Part 26(unicode)

7.1K 1.4K 253
                                    

Chapter26;တောက်ပသောနေရောင်အလင်း
တန်းက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာဖြာကျနေ၏။

သံဖြူပုလွေတူရိယာသံဟာအခန်းတွင်းဝယ် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာပျံ့လွင့်နေလျှက်ရှိ၏။

တစ်စုံတစ်ယောက်သည်ပုလွေတူရိယာသံကို
စန္ဒယားသံလောက် အထက်တန်းမကျဘူးလို့ ပြောမှန်း ကုဖေး တကယ် နားမလည်နိုင်ဘူး။ ကျန်ချန်က ရှည်ရှည်သွယ်သွယ်သံဖြူပုလွေ ကို လက်ထဲမှာကိုင်ပြီး၊စားပွဲကိုမှီပြီးရပ်နေတဲ့
မြင်ကွင်းဟာ မေ့ပျောက်လို့မရသော အထက်
တန်းဆန်မှုမဟုတ်ဘူးလား....

သူ တီးမှုတ်နေသောတေးသွားဟာ စိတ်နှလုံးရွှင်လန်းသွားစေ၏။ဒါပေမဲ့ သူ့တေးသွားဆီ
မှ အထီးကျန်မှုကိုကုဖေးခံစားမိလိုက်သည်။ ယင်းအထီးကျန်မှုက ပုလွေတူရိယာသံဆီမှလား၊တူရိယာကိုတီးမှုတ်နေတဲ့လူကိုယ်တိုင်ဆီမှလားဆိုတာ သူ မသိနိုင်ချေ။

တေးသွားဟာ ကခုန်နေသည့်မီးလျှံတွေကြား တိုးဝှေ့ပျောက်ကွယ်သွားပြီး၊ သံဖြူပုလွေကို ကိုင်ထားသောကျန်ချန်၏လက်များအောက်
သို့ပြန်ကျလာသည့်တိုင်သူတို့နှစ်ယောက်လုံး စကားမပြောဖြစ်ကြဘူး။

မိနစ်အနည်းငယ်ကုန်လွန်ပြီးနောက်၊ကျန်ချန်
၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကပင့်တက်လာပြီးခပ်ရေးရေးအပြုံးလေး ပေါ်လာသည်။
"ဘယ်လိုလဲ?။"

ကုဖေးပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
"အကောင်းဆုံးပဲ။"

ကျန်ချန်က ကတ္တီပါစကိုထုတ်ပြီးသံဖြူပုလွေ ကို ပြန်သုတ်နေသည်။
"ဒီထက် ပိုကောင်းကောင်းမပြောတတ်ဘူးလား။ဘာလို့ ပါးစပ်ဖွင့်လိုက်တိုင်း အရိုက်
ခံရဖို့ တောင်းဆိုနေတာလဲ။"

"တကယ်အံ့သြစရာကောင်းတယ်။မင်းအချိန်အကြာကြီး လေ့ကျင့်ဖူးတယ်မလား။"

"အင်း။"
ကျန်ချန်က သူ့ကိုသဘောတူကြောင်းအသံပြု
ပြီးမှတခြားကိစ္စကိုသတိရသွားဟန်ဖြင့်ခေါင်းယမ်းပြလာသည်။
"အချိန်အကြာကြီးလို့ပြောလို့မရဖူး။စန္ဒယားလေ့ကျင့်ခဲ့တဲ့ အချိန်လောက်မကြာဘူး ထင်တယ်။"

"အကြာကြီးမလေ့ကျင့်တာတောင်မှကောင်း
ကောင်းမှုတ်နိုင်တယ်ပေါ့။မင်းကတကယ်..."

ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]Where stories live. Discover now