AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)

ေက်းဇူးတင္လႊာ (Zawgyi)

*စာရွည္ပါတယ္ေနာ္။ ေဘးမွာေကာ္ဖီေလးတခြက္ခ်ျပီးဖတ္ပါ :*"

ဟဲလို။ သက္တန္႔ေရာင္ပါ။ တန္႔တန္႔ပါ။ AFFECTION-ေႏွာင္ၾကိဳးကို အျပီးသတ္ေရးႏိုင္ခဲ့ျပီမို႔ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္စြာနဲ႔ ဒီကေန ႏူတ္ခြန္းဆက္သလိုက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္လႊာဆိုေတာ့ ေက်းဇူးလည္းတင္ရပါမယ္။ Page ထိ Review သြားတင္ေပးတဲ့သူေတြေရာ၊ Facebook ေပၚတက္ျပီး Promotion ကူဆင္းေပးတဲ့သူေတြေရာ၊ ဒီတေလွ်ာက္တန္႔နဲ႔တူတူ လိုက္ပါလာခဲ့တဲ့ ဒီစာဖတ္သူအေပါင္းတို႔ Silent Reader လည္းမခ်န္၊ မန္႔ေပါင္းတေသာင္းနဲ႔ ၀က္၀က္ကြဲ၀ုန္းတဲ့ သူေတြလည္း အပါအ၀င္ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို ေက်နပ္သူ မေက်နပ္သူ သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတို႔ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ><

မေန႔ကတည္းက ေက်းဇူးတင္လႊာကို တခါတည္း ဆက္တိုက္မတင္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ဇာတ္သိမ္းပိုင္းမွာ စာဖတ္တဲ့ကေလးေတြ တံု႔ျပန္တာကို နည္းနည္းေစာင့္ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ။ အခုေတာ့ ၾကည့္လည္းၾကည့္ျပီး၊ အေ၀ဖန္လည္း ခံရျပီး၊ အေကာလည္း ခံရျပီးဆိုေတာ့ စျပီးေျပာပါေတာ့မယ္။

ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ျပီးသြားတဲ့အခ်ိန္ စိတ္က ထံုးစံအတိုင္း ႏွစ္ခြပါ။ ပထမတစ္ခုကေတာ့ ျပီးသြားျပီဆိုျပီး ဒံုးဒံုးခ်လိုက္ႏိုင္တဲ့ ေပါ့ပါးေပ်ာ္ရႊင္မူပါ။ တဆက္တည္းမွာဘဲ ငါေရးလိုက္တဲ့ဒီFictionတပုဒ္က တကယ္ေရာ စာဖတ္သူေတြအခ်ိန္ေပးဖတ္ခဲ့ရေလာက္ေအာင္ တန္ခဲ့ရဲ႕လား။ စာဖတ္တဲ့ကေလးေတြကို ရသတစ္ခုခုကိုမ်ား လံုေလာက္ေအာင္ေပးႏိုင္ခဲ့ရလား ဆိုျပီး စိတ္ကႏွစ္ခြနဲ႔ ေပ်ာ္သလိုလို ၀မ္းနည္းသလိုလိုျဖစ္ေနတဲ့ကာလပါဘဲ။

အရင္ဆံုးေျပာရရင္ေတာ့ AFFECTION-ေႏွာင္ၾကိဳးဆိုျပီး စျဖစ္လာတဲ့ ကာလကို ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ေမလေနာက္ဆံုးအပတ္ပါ။ Robot ကိုဆက္ေရးေနေပမယ့္လည္း ဖတ္တဲ့သူနည္းျပီး အၾကီးအက်ယ္ ဖလုတ္( Flop)ေနတဲ့ကာလပါ။ T_T ဗီလိန္နာမည္ကိုလည္း ဆက္စဥ္းစားမရေတာ့တာနဲ႔ဘဲ စိတ္ကေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ တျခားဇာတ္လမ္းေတြ ေလွ်ာက္ေတြးမိပါေတာ့တယ္။ အဲ့တာနဲ႔ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေနရင္း မမရဲ႕ ေနာက္ထပ္ Fiction ဘယ္လိုပံုစံဖတ္ခ်င္သလဲလို႔ ေမးမိပါေတာ့တယ္။