလာသည္ ။

“အင္း...ဆူ‌ေတာ့ဆူသားေနာ္”

ထို့ေနာက္ က်န္းခ်န္းခ်န္းသည္ သူမလက္ေမာင္းကို ဆြဲလာၿပီး ခုဏက က်န္းခ်န္းခ်န္းနဲ႔ စကား၀ိုင္းက်ေနသည့္ အဖြဲ႕ဆီ ေခၚလာေလသည္ ။