Paint Of The Enchanted Nights (Marchero Series #1)

CHAPTER TWENTY EIGHT

Napagdesisyunan ng buong pamilya ni Manuel na pumuntang hacienda upang makita ang nag iisa pa lamang nilang apo na si Cocon. Magiliw ang turing nila kay Cocon dahil hawig nito si Manuel at gwapong gwapo sila sa bata. I'm really happy because they accept my child wholeheartedly.

"Kuhang kuha ang mukha mo, Emman. ngunit ang ugali marahil ay kay Avella dahil palangiti ito." masayang pahayag ng isa sa mga kamag anak ni Manuel. Ngumiti lamang kami sa hinuha niyang iyon. Kung tutuusin nga naman ay hindi talaga palangiti si Manuel noon pero masaya ako dahil ngayon ay ngumingiti na siya, minsan nalang ay medyo nawiwirduhan ako kasi ngumingiti siyang mag isa habang nakatingin saming mag ina.

Pumunta din ang parents ko at hindi na rin ako nanibago sa reaksyon nila na gulat sa pangyayari saglit din silang nadismaya sa ginawa kong paglilihim sa kanila at maya maya rin ay masayang binuhat ang anak ko. Eventually, they forgive me for hiding it and just give me heck of an advice and lectures.

Si Cocon ay alagang alaga ni Tita Alona pati si Mama hindi sila magkandaugaga sa pag aalaga at sabik na sabik sila sa apo.

"He looks like Emman when he was little, I miss my baby Emman." Tita Alona said while sitting on the couch and helping me arranging the invitation for Cocon's birthday.

"What was he like when he was little po?" I asked curiously. Maybe, he's so handsome too.

"Mahilig siya pumunta ng park para maglaro." nakangiting sabi nito habang nakatanaw kay Manuel na karga karga si Cocon papunta samin, galing daw ito sa park dahil ipinasyal si Cocon dahil nababagot sa Mansion.

"Di pa kayo tapos? I can help." sabi ni Manuel habang nakatingin sa ginagawa namin, sinusulat namin ang mga imbitado.

"Don't worry, malapit na kaming matapos, hijo." sabi ni Mama habang nakangiti.

"Pumunta na kayo sa dining area para kumain, paniguradong gutom ang apo ko." sabi ni Tita Alona, tumango naman si Manuel at tumingin sakin ngumiti naman ako kay Tita at Mama at pumunta kami sa Dining Area.

"Hindi ako kumain dahil hinihintay ko kayo." nakangiti kong sabi habang pinupunasan si Cocon dahil may pawis pa sa gilid ng mukha.

"Tata Leslie!" sigaw nito at tinuro si Leslie na kasama si Zaugutus habang kumakain sa lamesa. Ngumiti naman si Leslie at kumaway sa anak ko. "Come and join us," malalim na pagkakasabi ni Zaugutus samin. hindi na ako intimidated sa kanya tulad ng dati. he looks more relaxed now kumpara noon.

Tumango naman si Manuel at inutusan ang katulong na kumuha ng plato at kubyertos.

Umupo naman kaming tatlo, sinumulan kong pakainin si Cocon habang naglalaro siya at si Manuel naman ay kausap si Zaugutus tungkol sa negosyo. Napatingin naman ako kay Leslie na nakatingin sa amin at ngumiti, nagpaalam ito samin at umalis ng dining area. Nakatingin si Zaugutus sa kanya habang paalis.

Natapos kaming kumain at pinadala na din daw nila ang invitation. In two days birthday na ni Cocon, he look so happy dahil sinabi namin na maraming bata ang pupunta sa mansion, hindi kasi siya nakakasalamuha ng mga batang kaedad niya dahil lagi siyang nasa condo noong nasa Italy pa kami.

Habang dito naman sa Constancia ay maraming mga bata dahil probinsiya, mga anak ng nagt-trabaho sa hacienda kaya talagang masaya si Cocon.

It's the day. My baby's birthday started and he keeps on jumping and giggling when he saw his cake. he looks around the place and saw the kids same on his age, playing.

He quickly run there while holding his toy truck and start talking to the little boys he gave them the giveaway, naglaro sila doon.

I looked around and I saw Manuel talking to the other visitor and laughing, I think their topic is Cocon since they are all looking at our child.