"Demek marifetleri yere göğe sığdırılamayan şu meşhur kadın çete lideri sensin." dedi genç adam, kahverengi pelerininin kapüşonunu yakışıklı yüzünü ortaya çıkaracak şekilde geriye doğru savururken. Klasik İtalyan erkeklerinin sahip olduğu yanık yeşile çalan ela gözlerinde muzip bir parıltı vardı. "Yakalandın Medèllin." Birden yanlış bir şey söylemiş gibi dudağının kenarını ısırdı. "Yoksa Delilah Medèllin De Medici mi demeliydim?"
Bir köprü altında gafil avlanacağından haberi bile olmadan çetesiyle buluşmaya gidecekken Pazzilerin tek veliahtına yakalanacağı aklının ucundan bile geçmediği için kendini yumruklamak istiyordu Delilah. Nasıl gerçek kimliğini öğrenebilmişti?
Yumruklarını sıkmaktan tırnakları avuçlarına batmış, kanamaya başlamıştı. İşte, hırs söz konusu olunca Delilah kendine bile zarar verebiliyordu. Dişlerini sıkarak "Maledizione di Dio!" Tanrının laneti diye bağırdı. O an kalabalık bir yerde olsalardı muhtemelen herkes dönüp onlara bakacaktı. "Ne istiyorsun Pazzi?" dedi kısık ama sert bir tonla.
Genç adam at kuyruğu yaptığı siyah saçlarında ellerini gayet rahat bir şekilde gezdirip hiç acele etmeden sorusunu cevapladı. "Sen ailenden intikam istiyorsun. Ben de senin ailenden intikam istiyorum." Dudaklarının arasından dökülecek bir sonraki cümle Delilah için her şeyin başlangıcı olacaktı. "Pazzi ailesiyle Venedik Maskeli Balosu'na ailene karşı katılmanı istiyorum."
YOU ARE READING
Huzurun Kraliçesi
Historical Fiction"Demek marifetleri yere göğe sığdırılamayan şu meşhur kadın çete lideri sensin." dedi genç adam, kahverengi pelerininin kapüşonunu yakışıklı yüzünü ortaya çıkaracak şekilde geriye doğru savururken. Klasik İtalyan erkeklerinin sahip olduğu yanık yeşi...
