ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part 27(zawgyi)

Chapter 27; သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရည္းစားဟုတ္ဟုတ္,မဟုတ္ဟုတ္သူႏွင့္မသက္ဆိုင္။

က်န္ခ်န္ႏွင့္ကုေျမာင္သည္ေရွ႕မွဦးေဆာင္ၿပီး သြားေနခ်ိန္တြင္၊ ကုေဖးႏွင့္ဝမ္႐ႊိဟာ စက္ဘီး ကိုယ္စီတြန္း၍ အေနာက္မွလိုက္လာ၏။

ဝမ္႐ႊိသည္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္သူ႕အစီအစဥ္မ်ားကိုေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာေနေပမဲ့၊ကုေဖးကဂ႐ုမစိုက္ေခ်။ဝမ္႐ႊိက ေျပာခ်င္သမွ်ေျပာၿပီးလွ်င္ေက်နပ္ေနတတ္၍ နားေထာင္သူရွိ,မရွိက သူ႕အတြက္အေရးႀကီးကိစၥမဟုတ္ေပ။

ဖုန္းထဲမွဂိမ္းကို ကုေဖး ကစားေန၏။ Craz3
ဂိမ္းေနာက္တစ္ဆင့္တက္ဖို႔ေနာက္ဆုံးအဆင့္သာက်န္ေတာ့၍ သူ ျမန္ျမန္ေအာင္ခ်င္ေနၿပီ။အခ်ိန္သုံးရက္ခန့္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္ျငား၊သူ႕အေျခ
အေနက တိုးတက္လာမႈမရွိေခ်။

ကုေဖးေျပာလိုက္တယ္။
"ငါ့ကို အသည္းပုံပို႔လိုက္ဦး။"

"........ၿပီးေတာ့ မင္းကေဘာလုံးကိုယူသြား။"
ဝမ္႐ႊိကစကားမ်ားေနတာကိုရပ္လိုက္တယ္။
"ဘာေျပာလိုက္တာလဲ။"

ကုေဖး ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ကို သူ႕ေရွ႕မွာေဝွ႕ယမ္းျပလိုက္တယ္။

"အိုး,ခဏ။"
ဝမ္႐ႊိကဖုန္းထုတ္ၿပီး သူ႕ကိုအသည္းပုံတစ္ခု ပို႔လာသည္။ထို႔ေနာက္,သူက အေရွ႕ကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီးေျပာလာ၏။
"ကေလးေတြကက်န္ခ်န္လိုျပသာနာေကာင္ကို သေဘာက်တယ္ေနာ္။ မင္းညီမက ငါ့ကိုအခုထိ မ်က္လုံးနဲ႕ေတာင္ ေသခ်ာၾကည့္တာ
မဟုတ္ဘူး။"

ကုေဖး ဂိမ္းေဆာ့ေနရင္းေျဖလိုက္တယ္။
"အ႐ြယ္ေရာက္ရင္၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္,မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကအေရးႀကီးလာလိမ့္မယ္။အထူး
သျဖင့္,ကေလးေတြနဲ႕ကစားတဲ့ခ်ိန္ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္။"

"တကယ္?။"
ဝမ္႐ႊိကေျခနင္းေပၚမတ္တပ္ရပ္ၿပီး လမ္းတစ္
ဖက္ရွိစတိုးဆိုင္၏မွန္ထဲမွ သူ႕ပုံရိပ္သူ ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ငါ့ကိုယ္ငါ က်န္ခ်န္ထက္ပို႐ုပ္ဆိုးတယ္လို႔
မထင္ဘူး။ၾကည့္ရတာ,ငါကေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြ မေနတတ္လို႔ပဲေနမွာ။"

"အင္း။"
တကယ္ေတာ့, ဝမ္႐ႊိကေဖာ္ေ႐ြေသာေၾကာင့္သူ႕ကိုယ္သူဆရာႀကီးစတိုင္လ္မိမိုက္ခ်င္ဟန္
ေဆာင္ခ်ိန္တိုင္း မေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ္သည္။