Unicode
မျက်စိရှေ့ နံရံကပ်စင်ပေါ်တွင် အရောင်အသွေးစုံလင်သော ဝိုင်ပုလင်းမျိုးစုံ ပြသထားပါသော်ငြား သူ၏မျက်စိရှေ့ချထားသည်က စက္ကူပတ်ထားသည့် နို့အေးတစ်ဗူးသာ။
ဘားတစ်ခုဟု ဆိုသော်ငြား Djသံ ခပ်မြူးမြူးတို့နှင့် ဆူညံနေသည်မဟုတ်ဘဲ ဆိုင်တစ်ဆိုင်လုံးတွင် တေးဂီတသံ ငြိမ့်ငြမ့်လေးသာ ဖွင့်ထားပြီး စကားပြောသံ တစ်ချို့ကိုသာ ကြားနေရသည်မို့ အဆင်ပြေသည်။ ရုတ်တရက် chanyeol ၏ ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သော လူတစ်ယောက် ၊ ဖြူစွတ်နေသော အသားအရေနှင့် နွေဦးသဖွယ် နွေးထွေးသော အပြုံးတစ်စနှင့် လူငယ်တစ်ယောက်။ chanyeol စကား စလိုက်သည်။
"ဘာပြောမလို့ ခေါ်တာလဲ.."
မေးလိုက်သည့် ခပ်ဩဩအသံအား လိုက်မှီစွာပင် ထိုလူငယ်သည်လည်း ဩရှရှအသံဖြင့် ပြန်တုန့်ပြန်၏။
"ငါတစ်ခု အကူအညီတောင်းစရာလေးရှိလို့"
အကူအညီဟု ခေါင်းစဥ်တပ်သော်ငြား ဒါဟာအမိန့်တစ်ခုမှန်း chanyeol နားလည်သည်။ ကုတ်အင်္ကျီအတွင်းအိတ်ကပ်မှ နှိုက်ထုတ်ကာ chanyeol ရှေ့ချပေးလာသော ဓာတ်ပုံတစ်ပုံ။ သေချာမယူကြည့်မိဘဲ အဝေးမှအကဲခတ်ကြည့်မိသလောက်တော့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ပုံ။
"ဒီကောင်လေးကို စောင့်ရှောက်ပေးထားနိုင်မလား"
Chanyeol ထိုပုံကို တစ်ချက်သာကြည့်ပြီး အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။
"ဘယ်အချိန်ထိလဲ.."
"ဖြစ်နိုင်ရင် မင်းရဲ့အချိန်တွေအကုန်လုံးကို သူ့ဘေးနားမှာဘဲ ဖြုန်းနေစေချင်တယ် ၊ ငါ့ဘက်ကပြန်မခေါ်မချင်းအချိန်ထိ"
chanyeol အလိုမကျစွာပင် sehun ဘက် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။
"၂၄ နာရီလုံးလား ?"
sehun သည် အားနာပြုံးတစ်ချက်ပြံးပြ၏။
"အရိပ်လို လိုက်ကပ်နေပေးရင် ပိုအဆင်ပြေမယ်၊ အဓိကကတော့ အဲ့ကောင်လေး အန္တရာယ်ထဲ မကျရောက်ဖို့ဘဲ၊ တစ်ခုခုဖြစ်တာနဲ့ သူ့ကိုအသက်နဲ့ရင်းပြီး ကာကွယ်ပေးစေချင်တယ်"
YOU ARE READING
The LOEY
Fanfictionတောတောင်ရေမြေတို့၏ သဘာဝတရားသည် စောင့်ရှောက်သူနှင့် ကြင်ရာတော်အပေါ် မူတည်၍ဖြစ်တည်သည်။ ကြင်ရာတော်၏စိတ်သည် သဘာဝတရားဖြစ်ပြီး စောင့်ရှောက်သူက ထိုသဘာဝတရားကို ထိန်းညှိသည်။ [ ဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သော အကြောင်းအရာများသည် စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှု သက်သက်သာဖြစ်၏။ ] ~ ...
