Chapter Twenty One

14 2 0
                                    

Hunger


Chapter Twenty One 




I woke up with a severe headache and body pain. Ramdam ko na agad ang pagod kahit kakagising ko pa lang, lalo na ang pagkirot ng aking mga sugat. Ang gandang bungad naman sa gising ko niyan? 

I sighed when I realized I can't do anything about it but to take a rest. Nang gising na gising na ang diwa ko, doon ko pa lamang napagpasyahang dumilat.

My eyes widened when I saw an unfamiliar room. Kaya lang ako nagrerelax kanina dahil akala ko nasa headquarters ako at inuwi ako ng mga kasamahan ko! Now I claimed that I was in a place I'm not familiar, my heart started beating fast.


With the ambiance of this large room, which I think is the master's bedroom, I somehow admired it. Kahit pa nababalot ang kwarto ng panlalaking amoy. 

It was a modern design that screams luxury. The room is a combination of black, gray and white. I looked at my right side, with the sun shining so bright, doon ko napagtanto ang malaki't malapad na glass wall kung saan natatanaw ang kalakihan ng siyudad kahit pa natatakpan ito ng maninipis na kurtina.

In front of me, is a small sala set with a mini ref beside the tv. Napataas ako ng isang kilay sa pagkakamangha. Meron naman akong ganito sa mansiyon ng Mordeau pero hindi ganito kagara!


I noticed the clock beside it, nagulat ako nang malamang alas tres na ng hapon! Gaano katagal ba akong natulog?! I have things to do!

Kaagad akong lumingon sa kaliwa ko at napansin ang table na may lamang pagkain at gamot. Naalala ko bigla ang mga sugat ko. I peeked under the comforter that covers my body. Grabeng pagkalma ang idinulot sa akin nito nang makitang ayon parin ang damit na suot ko.

May mga benda at bahid ng gamot sa iilang parte ng aking katawan. I guess who ever took me here is nice and trustworthy. I moved a bit kahit pa masakit ang katawan ko dahil sa natamong mga pasa at sugat.


Kahit nanghihina pa, pinilit kong tumayo at lumapit sa table na may pagkain. Doon ko pa lamang nakita na may katabi pa pala itong lamesa. On that table is my phone a set of clothes, even a new set of underwear. 

Naramdaman kong pinamulahan ako ng mukha. Umiling ako at kumain na lang ng tahimik at uminom ng gamot.

After that, I decided to wash up since my clothes are stained with blood. When I entered the bathroom, I was surprised to see that the tub is already ready. I checked the water's temperature, tama lang naman para sa akin.


I immediately sunk my body in the water and felt the relaxing feeling of the water. It somehow brought me peace, bahagya ko ring nakalimutan ang pisikal na sakit na namumuot sa aking katawan.

Inisip ko ang mga nangyari kagabi, kumunot ang noo ko nang maalalang pinagsamantalahan ng kalaban ang drunk state ko. Nararamdaman kong umaangat ang galit ko kaya naman inalis ko na sa isipan 'yon at inenjoy nalang ang tubig.

I think I lasted for a half an hour there. Mabilis kong nilinis at pinatuyo ang sarili ko. Mabuti nalang at may first aid kit akong nakita kaya nalinisan ko rin ang mga sugat ko. 

The clothes seems perfectly fine to me. Kumportable ko itong sinuot at lumabas na.


I jumped in surprise when I saw Phoenix sitting in the couch. He's wearing a white shirt and pants which suited him perfectly. Malamang, may hindi ba babagay sa lalaking 'to? Tss.

Bow Down, Master (Book One)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon